ဗုဒၶသာသနာကုိ အႏၱရာယ္ျပဳေနသည္႔ အမ်ဳိးဖ်က္၊ ဘာသာဖ်က္၊ သာသနာဖ်က္ မိစ ၦာဒီဌိမ်ား၊

စာေရးသူတုိ႔ မသိမီလုိက္ေသာ တစ္ခ်ိန္ကတြင္
ျမန္မာႏိုင္ငံ၌ လူေသလူျဖစ္ အဓမၼ၀ါဒတစ္ခုကုိ ျမန္မာ့သာသနာ့ အာဇာနည္မ်ားက ႏွိမ္နင္းခဲ့ၾကဖူးသည္။
ထုိႏွိမ္နင္းမႈတြင္ ထုိ အဓမၼ၀ါဒီေခါင္းေဆာင္သည္ ေခါင္းေဆာင္ပီသစြာ သူတစ္ဦးတည္း ေခါင္းခံခဲ့ပါသည္။
သုိ႔ေသာ္ သူ၏ ေခါင္းေဆာင္ပီသမႈသည္ ျမန္မာ့သာသနာကုိ ဖ်က္ဆီးရန္ အႀကံဆုိးမ်ား အျပည့္အ၀ ပါ၀င္ခဲ့ေလသည္။
သူ၏ တပည့္ေက်ာ္ ေလးေယာက္ကုိ ျမန္မာသာမက ကမာၻသို႔ ျဖန္႔ခ်ထားႏုိင္ ခဲ့ေလသည္။
ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္ က်န္ရစ္ခဲ့ေသာ တပည့္မွာ ဦးဥကၠံသဗုဒၶိႏွင့္ ျမင့္သိန္းဦး(ဆူးေလ) တုိ႔ ျဖစ္ၾကသည္။
ထုိႏွစ္ေယာက္က ျမန္မာႏုိင္ငံသာသနာကုိ ဖ်က္ဆီးရန္ အႀကံဆုိးျဖင့္ လွ်ိဳ႕၀ွက္ေနထုိင္ၿပီး တပည့္ေက်ာ္မ်ား ေမြးျမဴထားခဲ့သည္။
သူတုိ႔ ေမြးထုတ္လုိက္၍ ေအာင္ျမင္သြားေသာ တပည့္မ်ားထဲတြင္ ၈၈ ေနာက္ပုိင္း ေက်ာင္းသားမ်ားကုိ ကယ္လုိက္ၿပီး အဓမၼ၀ါဒကုိ ႐ုိက္သြင္းႏုိင္ခဲ့ေသာ ၁၉၉၀တြင္ တရားစေဟာခဲ့ၿပီး ၂၀၀၆ ေနာက္ပုိင္း နာမည္ရလာေသာ တရားေပါင္း ၃၉၉ ပုဒ္ကုိ ဗြီစီဒီ ခ်ပ္ေပါင္း ၅၃၂ ခ်ပ္ျဖင့္ ထုတ္ႏုိင္ခဲ့ေသာ ဓမၼေစတီေကာသလႅမွာ အထင္ရွားဆံုးျဖစ္သည္။

ေနာက္တစ္ေယာက္ ေအာင္ျမင္သြားသူမွာ ဉာဏ ဆုိၿပီး အမည္ႏွင့္ အသြင္ေျပာင္းကာ
ပစၥဳပၸန္ကမၼ၀ါဒကုိ တည္ေထာင္လုိက္ႏုိင္သူ ျဖစ္သည္။
ထုိသူက စာမတတ္ေသာ္လည္း စာတတ္ေသာ ဥိးကုမာရဆုိသည့္ ရဟန္းႏွင့္ ဦး၀ိစိတၱဆုိသည့္ ရဟန္းကုိ ျမဴဆြယ္ႏုိင္သည့္အျပင္ ဥပေဒပညာရွင္မ်ား စီးပြားေရးလုပ္ငန္းရွင္မ်ားႏွင့္ ပံုႏွိပ္တုိက္မ်ားကုိပါ ျမဴဆြယ္ႏုိင္ခဲ့သျဖင့္ အခ်ိန္တုိ အတြင္ အရွိန္အဟုန္ ျပင္းျပင္းျဖင့္ ေအာင္ျမင္သြားခဲ့သည္။
ထုိစဥ္က ႏုိင္ငံသံဃာေခါင္းေဆာင္ ဦးဣႏၵာစာရႏွင့္ ဦးေတေဇာဘာသတုိ႔က စာတင္ခဲ့ရာ ရွင္ဉာဏမွာ အ၀တ္ျပာ၀တ္လွ်က္ တ႐ုတ္ဘုန္းႀကီးလုိလုိ ဂ်ပန္ဘုန္းႀကီးလုိလုိ လုပ္ကာ ျမစ္ႀကီးနားသုိ႔ တိမ္းေရွာင္ခဲ့ၿပီး ေနာက္မွ ရန္ကုန္မုိးျပာၿခံသုိ႔ ျပန္လာခဲ့သည္။

ႏုိင္ငံေရးအေျခအေန လူထုစီးပြားေရးအေျခအေနတုိ႔ကုိ ေထာက္ဆရင္း
၎၀ါဒေတြႏွင္႔ ဆက္စပ္ျပီး ျမန္မာႏုိင္ငံ၌ အဓမၼ၀ါဒီဂုိဏ္းမ်ား ေပၚေပါက္လာခဲ႔ေပ၏။

ေတာင္တြင္းၾကိး ရွင္ဥကၠဌ ဦးေဆာင္ခဲ႔သည္႔ လူေသလူျဖစ္ အဓမၼ၀ါဒ၊

ေက်ာက္သေဘာၤဆရာေတာ္ ဥိးေဆာင္ခဲ႔သည္႔ အဓမၼ၀ါဒ၊

ေျမာက္ဥကၠလာပ ေက်ာက္ပုံေတာရ ဦးစံရင္ ဥိးေဆာင္ခဲ႔သည္႔ အဓမၼ၀ါဒ၊

ဗုဒၶႏွင္႔ ဗုဒၶ၀ါဒ က်မ္းျပဳဆရာ ဦးေအးေမာင္ (စာေပဗိမာန္) ဥိးေဆာင္ခဲ႔သည္႔ အဓမၼ၀ါဒ၊

စာေရးဆရာပါရဂူ၏ ဘာသာမဲ႔ ရုပ္၀ါဒ အဓမၼ၀ါဒ၊

လက္ပန္းတန္း ဦးျမတ္သိန္းထြန္း၏ အဓမၼ၀ါဒ၊

စာေရးဆရာခ်စ္ငယ္ (ဒႆန-ဗုဒၶစာေပဆု)၏ အဓမၼ၀ါဒ၊

တန္႔ၾကည္ေတာင္ ဥိးေသာမဗုဒၶိ ဦးေဆာင္ခဲ႔သည္႔ အဓမၼ၀ါဒ၊

မင္းသားေက်ာ္ဟိန္း၏ ျဖစ္လာေတာ႔မည္႔ အဓမၼ၀ါဒ တုိ႔သည္ ျပန္လည္၍ ၾကိးထြားလာၾကပါသည္။

ပစၥဳပၸန္ကမၼ၀ါဒ မုိးျပာ၀ါဒ ကုိ
ရတနာ (http://www.yatanar.co.cc) စေသာ ဘေလာ့ဂါမ်ားစြာႏွင့္ နာမည္ႀကီးပုဂၢိဳလ္မ်ား အပါအ၀င္ ၎တို႔ အဓမၼအဖြဲ႕သည္ ၎တုိ႔၏ အဓမၼ၀ါဒကုိ ပုိမုိက်ယ္ျပန္႔ေအာင္ လုပ္ေဆာင္ေနၾကပါသည္။
ထုိအေရးကုိ သိေသာ သံဃာ့ေခါင္းေဆာင္ အခ်ိဳ႕မွ (၁၂.၇.၂၀၀၀) ရက္ေန႔တြင္ စစ္အစုိးရကုိ အသိေပးခဲ့ေသာ္လည္း သံဃာ့အေရးမုိ႔ စစ္အစုိးရက လက္ေရွာင္ခဲ့သည္။ ထုိသုိ႔ လက္ေရွာင္ႏုိင္ေအာင္လည္း ၎တုိ႔က စစ္အစုိးရမ်ားစြာကုိ ၎တုိ႔၏ အဓမၼ၀ါဒကုိ နား၀င္ေအာင္ သိပ္သြင္းႏုိင္ခဲ့သည္။ စစ္အစုိးရက သံဃာ့အေရးမုိ႔ ဟုအေၾကာင္းျပၿပီး ေရွာင္ခဲ့သည့္ေနာက္ ထုိအဓမၼ၀ါဒသမားမ်ားသည္ ပုိမုိအတင့္ရဲလာခဲ့ၾကသည္။ ယခုဆုိလွ်င္ စာအုပ္ေပါင္း ၆၄ အုပ္ကုိ ျမန္မာ့သာသနာ့ စာေပအတြင္း ပ်ံ႕ႏွံ႔လွ်က္ရွိေနသည္ကုိ မည္သူမွ မရွင္းႏုိင္ေတာ့။ ထုိအေရးကုိ သိေသာ သံဃာ့ေခါင္းေဆာင္မ်ားက (၃.၆.၂၀၀၇) ရက္ေန႔တြင္ တစ္ႀကိမ္၊ (၂၂.၁၁.၂၀၀၈) ရက္ေန႔တြင္ တစ္ႀကိမ္၊ (၁.၃.၂၀၀၉) ရက္ေန႔တြင္ တစ္ႀကိမ္ ၎အဓမၼစုတုိ႔ အတြက္ ထုတ္ျပန္ေၾကျငာခ်က္မ်ား ထုတ္ေ၀ခဲ့ေသာ္လည္း စစ္အစုိးရဘက္မွ အာဏာစက္ကုိ ျမန္မာ့သံဃာ့ေခါင္းေဆာင္မ်ား မေတာင္းသည္ကုိ သိေနသျဖင့္ ခုဆုိလွ်င္ ပုိမုိအတင့္ရဲလာၿပီးေနာက္ ေနျပည္ေတာ္သုိ႔ ၎တုိ႔၏ ၀ါဒကုိ ဓမၼ၀ါဒျဖစ္ေၾကာင္း ေၾကျငာေပးပါရန္ စာတင္လာခဲ့ၾကၿပီျဖစ္သည္။

ဗုဒၶဘာသာအမည္ခံ မာန္နတ္ကိုးကြယ္သူတို႔၏ အရႈပ္ေတာ္ပံုမ်ား

ဆူးေလဦးျမင့္သိန္း ဦးေဆာင္ခဲ့သည့္ ေထရ၀ါဒအမည္ခံ အဓမၼ၀ါဒ

 

 ၎ဂိုဏ္းႀကီး၏ ျပန္လည္ႀကီးထြားလာပုံမွာကား ေၾကာက္ခမန္းလိလိပင္ ျဖစ္ေနၾကပါသည္။ မိတၱဴမ်ားက တစ္မ်ဳိးျဖစ္၍ အသြင္ေျပာင္းထားသည္တို႔ကလည္း တစ္မ်ဳိးလုပ္ထားၾကပါသည္။

ေနျပည္ေတာ္တြင္ ေတာင္ပုိ္င္းေရာ၊ ေျမာက္ပုိင္းပါ မိတၱဴေစ်းကြက္ ျဖန္႔ၾကက္ထားၾကပါသည္။ ၂၀၀၇ ခုႏွစ္တြင္ ေနျပည္ေတာ္သုိ႔ ေရာက္ရွိခုိက္ ကုိယ္တိုင္ ၾကံဳေတြ႕ခဲ့ရပါသည္။ ‘၀ိပႆနာညြန္႔ေပါင္းက်မ္းႀကီး’(တန္ဖိုး က်ပ္ ၄၀၀၀)မွစ၍ ၎ဂိုဏ္းထုတ္ မိတၱဴစာအုပ္မ်ားကုိ ၀ယ္လိုလွ်င္ စာရင္းေပးၾကရေၾကာင္း ေလ့လာသိရွိခဲ့ရပါသည္။
ေဟာေျပာစည္းရုံးသူမ်ားလည္းရွိ၍ စာရင္းေပးရန္ လြယ္ကူေသာ အဆက္အသြယ္ရွိေၾကာင္းလည္း သိခဲ့ရပါသည္။ ၎ဂိုဏ္း၀င္ျဖစ္သူ အမရပူရၿမိဳ႕ဆရာႀကိဳင္ေရးသည့္ ‘ဒြယနိႆိတပကာသနီက်မ္း’ တို႔ကုိပင္ မိတၱဴမ်ား ရႏုိင္ပါသည္။
ေထရ၀ါဒသမၼာပထ၀ိဘဇၹ၀ါဒီျဖစ္ေသာရန္ကုန္ၿမိဳ႕ဆူးေလဓမၼကထိဆရာႀကီး ဦးျမင့္သိန္းေဟာၾကားေတာ္မူအပ္ေသာ သမၼာပထ၀ိဘဇၹအေၾကာင္းသတ္ ေထရ၀ါဒတရားေတာ္မ်ား
အမွတ္စဥ္ (၁) နိဗၺာန္ႏွင့္ သံသရာစာအုပ္မ်ဳိး၊
အမွတ္စဥ္ (၂) ဂဟဏူပါဒါန္၀ါဒ ပဋိစၥသမုပၸာဒ္ သံသရာတရားေတာ္စာအုပ္မ်ဳိး၊
ေရႊလေရာင္ဓမၼာစရိယ သင့္ဘ၀ဦးျမင့္သိန္းေရးသားသည့္ ေသာတာပန္အလင္းက်မ္း ဒုတိယဆင့္) ပထမတြဲႏွင့္ ဒုတိယတြဲစာအုပ္မ်ဳိးစသည္တို႔ကုိလည္း မိတၱဴမ်ား ရႏုိင္ၾကပါသည္။
၎ဂိုဏ္းႀကီး၏ ဦးစီးဆရာေတာ္တစ္ပါးျဖစ္သူ မႏၱေလးၿမိဳ႕ ခင္မကန္တိုက္၊ အနႏၱဂုဏ္ရည္ စည္သာေက်ာင္း ဦးနာရဒေရးသားသည့္ ေထရ၀ါဒ၀ိဘဇၹ၀ါဒ၀ိပႆနာက်မ္းႀကီးကုိ ၂၀၀၄ ခုႏွစ္တြင္ ထုတ္ေ၀ထားၾကပါသည္။
ယင္းက်မ္း၏ အမွားမ်ားကုိ ျပဆိုလ်က္ ေဆာင္းပါးရွင္အရွင္ဣႏၵာစရိယာဘိ၀ံသက ေဆာင္းပါး ၁၆ ပုဒ္တို႔ကုိ ေရးသားတင္ျပခဲ့ေသာ္လည္း အေၾကာင္းေၾကာင္းေၾကာင့္ မည္သူကမွ် ေဖာ္ျပရန္ မစီစဥ္ႏုိင္ၾကေပ။ ယခုအခါတြင္ ဓမၼရံသီမဂၢဇင္းအယ္ဒီတာအဖြဲ႕ကေဖာ္ျပထားပါသည္။ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္တြင္ သကၤန္းကၽြန္း၌ ေနေသာ ၎ဂိုဏ္း၀င္တစ္ပါး ေရးသားသည့္ ဗ်သနတရားငါးပါးအမည္ရွိ စာအုပ္တစ္အုပ္ကုိလည္း ဂိုဏ္း၀င္အလွဴရွင္မ်ားက အ႐ုဏ္ဆြမ္းေလာင္းအသင္းႏွင့္တြဲ၍ ေလာင္းလွဴၾကေၾကာင္း သိရ၊ ဖတ္ရပါသည္။ ဦးနာရဒႏွင့္အတူ ဂိုဏ္းဦးေဆာင္တပည့္ႀကီးေလးပါးတို႔ကုိ ဦးျမင့္သိန္းက သာသနာျပဳရန္ ခ်န္ထားခဲ့ေၾကာင္း သိရပါသည္။ ထုိေလးပါးတို႔တြင္ ဓမၼေစတီဆရာေတာ္ ဦးေကာသလႅ၏ဆရာျဖစ္သူ ဦးဥကၠံသဗုဒၶိလည္း တစ္ပါးပင္ျဖစ္ေၾကာင္း သိရပါသည္။
၎ဆရာေတာ္ကေမြးထုတ္လုိ္က္သူဦးေကာသလႅသည္လည္း
၎ဂိုဏ္းတရားတို႔ကုိပင္ ေဟာေျပာလ်က္ရွိပါသည္။ တရားေခြျပန္႔ပြားေစေရးအတြက္ လူမ်ားကုိ အဖြဲ႕မ်ား ဖြဲ႕ေစလ်က္ တရားစိတ္၀င္စားေသာ ခ်မ္းသာသူမ်ားကုိ စုံစမ္းခ်ဥ္းကပ္ၿပီး တရားနာယူေစကာ ၾကည္ညိဳေစၿပီးမွ တရားေခြတစ္စုံလွ်င္ က်ပ္ ၄၀၀၀၀ စသည္ျဖင့္ သာသနာျပဳေၾကာင္းလည္း သိရပါသည္။ စင္စစ္အားျဖင့္ ဆူးေလဦးျမင့္သိန္းသည္ အဓမၼ၀ါဒဆုံးျဖတ္ခံရသူျဖစ္၍သာလွ်င္ ဦးျမင့္သိန္း၏ ေထရ၀ါဒအမည္ခံ အဓမၼ၀ါဒဟူ၍ မွတ္တမ္းတင္ရျခင္းသာ ျဖစ္ပါသည္။
အမွန္ကမူ ဂိုဏ္းဦးစီးေခါင္းေဆာင္မွာ ဓမၼေစတီဆရာေတာ္ႀကီး (ဒီပဲယင္းေက်ာက္စာတိုင္ဆရာေတာ္ႀကီး)ဟူ၍ ရွိပါေသးသည္။ သိလိုပါက ‘၀ိပႆနာညြန္႔ေပါင္းက်မ္းႀကီး’တြင္ ေလ့လာၾကည့္ၾကပါကုန္။
ယင္းဆရာေတာ္ႀကီးကုိ အေၾကာင္းျပဳ၍ ‘ဓမၼေစတီဦးေကာသလႅ’ ဟု ဘြဲ႕ခံထားေၾကာင္းလည္း သိရွိရပါသည္။ ၎ဂိုဏ္းႀကီး၏ မူလနာမည္အျပည့္အစုံမွာ ‘ေထရ၀ါဒ ၀ိဘဇၹ၀ါဒ သမၼပထေၾကာင္းသတ္ ၀ိပႆနာဂုိဏ္း’ဟူ၍ ျဖစ္ပါသည္။ ယင္းကုိ ျပဳျပင္လ်က္ အသြင္သစ္ျဖင့္ နာမည္တပ္ေသာအခါတြင္ကား ‘ေထရ၀ါဒဒႆနသမၸဒါနည္း’ ဟူ၍ ျဖစ္လာေၾကာင္းလည္း သိရပါသည္။ အဓမၼ၀ါဒျဖစ္ေၾကာင္း ေၾကျငာတားျမစ္ထားၿပီးသည့္ မိစၦာ၀ါဒႀကီးမ်ားတြင္ ဆူးေလဦးျမင့္သိန္းဂိုဏ္းဆုိရာ အဓမၼ၀ါဒသည္ အမွတ္(၆) အျဖစ္ ပါ၀င္ပါသည္။
၎အဓမၼ၀ါဒဂိုဏ္းႀကီးႏွင့္ အဓမၼ၀ါဒတရားမ်ား မည္မွ်ေလာက္အထိ ျပန္လည္ႀကီးထြားလာေၾကာင္းမွာ အထူးတင္ျပဖြယ္မရွိၿပီ။
၁၉၈၂ခုႏွစ္ကပင္ဆူးေလဦးျမင့္သိန္း၀ါဒရွိသူတို႔ကုိ
အဓမၼ၀ါဒီအျဖစ္ ဆုံးျဖတ္ထားၿပီးျဖစ္ေၾကာင္း သိရပါသည္။

http://www.sbay-student.org/
www.dhammaanalysis.multiply.com/

 

 

 

 

 

 

ဓမၼေစတီ ဥိးေကာသလႅ၏ ဆရာမ်ား--အပုိင္း(၁)

အထက္ပါ အခ်က္လက္မ်ားသည္
ဓမၼေစတီ ဥိးေကာသလႅ ၏ http://www.dhammaceti.org/home.htm မွ
အခ်က္လက္မ်ား ျဖစ္ၾကပါသည္။
စာရွဴသူမ်ား သိသာေအာင္ ေဖာ္ျပေပးပါမည္

ဦးဥကၠသဗုဒၶိ သည္ ဆူးေလ ဦးျမင္႔သိန္း၏ တပည္႔

ဤ စကားကုိ သက္ေသခံမရွိပဲ ေျပာလွ်င္ တရားဥပေဒ အရ တရားစြဲခံရဖြယ္ ရွိပါသည္။ ထုိ႔ေၾကာင္႔ သက္ေသခံကုိ ထုတ္ျပရလွ်င္
အဗၻဳတဒီပနီ၊
ဥိးျမင္႔သိန္း၊ ရန္ကုန္ျမဳိ႔၊ ဆူးေလ ဓမၼကထိကဆရာၾကိး”
ဟူ၍ မ်က္ႏွာဖုံးေပၚမွာ စာတန္း သုံးခုပါရွိေသာ စာအုပ္၏ ပန္ၾကားလႊာေအာက္မွာ-

“ဆရာၾကိး၏ သက္ေတာ္ (ပ) ေထရ၀ါဒ တပည္႔မ်ားႏွင္႔ တကြ (ပ) ဤကဲ႔သုိ႔
ပုံႏွိပ္ ျဖန္႔ခ်ီႏုိင္ရန္ အစီစဥ္ ရွိျပီး ျဖစ္ေပရာ လက္ေရးတုိနည္းျဖင္႔ ရယူရသည္ မဟုတ္ေသာ ဤမွတ္ခ်က္သည္ မွတ္ခ်က္သဘာ၀ေလ်ာက္ ဆရာၾကိးကုိယ္တုိင္
ေဟာၾကားသည္ကုိ နာယူဖူးေသာ ပါရမီ ရွင္တုိ႔ အတြက္ လုိလွ်င္ျဖည္႔ ပုိလွ်င္ေလွ်ာ႔ ျပဳႏုိင္ပါေသာ္လည္း (ပ) ပန္ၾကားအပ္ပါသည္။
တပည္႔မ်ား ဟူ၍ ပါရွိပါသည္။

ပန္ၾကားလြာ ဒုတိယပုိင္း အေနျဖင္႔

နိကာယ ေဆက၊ နိကာယ ေကာ၀ိဒ၊ နိကာယ ဘာဏက ျဖစ္ေသာ
ရန္ကုန္ျမဳ႔ိ ဆူးေလ ဓမၼကထိက ဆရာၾကိး ဥိးျမင္႔သိန္းသည္
(ပ)
ဥိးျမင္႔သိန္း ၏ ေကာင္းႏုိးရာရာတရားတုိ႔ကုိ
ဦးဥကၠသံဗုဒၶိ ႏွင္႔ ေမာင္ေရႊဘသိန္း တုိ႔သည္ ညစဥ္လုိလုိ
သုံးလခန္႔ ဆရာၾကီးအား ဖတ္ျပ ျပင္ဆင္ခဲ႔ၾကပါသည္။ (ပ)

ေထရ၀ါဒ သာသနာ႔ မာမက သံဃအဖြဲ႔ခ်ဳပ္
ပဋိ၀ိေသာဓက အဖြဲ႔

(၁) က်ဳိကၠစံ ပဌမေရႊက်င္ တုိက္အုပ္ဆရာေတာ္
ေထရ၀ါဒီ ဥဳးဧသိက(မဟာနာယက)
(၂)သဃၤန္းကၽြန္း မဟာေအာင္ေျမ ေရႊဂူတုိက္သစ္
ဆရာေတာ္ ေထရ၀ါဒီ ဥိးအရိယ၀ံသာဘိဓမၼ
(ဂဏ၀ါစက) ဥကၠဌ။
(၃).......
(၄)..........
(၅)....................
(၆) သာေကတျမဳိ႔ အာဒိကာရုံ ေက်ာင္းတုိက္ အဘယာရာမ ေက်ာင္း
ေထရ၀ါဒီ အသွ်င္ေသာဘဏာဘိ၀ံသ(ဓမၼာစရိယ) န၀ကမၼမူး။

.....(ပ)........
ျပင္ဆင္ျပီး၍ ေထရ၀ါဒ သာသနာ႔မာမက အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ လူၾကိးမင္းမ်ား၊
ဥိးေသာင္းတင္- ဥကၠဌ၊
ဥိးစံလွဳိင္- အက်ဳိးေဆာင္၊
ဥိးဘသင္- ဒု အက်ဳိးေဆာင္၊ ဦးၾကဳိင္ၾကိဳင္ (ဘ႑ာေရးမူး)
...(ပ)....
အသင္းၾကီး တုိးတက္ေသာ္လည္း ဣေျႏၵရရ ႏွင္႔ အေၾကာင္းသတ္
၀ိပႆနာ တည္တံ႔ေရး ၾကဳိးပန္းရသည္ကား ေဘးက ၾကည္႔သူပင္
သက္သာအ႔ံ - မထင္ပါ
(ပ).......
၁၃၃၆-ခု၊ နယုန္လဆုတ္ ၄ ရက္၊
(၈.၆.၇၄) စေနေန႔
ဥဳးအရိယ၀ံသဓမၼ (ခ)ဥဳးဥကၠသံဗုဒၶိ၊
မဟာေအာင္ေျမ ေရႊဂူတုိက္သစ္၊
သကၤန္းကၽြန္း၊ ရန္ကုန္ျမဳိ႔၊

ဟူ၍ ပါရွိပါသည္။
ဤသည္တုိ႔ကုိ ေထာက္၍ ဥိးဥကၠသဗုဒၶိသည္ ဆူးေလ ဥိးျမင္႔သိန္း ၏
အဓိကက်ေသာ တပည္႔ၾကိး တစ္ဥိးျဖစ္ပါသည္။
၄င္း၏ တပည္႔ ဓမၼေစတီ ဥိးေကာသလႅသည္ကား.........

ဥိးျမင္႔သိန္းသည္ အဓမၼ၀ါဒီ
ဥိးဥကၠသဗုဒၶိသည္ အဓမၼ၀ါဒီ

ဤစကားသည္လည္း သက္ေသခံမရွိပဲေျပာလွ်င္ တရားစြဲခံရမည္႔ စကားေပတည္း။
ထုိ႔ေၾကာင္႔ သက္ေသခံကုိ ထုတ္ျပရလွ်င္
မ်က္ႏွာဖုံးေပၚမွာ
ျပည္ေထာင္စုျမန္မာႏုိင္ငံေတာ္- ႏုိင္ငံေတာ္ သံဃမဟာနာယကအဖြဲ႔ ညြန္ၾကားလြာမ်ား
ညြန္ၾကားအမွတ္- (၁) မွ (၉၃)ထိ-
ျပည္ေထာင္စုျမန္မာႏုိင္ငံေတာ္ အစုိးရ -
သာသနာေရး၀န္ၾကိးဌာန-သာသနာေရးဥိးစီးဌာန
ကမၻာေအး စာပုံႏွိပ္တုိက္၌ ရုိက္ႏွိပ္သည္။
သာသနာ-၂၅၅၂၊ ေကာဇာ-၁၃၆၉၊ ခရစ္-၂၀၀၈” စာတန္းမ်ားပါရွိေသာ စာအုပ္
စာမ်က္ႏွာ (၁၉၆-၁၉၉) တုိ႔တြင္

“ညြန္ၾကားလႊာ အမွတ္(၅၀) ဆူးေလဦးျမင္႔သိန္း၏ ေထရ၀ါဒ အမည္ခံ တရားဓမၼမ်ားႏွင္႔
ပတ္သက္၍ လုိက္နာေဆာင္ရြက္ရန္ ညြန္ၾကားျခင္း
(၂၂-၁-၈၃) (၁၀-၁၁-၄၄).....(ပ).........ဆူးေလဥိးျမင္႔သိန္း၏ တရားဓမၼမ်ားကုိ
ဒႆမ အစည္းေ၀းက ေဆြးေႏြးစိစစ္၍
အဓမၼ၀ါဒ
အ၀ိနယ၀ါဒ မ်ားအျဖစ္ ဆုံးျဖတ္သတ္မွတ္ျပီး ယင္းအဓမၼ၀ါဒ မ်ားကုိ
ႏုိင္ငံတ၀န္းလုံး၌ တားျမစ္ပိတ္ပင္ေစေရးအတြက္ ျမဳိ႔နယ္သံဃနာယက အဖြဲ႔မ်ားသုိ႔
ညြန္ၾကားရန္”..........(ပ)...........

ဘဒၵႏ ၱဣႏၵာစာရ(အဘိဓဇ မဟာရဌဂုရု) ဥကၠဌ ဆရာေတာ္၊
ဘဒၵႏ ၱေတေဇာဘာသာဘိ၀ံသ-တြဲဖက္ အက်ဳိးေတာ္ေဆာင္ဆရာေတာ္”
ဟူ၍ ပါရွိသည္။

ဤသည္တုိ႔ကုိ ေထာက္၍ ဆူးေလ ဥိးျမင္႔သိန္းသည္ အဓမၼ၀ါဒီ
ဥိးဥကၠသဗုဒၶိသည္ အဓမၼ၀ါဒီ- ျဖစ္ပါသည္။ ဥိးဥကၠသဗုဒၶိ၏ တပည္႔
ဓမၼေစတီ ဥိးေကာသလႅသည္ အဓမၼ၀ါဒီ ျဖစ္ပါသည္။

ဓမၼေစတီ ဥိးေကာသလႅသည္ ဆူးေလဦးျမင္႔သိန္း၏
အဓမၼ၀ါဒကုိ ဆက္လက္ စြဲယူျဖန္႔ခ်ီေနသူ အဓမၼ၀ါဒီျဖစ္ေၾကာင္း
သူေဟာၾကားေသာ “ဒႆန သမၸဒါ” တရားမ်ားကုိ ထုတ္ျပ၍ ေျဖရွင္းေပးပါမည္။

ဓမၼေစတီရွင္းတမ္း
စာအုပ္(ေထရ၀ါဒ ဆုိင္းဘုတ္ေအာက္မွာ အမွား၀ကၤပါ)
ဒီမွာ ေဒါင္းလုဒ္လုပ္ယူ၍ ဖတ္ႏုိင္ပါသည္..
http://www.sendspace.com/file/jbyo2g

http://www.sbay-student.org/
www.dhammaanalysis.multiply.com/

 

 

 

 

 

 

ဓမၼေစတီ ေဟာတရားႏွင္႔ သူ၏ဆရာမ်ား (အပုိင္း-၂)

 

ဘုန္းၾကိးေတြသီလရွင္ေတြက ကေလးေမြးတယ္

ၾသစေၾတးလ်ားႏုိင္ငံတြင္ ေဟာၾကားခဲ႔ေသာ ဒႆနသမၸဒါ (၈) ခ်ပ္ထဲတြင္ ဤသုိ႔ ေဟာၾကားထားပါသည္..........

“ဥိးေကာသလႅက ပိဋကတ္စာေပေတြကုိ မသင္ခင္မွာပဲ ဆရာေတာ္ၾကီး
(ဆူးေလ ဥိးျမင္႔သိန္း၏ တပည္႔ၾကိးျဖစ္သူ ဥိးဥကၠသံဗုဒၶိ) က“ဒီေထရ၀ါဒတရားေတြ၊
ဒီ၀ိပႆနာ တရားေတြ” ကုိ ၂ ႏွစ္ေလာက္အထိ သင္ေပးတာ။
ဒါေၾကာင္႔ ဥိးေကာသလႅ က ၀ိပႆနာတရားတည္သူ- ျဖစ္ေနေတာ႔
မႏ ၱေလးသြားျပီး
စာသင္တာ -၃- နဲ႔ စာတတ္လာပါတယ္။
ပိဋကတ္ေတြကုိ မေမ႔ေတာ႔ဘူး။
“ဆရာၾကိးရဲ႕ သင္တန္းမွာ “ဘုန္းၾကိးေတြ သီလရွင္ေတြက ညညဆုိရင္ ကေလးေမြးတယ္လုိ႔
မိန္႔တယ္။ အဲဒါကုိ မသိဘူး။ ငယ္ငယ္တုန္းကေပါ႔။ အဲဒီဟာကုိ ၀ိပႆနာ သင္တန္းလာတက္ၾကတဲ႔
ဘုန္းၾကီးေတြကုိ ေမးရတယ္။
ေနာက္ေတာ႔ ပိဋကတ္ေတာ္ေတြကုိ သိလာေတာ႔ “ရာဂပုတၱံ ၀ိဇာယတိ- စကၡဳ နဲ႔ ရူပါရုံ ဆုံမိေတာ႔
စြဲလမ္းျပီး ရာဂဆုိတဲ႔ သားကုိ ေမြးတာပဲ” လုိ႔ အေျဖရလာတယ္။

အထက္ပါ ေဟာေျပာခ်က္တြင္ ဓမၼေစတီ ဥိးေကာသလႅသည္ ဥိးဥကၠသံဗုဒၶိ၏ တပည္႔
ဥိးဥကၠသံဗုဒၶိ သည္ ဆူးေလ ဥိးျမင္႔သိန္း၏ တပည္႔

ဆူးေလ ဥိျမင္႔သိန္းသည္ အဓမၼ၀ါဒီ
ဥိးဥကၠသံဗုဒၶိ သည္ အဓမၼ၀ါဒီ
ဥိးဥကၠသံဗုဒၶိ သင္တန္းေပးရာ ေထရ၀ါဒ အမည္ခံ သင္တန္းစာမ်ားႏွင္႔
၀ိပႆနာတရား အမည္ခံ သင္ခန္းစာမ်ားသည္ အဓမၼ၀ါဒ၊
ထုိ႔ေၾကာင္႔ ဥိးေကာသလႅသည္ အဓမၼ၀ါဒီ၊
ဥိးေကာသလႅ ေဟာေနေသာ ေထရ၀ါဒ အမည္ခံတရားမ်ားႏွင္႔ ၀ိပႆနာတရားမ်ားသည္
အဓမၼ၀ါဒ၊ သုိ႔ျဖစ္၍ ဥိးေကာသလႅသည္ အစစ္အမွန္ျဖစ္ေသာ ၀ိပႆနာတည္သူမဟုတ္။
အတုအေယာင္ျဖစ္ေသာ ၀ိပႆနာတည္သူ ျဖစ္၏။
ဥိးဥကၠသံဗုဒၶိ၊ ဥိးေကာသလႅ အစရွိကုန္ေသာ ေထရ၀ါဒ အမည္ခံဘုန္းၾကီးတုိ႔သည္
ရာဂသားေမြးတတ္သူ တဏွာတမားမ်ား ျဖစ္၏။
ဗုဒၶသာ၀က အစစ္ ေထရ၀ါဒီအစစ္ျဖစ္ကုန္ေသာ ဘုန္းၾကိးမ်ားတြင္
ညညမွာ ရာဂသားေမြးတတ္သူမ်ားလည္း ရွိၾကေပလိမ္႔မည္။
ဘာ၀နာ တရားပြားမ်ားသူလည္း ရွိၾကပါလိမ္႔မည္။

((((((မႏ ၱေလးသြားျပီး
စာသင္တာ -၃- နဲ႔ စာတတ္လာပါတယ္။
ပိဋကတ္ေတြကုိ မေမ႔ေတာ႔ဘူး။))))))
သုံးလႏွင္႔ ပိဋပတ္ေတာ္ေတြ တတ္သြားတာေတာ႔ ေတာ္ေတာ္
အံ႔ၾသစရာေကာင္းပါသည္။
တိပိဋကတ္ စာေမးပြဲ ဘာေၾကာင္႔၀င္မေျဖသလဲ မသိဘူး။
စာရွဴသူ႔တုိ႔ပဲ ေမးၾကည္႔လုိက္ၾကေနာ္ .........

http://www.sbay-student.org/
www.dhammaanalysis.multiply.com/

 

 

 

 

 

 

 

ဓမၼေစတီေဟာထားခဲ့ေသာ တရားအမွားမ်ား အပုိင္း(-၃-)

 

ၾသစေၾတးလ်ႏုိင္ငံတြင္ ဓမၼေစတီေဟာထားခဲ့ရာ ဒႆနသမၸဒါ(၈)
ခ်ပ္တုိ႔ထဲက ေခြအမွတ္(၄)ထဲတြင္-

(၁) ရွင္မဟာကႆပႀကီး က သိၾကားမင္းအား ေတာက္ေခါက္
ေၾကာင္း၊ ရဟႏၲာတု႔ိသည္ စိတ္တုိတတ္ၾကေၾကာင္း၊ ရဟႏၲာတုိ႔မွာ
မေနာဒုစရိုက္ျဖစ္ေသးေၾကာင္း။

(၂) မဟာပန္ရဟႏၲာႀကီးက ညီစူဠပန္ကို ႏွင္ထုတ္ေၾကာင္း၊
စူဠပန္သည္ ရဟႏၲာျဖစ္မည္ဆုိတာကို မသိေၾကာင္း၊ ရဟႏၲာတုိ႔သည္
အကုန္သိသူမ်ား မဟုတ္ေၾကာင္း။

(၃) အရွင္သာရိပုၾတာက ေရေျမာင္းကို ခုန္၍ကူးေၾကာင္း၊ ၀ါသ
နာကို ရဟႏၲာတုိ႔ကေတာင္မွ မစြန္႔ႏုိင္ေၾကာင္း။

(၄) ဥ႐ုေ၀လကႆပညီေနာင္တသည္ မီးကိုလုပ္ေကြၽး၍ ပူေဇာ္
သူမ်ားျဖစ္ျခင္းေၾကာင့္ သူတုိ႔အတြက္ မီးတရားကို ျမတ္စြာဘုရား
ေဟာေၾကာင္း၊ မီးတရားျဖင့္ အတိတဓမၼာ႐ုံ(ဥပဒါနကၡႏာ)ကို ေဖာ္ျပ
ေပးျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း၊ အတိတ္ဓမၼာ႐ံု(ဥပါဒါနကၡႏၶာ)၌ ျဖစ္ပ်က္ျမင္
ၿပီး ကႆပညီေနာင္တုိ႔ ရဟႏၲာ ျဖစ္ၾကေၾကာင္း။

(၅) ရွင္စူဠပန္သည္ ပန္းထိမ္သည္ျဖစ္ဖူးျခင္းေၾကာင့္ ရွင္စူဠပန္
အတြက္ ပ၀ါကေလးကိုေပး၍ အတိတ္ဓမၼာ႐ံု (ဥပါဒါနကၡႏၶာ)ကို
ေဖာ္ျပေပးေၾကာင္း၊ ရွင္စူဠပန္က ျဖစ္ပ်က္ကို ဖတ္ခနဲ ျမင္သြားၿပီး
ရဟႏၲာျဖစ္သြားေၾကာင္း၊ မဟာပန္ကို မခံခ်င္စိတ္ျဖစ္၍ ရွင္စူဠပန္
က(မေနာဒုစရိက္ျဖင႔္) တန္ခုိး ဖန္ဆင္းျပေၾကာင္း-တု႔ိကုိ ေဟာျပၿပီး -
(က) အတိတ္ဓမၼာ႐ံု (ဥပါဒါနကၡႏၶာ= တကယ္ ျဖစ္တည္ပ်က္ရွိ
ပရမတ္တရား မဟုတ္ေသာ အေတြးပံုရိပ္=ပညတ္တရား)သည္
ဒုကၡသစၥာ။
(ခ) အဲဒါကို ျဖစ္ေစတတ္တဲ့ တဏွာသည္ သမုဒယ
သစၥာ။
(ဂ)အဲဒီတရားႏွစ္မ်ိဳး ခ်ဳပ္ၿငိမ္းသြားတာက နိေရာဓသစၥာ။
(ဃ) အတိတ္ဓမၼာ႐ံု=ဥပါဒါနကၡႏၶာ၏ ေျပာင္းလဲသြားပံုကို ျဖစ္ပ်က္
ျမင္လုိက္ေတာ့ ေလးမဂ္(မဂၢသစၥာ)ေလးဖိုလ္က်ၿပီး ရွင္စူဠပန္
ရဟႏၲာျဖစ္သြားေၾကာင္း”တုိ႔ကို ေဟာထားသည္။

အထက္ပါေကာက္ႏုတ္ခ်က္
(၁၊ ၂၊ ၃၊ ၄၊ ၅)တို႔သည္
အမွတ္(၄)ေခြ
တစ္ေခြလံုး၏ အက်ဥ္းခ်ဳပ္မွ်သာ ျဖစ္ၾကပါသည္။

ထိုတြင္ အမွတ္(၁)၌-

ရဟႏၲာတိ႔ုမွာ မေနာဒုစရိုက္ မျဖစ္ၾကပါ။
ဓမၼေစတီက သဂႌတသတအ႒ကထာကို အကိုးအကားျပဳ၍ ရဟႏၲာတုိ႔မွာ မေနာဒုစရိုက္ျဖစ္ေၾကာင္းတို႔ကို အျခား
ေခြမ်ားမွာ အာေပါင္အာရင္းသန္သန္ျဖင့္ ေဟာေလ့ရွိပါသည္။


ရဟႏၲာတုိ႔မွာ မေနာဒုစရိုက္ မရွိပါ

အဘိဇၩာ=သူတစ္ပါး၏ပစၥည္းကို ေလာဘျဖစ္ျခင္းေၾကာင့္ မတရား
နည္းျဖင့္(သူတစ္ပါးကဲ့သုိ႕ ထုိဥစၥာကို ရရွိေအာင္ ႀကိဳးစားရွာေဖြ စုေဆာင္း
ေသာနည္းကို မလုပ္ေဆာင္ဘဲ)အေခ်ာင္ရေအာင္ ေကာက္က်စ္ လိမ္ညာ
လွည့္ပတ္၍ ရယူသိမ္းပိုက္ျခင္းသေဘာရွိေသာ ေလာဘတရား၊
ဗ်ာပါဒ=သူတစ္ပါးတုိ႔ကို အသက္ခႏၶာ ဥစၥာပစၥည္း ပ်က္စီးေအာင္
ဖ်က္ဆီးျခင္းသေဘာရွိေသာ ေဒါသတရား၊
မိစၦာဒိ႒ိ=အတၱေကာင္ရ၏ဟု ယူျခင္းသေဘာရိွေသာ
သကၠာယမိစၦာဒိ႒ိ၊ အတၱေကာင္-၀ိညာဥ္ေကာင္ျဖစ္ေသာ ေလာက၏အဆံုးသည္ရွိ၏-မရွိ-
စသည္ျဖင့္ ယူျခင္းသေဘာရွိေသာ အႏၲဂၢါဟိကမိစၦာဒိ႒ိ၊ အလွဴ၏အက်ိဳး
သည္ မရွိ-စသည္ျဖင့္ယူျခင္းသေဘာရွိေသာ ဒသ၀တၳဳကမိစၦာဒိ႒ိ၊ သတၱ၀ါ
ေကာင္ဟု ယူျခင္းသေဘာရွိေသာ ဣႆရနိမၼာနမိစၦာဒိ႒ိ စသည္တုိ႔ပင္
ျဖစ္ၾကပါသည္။

မေနာဒုစရိုက္-အမည္ရရွိၾကကုန္ေသာ ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ဒိ႒ိတုိ႔
သည္
(၁) ၀ီတိကၠမအဆင့္အားျဖင့္ ျဖစ္ၾကသည္။
(၂) ပရိယု႒ာနအားျဖင့္
ျဖစ္ၾကသည္။
(၃) အႏုသယအဆင့္အားျဖင့္ (မျဖစ္ေသာ္လည္း အေၾကာင္း
ညီညြတ္လွ်င္ ျဖစ္နုိင္ေသာေၾကာင့္) ရွိၾကသည္။
(၄) ၀ါသနာအဆင့္အားျဖင့္ရွိၾကသည္ဟူ၍ အဆင့္ဆင့္ ျခားနားၾကပါသည္။

ဤ(၄)ဆင့္တုိ႔တြင္-
၀ါသနာအေလ်ာက္ရွိျခင္းကို ရွိသည္ဟု မဆုိအပ္ေပ။ ျဖစ္သည္ဟု
မဆုိအပ္ေပ။
အႏုသယအဆင့္အားျဖင့္ ရွိျခင္းကို ရွိသည္ဟုသာ ဆုိရပါသည္။
ျဖစ္သည္ဟု မဆုိရပါ။

ပရိယု႒ာနအဆင္၊့ ၀ီတကၠမအဆင္ျ့ဖစ္ျခင္းကိုသာလွ်င္ ျဖစ္သည္ဟု
လည္း ဆုိရပါသည္။ ရွိသည္ဟုလည္း ဆုိရပါသည္။
ဤသို႔အဆင္ဆင့္ ကြျဲပားျခားနားလ်က္ ရွၾိကရာတြင္ ရဟႏၲာတို႔သည္
အရဟတၱမဂ္ဥာဏ္ျဖင့္
၀ီတကၠမအဆင္၊့
ပရိယ႒ာနအဆင္၊့
အႏုသယအဆင့္
မေနာဒုစရိုက္(ေလာဘ၊ေဒါသ၊ဒိ႒ိ)တုိ႔ကို လံုး၀ အျမစ္ျပတ္ ပယ္စြန္႔ၾကပါ
သည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ပင္ ရဟႏၲာဟူ၍ ျဖစ္လာၾကပါသည္။

၀ါသနာအဆင့္ မေနာဒုစရိုက္ (ေလာဘ၊ေဒါသ၊ဒိဌိ )
တုိ႔၏ ရွိျခင္း ဆုိသည္မွာ ျဖစ္ခဲ့ဖူးေသာ အနာႀကီး၏ အမာရြတ္
က်န္ေနသကဲ ့ သို႔ အနာမရွ ိေသာ္လည္း ၊
အနာျဖစ္ ေနသည္
မဟုတ္ေသာ္လည္းစြဲထင္ေနျခင္းသေဘာ သက္သက္မွ်သာ
ျဖစ္ပါသည္ ။
ထို႔ေၾကာင့္ ၀ါသနာအဆင့္ မေနာဒုစရိုက္-ရွိေနျခင္းကို
မေနာဒုစရိုက္ ရွိသည္ဟု မဆုိရပါ။ မေနာဒုစရိုက္ ျဖစ္ေသး
သည္ ဟုလည္း မဆုိရပါ။
ယင္းသို႔ ရဟႏၲာတို႔မွာ မေနာဒုစရိုက္ ျဖစ္ေသးသည္ဟု ဆုိလွ်င္
ထုိသုိ႔ဆုိသူသည္ အႏုသယယမက၊ ပဇဟန၀ါရ၊ ပဟီန၀ါရတုိ႔ကို ဖ်က္ဆီးသူမည္ပါသည္။
သမုဒယသစၥာ ပယ္အပ္ပံုကိုျပဆုိသည့္
ဓမၼစၾကာ၊ မဟာသတိပ႒ာနသုတ္၊ ပဋိစၥသမုပၸါဒ္ စသည္တုိ႔ကိုလည္း ဖ်က္ဆီးသူ မည္ပါသည္။

အထူးသျဖင့္ “ဒုစရိုက္ ၁၀-တုိ႔၌ တည္ေသာအကုသုိလ္စိတ္သည္
မဂ္ဖိုလ္တရားတုိ႔ကို ရရွိေအာင္ မျပဳႏုိင္ေၾကာင္း၊ ဒုစရိုက္ ၁၀-ပါးစလံုး
ကင္းရွင္း ၿပီး သုစရိက္ ၁၀-ပါးတု၌ တည္ေနေသာ ကုသလစိတ္(ဘာ၀နာစိတ္)ကသာလွ်င္
မဂ္ဖိုလ္တရားတို႔ကို ရရွိေအာင္ ျပဳႏုိင္ေၾကာင္း” ေဟာျပထားရာ

ခုဒၵကပါဠိေတာ္ ဓမၼပဒလာ
(န တံ မာတာပိတာ ကယိရာ၊ အေည၀ါပိစဥာတကာ။
သမၼာပဏိဟိတံစိတၱံ၊ ေသယ်ေသာနံတေတာကေရ}}ႏွင့္
ခုဒၵကပါဠိေတာ္ - သုတၱနိပါတလာ
(အေသ၀နာစ ဗာလာနံ၊ ပ႑ိတာနဥၥ ေသ၀နာ။
ပူဇာစပူဇေနယ်ာနံ၊ ဧတံမဂၤလမုတၱမံ}} တို႔ကို ဖ်က္ဆီးသူ မည္ပါသည္။

ဓမၼေစတီသည္
ဤသို႔ေသာ ပါဠိေတာ္မ်ားကို မ်က္ကြယ္ျပဳ၍ (၀ါ)
သူယူစြဲထားေသာ အဓမၼ၀ါဒႏွင့္ လံုး၀ညႇိမရေသာ ေဒသနာတုိ႔ကို ေစာ္ကား
ပယ္ခ်၍ တစ္ဖတ္သတ္ ေဟာေလ့ရွိသူသာ ျဖစ္ပါသည္။
သူစြဲယူေနေသာ
အဓမၼ၀ါဒႏွင့္ ညီညြတ္ႏုိင္ရာ ေဒသနာတုိ႔ကို ေတြ႔ရွိပါမူကား က်မ္းသိမခက္
က်မ္းညႇိခက္-စသည္ျဖင့္ လုပ္ယူေလ့ရွိပါသည္။ (လုပ္ယူ=...)

ဤအမွတ္(၁)ေကာက္စာမွာ ဓမၼေစတီေဟာသည့္အတုိင္း

အရွင္မဟာကႆပက-ေတာက္ေခါက္သည္မဟုတ္ပါ။
သူဆင္းရဲတုိ႔အား ခ်းီေျမာက္လုိရာတြင္ သူဆင္းရဲတုိ႔က ရရွိထုိက္ေသာ အက်ဳိးေက်းဇူးေတြကုိ
သိၾကားမင္းက လုိခ်င္ေနသည့္အတြက္ သိၾကားမင္းကို တားျမစ္၍ ဆံုးမျခင္းသာ ျဖစ္ပါသည္။

စိတ္တိုျခင္းေၾကာင့္လည္း မဟုတ္ပါ။ (မိဘဆရာတုိ႔သည္ သားသမီး
တပည့္တို႔ကို စိတ္မတိုဘဲ=ေဒါသမျဖစ္ဘဲ ေငါက္ငမ္း၍ တားျမစ္ေလ့ ရွိၾက
ပါသည္။ ဆံုးမေလ့ရွိၾကပါသည္။)

“ဟဲ ့ သူအို ၊ နင္က သိၾကားမင္း ပဲ” ဟူ သည္ တို႔ကုိ မိန္႔ဟ ၍
တားျမစ္မႈကို မေနာဒုစရိုက္(ေဒါသ)ျဖစ္ျခင္းေၾကာင့္ဟုယူလွ်င္ ထိုသို႔
ယူသူ၏ ဓမၼေရးရာ နားမလည္ပံုႏွင့္ ေလာကေရးရာ မိုက္မဲပံုသာတည္း။

အထူးသတိ ျပဳရန္မွာ ။ ။
ရဟႏၲာအရွင္ျမတ္ႀကီးတုိ႔ကို ဂုဏ္သိကၡာပ်က္ျပားေအာင္ ေစတနာပါပါျဖင့္ ေျပာဆုိ၍ ျပစ္မွားသူသည္
အရိယူပ၀ါဒ-အႏၲရာယ္ထုိက္သူ ျဖစ္၏။

ထုိ႔ျပင္ အမွတ္(၂)ေကာက္စာမွာလည္း
မဟာပန္ရဟႏၲာႀကီးက
မေနာဒုစရိုက္(ေဒါသ)ျဖစ္ျခင္းေၾကာင့္ ရွင္စူဠပန္ကို ႏွင္ထုတ္သည္ဟု ဆုိလုိ
ပါသည္။ (ရွင္းျပစရာ မလုိပါၿပီ။)
ရဟႏၲာတို႔မွာ သဗၺညဳတဥာဏ္-မရွျိခင္းေၾကာင့္ ရဟႏၲာတိုက အကုန္လုံးကုိ မသိႏုိင္ၾကပါေပ။

ထု႔ိျပင္ အမွတ္(၃)ေကာက္စာမွာ
၀ါသနာအဆင့္ မေနာဒုစရိုက္(ေလာဘ၊ ဒိ႒ိ၊ ေဒါသ)တုိ႔သည္
ရဟႏၲာတုိ႔မွာ ရွိေနတတ္ပါသည္။
ထုိအေၾကာင္းကို
အမွတ္(၁)ေကာက္စာကို ရွင္းျပရာတြင္ တင္ျပခဲ့ၿပီးပါၿပီ။
သို႔ရာတြင္ ရွင္သာရိပုၾတာက ေရေျမာင္းကိုခုန္၍ ကူးေၾကာင္း
သည္ ပါဠိေတာ္၊ အ႒ကထာ၊ ဋီကာ ဘယ္မွာမွ် မရွိပါ။
(ျပစ္မွားလုိ၍ေျပာလွ်င္ ေျပာသူမွာ အျပစ္ရွိသည္။ ၀ါသနာမပယ္
စြန္႔ေၾကာင္းေျပာလုိလွ်င္ ရွိသည့္အတုိင္းသာ ေျပာသင့္ပါသည္။
ဥပမာအား
ျဖင့္ အရွင္ပိလိႏၵ၀စၦအေၾကာင္းမ်ဳိးကုိသာ ေျပာသင႔္ပါသည္။ ၀ါသနာအဆင္မွ်
က်န္ရွိေနျခင္းသည္ မဂ္ျဖင့္ပယ္ေလာက္ေသာ ပမာဏအထိ မရွိျခင္းေၾကာင့္
ရွိစာရင္းတြင္မွ် မ၀င္ပါ။ ျဖစ္စာရင္းမွာ ပါ၀င္ဖို႔ဆုိလွ်င္ကား ေ၀းပါ၏။)

(၁) ျမတ္စြာဘုရားတုိ႔သည္ ကိေလသာတုိ႔ကို ၀ါသနာမွ် မက်န္ရ
ေအာင္ ပယ္စြန္႔ကုန္၏။
(၂) ရဟႏၲာတုိ႔သည္ ကိေလသာတုိ႔ကို အျမစ္ျပတ္ပယ္စြန္႔ႏုိင္ၾက
ေသာ္လည္း ၀ါသနာၾကြင္းက်န္ပါသည္။
ထုိ႔ျပင္ အမွတ္(၄)ေကာက္စာ၌
မီးတရားေဟာျပေပးေၾကာင္းသည္ မွန္ပါသည္။
သို႔ေသာ္ မီးတရားျဖင့္
အတိတ္ဓမၼာ႐ံုကို(၀ါ)ဥပါဒါနကၡႏၶာကို ေဖာ္ျပေပးသည္ဟု ဆုိျခင္းမွာ
အမွားသာတည္း။
အတိတ္ဓမၼာ႐ံုဟူသည္ ပညတ္တည္း။

ဓမၼေစတီတုိ႔သည္
“ဤအတိတ္ ဓမၼာ႐ံု ( ၀ါ)ပညတ္ ဓမၼာ႐ံု ( ၀ါ)မိ စ ၦ ာ ဓမၼ ာ ႐ံ ု သ ည္
ဥပါဒါနကၡႏၶာမည္၏”ဟုဆုိ၍
“အတိတ္ဓမၼာ႐ံုသည္ ၀ိပႆနာ႐ႈအပ္ေသာ အေၾကာင္းခႏၶာ
ျဖစ္သည္”ဟုလည္း ဆုိၾကပါသည္။
သို႔ေသာ္
“အဆုိပါ အတိတ္ဓမၼာ႐ံ (၀ါ) ပညတ္ဓမၼာ႐ံ (၀ါ) မိစာဓမၼာ႐ံ(၀ါ)
ဥပါဒါနကၡႏာတု၌ ႐ႈဳျမင္ေနလွ်င္ တရားမရ”ဟုလည္း ဆိုၾကပါသည္။

“ဓမၼေစတီ”-အမည္ရွိေခြထဲတြင္ ပုဒ္ေရ ၂၄-အတြင္း ၁၀-မိနစ္
အေရာက္မွာ ဓမၼေစတီကိုယ္တုိင္ ဤသို႔ ေဟာထားပါသည္။

“ဦးဇင္း=(-ဦးဥကၠံသဗုဒၶိ)-ငယ္က်ိဳးငယ္နာေတြကို ေနာက္
ေၾကာင္းျပန္ရင္ မိစၦာဓမၼာ႐ံု ျဖစ္တတ္တယ္ေနာ္လုိ႔ သူ႔ဆရာ (=ဥကၠံ
သဗုဒၶိရဲ႕ဆရာ ဦးျမင့္သိန္း)က ဆံုးမတယ္“ဟူသတည္း။

ဆိုလုိရင္းကား “အတိတ္ဓမၼာ႐ံုကို ႐ႈဴေနလွ်င္ တရားမရႏုိင္။
အတိတ္ဓမၼာ႐ံုကို မေဖာ္ရ” ဟူ၍ ျဖစ္ပါသည္။
ဤေနရာတြင္
ေကာက္ျပထားေသာ ေကာက္စာအမွတ္(၄) (၅)တိုႏွင့္ ေသေသခ်ာခ်ာ
တုိက္ဆုိင္ၾကည့္ၾကပါ။
ေကာက္စာ(၄)တြင္ အတိတ္ဓမၼာ႐ံု(၀ါ) ဥပါဒါနကၡႏၶာ (ပညတ္)၌
ျဖစ္ပ်က္ျမင္ၿပီးဟုဆိုရာတြင္ ဥပါဒါနကၡႏၶာ(ေလာကီတရားစု=ပရမတၳခႏၶာ)၌
၀ိပႆနဥာဏ္ျဖင့္ ျဖစ္ပ်က္(အနိစၥလကၡဏာ)ျမင္ၿပီးဟုျပင္၍ ဆိုမွသာလွ်င္
မွန္ေသာတရား ျဖစ္ပါသည္။
ဓမၼေစတီဆရာစဥ္ဆက္တုိ႔က ယူၾကသည္မွာ-
“ဥပါဒါနကၡႏၶာအရ ျဖစ္ၾကကုန္ေသာ
ေလာကီစတ္ ၈၁-ပါး၊
ေလာကီေစတသိက္ -၅၂-ပါး၊
႐ုပ္-၂၈-ပါး တရားစုတုိ႔သည္ ပရမတ္ဓမၼာ႐ံုမည္၏။
ယင္းပရမတၳတရားတို႔သည္ တကယ္ျဖစ္၍ တကယ္ရွိေန
ၾကပါေသာ္လည္း ယင္းတုိ႔ကုိ သမၼာသမၺဳဒၶဘုရားႀကးီ တုိ႔၏ ဥာဏ္ျဖင့္
အာ႐ံုျပဳႏုိင္သည္။ ႐ႈမွတ္သိျမင္ႏိုင္သည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ယင္းပရမတ္
တုိ႔ကို သာ၀ကတုိ႔က ႐ႈမွတ္သိျမင္ႏိုင္ၾကသည္ဟုဆုိလွ်င္ ထိုအဆုိ
သည္ အမွားသာတည္း” ဟူ၍ ယူဆၾကပါသည္။

ထုိေၾကာင့္ ဓမၼေစတီ ဆရာစဥ္ဆက္တုိက ယူၾကသည္မွာ ဥပါဒါန-
ကၡႏၶာအရ အဆုိပါ ပရမတ္တရားစုတုိ႔ကို မယူရ။
ဥပါဒါနကၡႏၶာအရ မိစၦာဓမၼာ႐ံု
(၀ါ) ပညတ္ဓမၼာ႐ံု
(၀ါ) အေတြးပံုရိပ
(၀ါ) သဏၭာနပညတ္တုိ႔ကိုသာ
ယူရမည္” ဟူ၍ ယူဆၾကပါသည္။ ဤသို႔ ယူဆၾကကာ
(က) အဆုိပါဥပါဒါန ကၡႏၶာ=ပညတ္ဓမၼာ႐ံုတုိ႔၌ ၀ိပႆနာ႐ႈဴျမင္မွ
တရားရသည္။
(ခ) အဆုိပါ ဥပါဒါနကၡႏၶာ=ပညတ္ဓမၼာ႐ံုတုိ႔၌ ၀ိပႆနာ မ႐ွဴရ။
႐ႈလွ်င္ တရားမရႏုိင္ဟူ၍ ေရွ႕ေနာက္မညီ ယူၾကပါသည္။ (မိစၦာဓမၼာ႐ံု ျဖစ္
တတ္တယ္-ေနာ္..လို႔။)
မွန္လွ၏။ ပရမတ္ဓမၼာ႐ံုႏွင့္ပတ္သက္၍ ဆူးေလဦးျမင့္သိန္းက
သူေရးသားေသာ အကုပၸါေမ၀ိမုတၱိ-ဗုဒၶ၀ိညာဏ္ေတာ္စာအုပ္ သဘာ၀နိဒါန္း
စာမ်က္ႏွာ(ဋ)၌ ဤသို႔ ေရးထားပါသည္။
ပဥၥကၡေႏၶ၊ ဥပါဒါနကၡႏၶာတရားငါးပါးတုိ႔ကို။
အသာရေတာ၊အႏွစ္အသား မရွိေသာအားျဖင့္။
ပႆေႏၲာ၊ ႐ႈျမင္ခဲ့သည္ရွိေသာ္။
အႏုေလာမိက၊ံ မဂ္ဥာဏ္ႏွင္႔ေလ်ာ္ေသာ။ ခႏႎ၊ၲသမၼာဒိ႒ိ ဥာဏ္အျမင္မွန္ကို။ ပဋိလဘတိ၊ ရ၏။ ဤကား ေနယ်တၳနည္းအားျဖင့္ ေဟာ
ေတာ္မူေသာ ေဒသနာေတာ္ျဖစ္သည္။
ဤ “ပဥၥကေႏၶ”ဟူေသာပုဒ္၌ ပရမတၳခႏၶာကို ေကာက္ယူခဲ႔လွ်င္
မသင့္။ (ပညတ္ခႏၶာကိုယူမွ သင့္သည္။)
အဘယ္ေၾကာင့္ မသင့္သနည္းဟူမူ
ပရမတၳခႏၶာကို ဋီကာဆရာက
“ဗုဒါၶ နံေယ၀ ၀ိသေယာ၊
သာ၀ကာနံ န ၀ိသေယာ” ဤကဲသ႔ုိ ဖြင္ဆုိထားေသာေၾကာင့္ ပရမတၳခႏၶာသည္ သဗၺညဳတဘုရားရွင္တုိ႔၏ အာ႐ံုသာ ျဖစ္၏။
သာ၀ကတုိ႔၏ အာ႐ံု-က်က္စားရာ မဟုတ္ဘူး-တဲ့။

“ထိုစကားမွန္၏။ ပရမတၳခႏၶာသည္ ဓာတ္ႀကီးေလးပါးႏွင့္တကြ
အထည္ ျဒပ္ ဥပါဒ္ ဌီ ဘင္ ဟူေသာ ခဏငယ္သံုးခ်က္ရွိ ေသာခႏၶာ
ျဖစ္၏။ ပဥၥဳပါဒါနကၡႏၶာသည္ ခဏငယ္သံုးခ်က္ႏွင့္တကြ ဓာတ္ႀကီး
ေလးပါးတည္းဟူေသာ အထည္ျဒပ္-မရွိ။ သုညခႏၶာ ျဖစ္၏။
(ပညတ္ခႏၶာျဖစ္၏။)ဟူ၍ ေရးသားထားပါသည္။

မွာထားခ်က္။ ။
“ပဥၥကၡေႏၶ(ပ)ပဋိလဘတိ-ရ၏”သည္
ပဥၥကၡေႏၶ ပုဒ္အရ ဥပါဒါနကၡႏၶာ (ပရမတ္တရားစု)ကို ယူဟုျပရာ တစ္ခ်က္မွ်သာ
ဥပစာသဒၵါ-ေနယ်တၳနည္း ျဖစ္ပါသည္။ ပဥၥကၡႏၶာဟု သာမညအားျဖင့္
ရွိေသာ္လည္း ေလာကုတၱရာခႏၶာတို႔ကိုမယူရ-ဟု ဆုိျခင္းေၾကာင့္ ေနယ်တၳ
ျဖစ္ပါသည္။
အသာရေတာကို ေထာက္၍ ၀ိပႆနာ႐ႈအပ္ေသာ
ဥပါဒါနကၡႏၶာ=ပရမတၳကယပါ။ ေဒသနာတစ္ခုလုံးသည္ကား
နီတတၳသာတည္း။ မုခ်တၳသာတည္း။ ေနယ်တၳမဟုတ္ပါ။

ပဥၥကၡေႏၶအရ ပရမတၳခႏၶာကို ေကာက္ယူမွသာလွ်င္ သင့္ပါသည္။
မွန္ပါသည္။ ပညတ္ခႏၶာဟူ၍ပင္ မရွိေကာင္းေသာေၾကာင့္ ပညတ္ကို
ေကာက္ယူလွ်င္ လံုး၀အမွားတည္း။
ပညတ္သည္ ခႏၶာမည္၏ဟူ၍ ဘယ္မွာမွ မရွိပါ။
ပိဋကသုံးပုံမွာရွိလွ်င္ ထုတ္ျပစမ္းပါ။

ဋီကာဆရာက “ဗုဒၶါနံေယ၀ ၀ိသေယာ” ဟုဆုိျခင္းသည္
ဗုဒၶတုိ႔ကသာလွ်င္ ထုတ္ေဖာ္၍ ေဒသနာဥာဏ္ျဖင့္ နာမည္တပ္၍ ေဟာျပႏုိင္ေသာ
တရားျဖစ္၏။
ဗုဒၶတုိ႔က ေဟာမျပလွ်င္ သာ၀ကတုိ႔က မေဖာ္ထုတ္နုိင္။
ေဒသနာဥာဏ္ျဖင့္ နာမည္တပ္၍ မေဟာႏိုင္ဟူ၍ ဆိုလုိပါသည္။

သာဓကမွာ “ပရိ၀ါပါဠိေတာ္၌ ျမတ္ဗုဒၶမပြင့္လွ်င္ ပရမတၳတရား
တုိ႔၏ ႐ုပ္၊ နာမ္၊ ဖႆ၊ ေ၀ဒနာ အစရွိေသာ နာမည္မွ်ကေသာ္လည္း မသိႏုိင္”
ဟူ၍ ရွိပါသည္။
ဆူးေလဦးျမင္႔သိန္း ၊ ဦးဥကၠံသဗုဒၶိ ၊ ဦးနာရဒ၊ ဦးေကာသလႅ’
စသူတို႔၏ ”
ပဥၥကၡႏၶာ၌ ဥပါဒ္ ဌီ ဘင္ ခဏသံုးပါးရွိ၏။ ပဥၥဳပါဒါနကၡႏၶာ
၌ ခဏငယ္ သံုးပါးမရွိ”-ဟူေသာ စကားသည္ ပါဠိေတာ္ အ႒ကထာ
ဋီကာ ဘယ္မွာမွ် မရွိေသာ (၀ါ) ဘုရားမေဟာေသာ မတရားသာတည္း။

အဓိပၸာယ္မွန္မွာ ပရိ၀ါအတုိင္း ျမတ္ဗုဒၶတုိ႔က ပရမတၳတို႔ကို
(အဓိပၸာယ္ေရာ အမည္တုိ႔ကိုပါ) အေသးစိတ္ေဟာျပ၍ ထိုေဟာျပေတာ္
မူေသာ နည္းအတိုင္း သာ၀ကတို႔က သိျမင္ၾကၿပီး ၀ိပႆနာ႐ႈျမင္ၾကမွသာ
လွ်င္ မဂ္ဖိုလ္ရၾကပါသည္။

ဆူ း ေလဦ း ျမင့္သိန္း ...ဓမၼေစတီ ဦး ေကာသလႅ’ စ သူ တုိ႔သည္
အထက္ပါအတိုင္း ပရမတၳကို ပယ္ျမစ္ၾကသူမ်ား ျဖစ္ၾကပါသည္။
သို႔ေသာ္သူတု႔ိေဟာထားရာ တရားတုိ႔ကို ၾကည့္ပါက ပရမတၳတရားတုိ႔ကို ရွင္းျပေသာ
ေဒသနာမ်ားခ်ည္း ျဖစ္ၾကပါသည္။
ဥပမာျပပါအံ့။
၁။ အ၀ိဇၨာအဖြင့္။
၂။ မဂၢင္လမ္း ၇-သြယ္။
၃။နည္းသုံသြယ္=(ပ႒ာန္းနည္း၊ ပဋိစသမုပါၸ ဒ္နည္း၊ အရိယသစၥာနည္းဟူ၏။)
၄။၀ဋ္သုံးပါး။
၅။ သစၥဥာဏ္။
၆။ ဒိ႒သတ္ႏငတဏွာသတ္။
၇။ ၀ိညာဏ္သးုံ ပါး။
၈။ သမထႏွင့္၀ိပႆနာလမ္းခြဲ။
၉။ ပဋိစၥသမုပၸါဒ္ႏွင့္သစၥာေလးပါး။
၁၀။ဣၿႏၵိယအႏုတၱရဘာ၀နာ။
၁၁။ ဒႆနသမၸဒါႏွင့္ ဘာ၀နာသမၸဒါ။
၁၂။ ေသာတာပတၱမဂ္အဖြင္႔။
၁၃။ နာမကၡႏၶာ။
၁၄။ ဥပါဒါနကၡႏၶာႏွင့္အႏုပါဒါနကၡႏၶာတုိ႔၏ ပဋိစၥသမုပၸါဒ္
စက္ရဟတ္လည္ေသာအခါႏွင့္။
၁၅။ ခႏၶာငါးပါး-ပဋိေ၀ဓဂမၻီရတရား။
၁၆။ဆဠဂၤုေပကၡာ။
၁၇။ ပ႒ာန္းတရားေတာ္။
၁၈။ သတၱာ၀ါသဘံုကိုး၀ႏွင့္ ၀ိညာဏဌိတိ(၇)ပါး။ နိဗၺာန္ဂုဏ္ေတာ္အဖြင့္။ ပစၦိမဗုဒၶေဒသနာေတာ္=
(အရွည္တြင္သံသရာ အခ်ည္ကေတာ့ တဏွာ (ပ) ျပည့္စံုရစ္ၾကပါေလာ့။)
ဤမာတိကာတုိ႔သည္ ဆူးေလဦးျမင့္သိန္း၏
အရိယသစၥာလမ္းစဥ္
၀ိပႆနာတရား မွတ္ခ်က္ေပါင္းခ်ဳပ္စာအုပ္ႀကီးထဲက မာတိကာျဖစ္ပါသည္။

ဓမၼေစတီ၏ တရားအမည္မ်ားကို အထူးေဖာ္ျပဖြယ္မလုိ။
အယူ၀ါဒ (မေနာကံ)ႏွင့္ အေဟာအေရး (၀စီက၊ံ ကာယကံ)တိ႔ု အခ်င္ခ်င္း
ဆန္က်င္သူမ်ားေပတည္း။ ဤသို႔ ကံသုံးခ်က္ မညီသူတို႔ကို ျမတ္ဗုဒၶက “ေကာက္က်စ္သူ” ဟု
သတ္မွတ္ေတာ္မူပါသည္။

http://www.sbay-student.org/
www.dhammaanalysis.multiply.com/

 

 

 

 

 

 

 

 

 ဓမၼေစတီ၏ေဟာတရားအမွားမ်ားႏွင္႔ သူ၏ဆရာမ်ား(အဆက္-အပုိင္း-၄)

 

ၾသစေၾတးလ်ႏိုင္ငံတြင္ေဟာျပထားသည့္
ဒႆနသမၸဒါ ၈-ခ်ပ္တုိ႔ထဲက
အမွတ္(၅)၌ ဤသုိ႔ ပါရွိၾကသည္။

(က) ကြၽႏ္ုပ္က ဆရာညြန္႔ရဲ႕တပည့္ျဖစ္ျခင္းေၾကာင့္ ကြၽႏု္ပ္က
ဂိုအင္ကာတိ႔ုရ႕ဲ တတိယဆရာ။ (မာစတာေအာ့ဖ္မာစတာ)။
ပါဠိလုိဆုိရင္ အာစရိယပါစရိယပါ။
ျမန္မာလုိက်ေတာ့-ဆရာ့-ဆရာရဲ႕ ဆရာ။
ဒါေပသိ ကံမေကာင္း အေၾကာင္းမသင့္ခဲ႔ေတာ့...။
ဗမာျပည္မွာ အဲသလုိမ်ိဳးေတြ ရွိပါတယ္။

(ခ) ဓမၼေစတီတရားက လြယ္လြယ္နဲ႔ မျဖစ္ခဲ့ဘူး။ ကြၽႏ္ုပ္က
လြယ္လြယ္နဲ႔ မေပးဘူး။ ေပါသြားမွာစိုးလုိ႔။
ျမန္မာျပည္မွာ တန္ဖိုးရွိတဲ့ အရာေတြဟာ ဒီလုိပဲ ေပ်ာက္ကြယ္တတ္ပါတယ္။
အခု ေဟာေတာ့မယ့္ ဒႆနသမၸဒါနည္းဟာလဲ ဒီလုိ ခက္ခက္ခခဲ ရွာရွာေဖြေဖြ
ရွာရပါတယ္။
ရွာလိုက္တဲ့အခါမွာ အဲဒီဆရာႀကီး ဦးညြန္႔။
ဦးညြန္႔ရဲ႕တပည့္က ဆရာသက္ပါ။
ဓမၼာစရိယဦးေဌးလိႈင္က “ဦးညြန္ဆုိတာ ဖို၀င္ေတာင္ လူသူေတာ္
ဆရာႀကးီ ။
(သူက ပုတီး ဆရာႀကးီ မွ်သာ ျဖစ္ျခင္းေၾကာင္-” လု႔ိ ေရးလုိက္
တဲ့အတြက္ေၾကာင့္ တိုင္းျပည္ ဒုကၡေရာက္သြားပါတယ္။ အဲသလုိနဲ႔
ဆရာညြန္႔ ျမဳပ္သြားတယ္။
ဖို၀င္ေတာင္နားမွာ ဆရာႀကီးဦးညြန္႔က လူ၀တ္ေၾကာင္နဲ႔
ဓာတ္ေတာ္ က်ခဲ႔ပါတယ္။ ဓာတ္ေတာ္ေစတီ တည္ခဲ႔ပါတယ္ ။
“ထဘီပုဆုိး၀တ္၍ ဓာတ္ေတာ္က်ႏုိင္ပါတယ္” ဆုိတာကို
ဒီ ဆစ္ဒနီ ျမဳိ႔မွာ ဓမၼေစတီ ဦးေကာသလႅ’ ေဟာခဲ ့ပ ါတယ္ ။
(ဆရာႀကီးဦးညြန္႔ရဲ႕ ပုတီးစိပ္နည္းအတုိင္း)သာေကတမွာ
က်ဳပ္က တစ္ရက္- ပုတီးပတ္ေရ ၂၀၀-ေက်ာ္ေလာက္ စိပ္ခဲ့ပါတယ္။

(ဂ) အဲဒီနည္းနဲ႔ ဘိုးေတာ္သန္းလွဆုိတာ ဖုိ၀င္ေတာင္မွာ
ပုတီးစိတ္ျပီး ေအာင္ျမင္ပ ါတယ္ ။
သူ႔ကုိ န၀တက လက္ထ ဲထည့္သြားပါတယ္။
အဲဒီကေန သူက ဆရာညြန္႔ရဲ႕ ႐ုပ္တုေတာ္ႀကီးကို
ဘုိးေတာ္ေအာင္မင္းေခါင္ အျဖစ္ေျပာင္းထည္ ့လုိက္တယ္။
ဆရာညႊန္႔ေပ်ာက္သြားပါတယ္။
ၿပီးေတာ့ ဆရာညႊန္႔ရဲ႕ဓာတ္ေတာ္ေစတီကုိလဲ “ဘုိးေတာ္သန္းလွ-ေနလေစတီေတာ္”
လုိ႔ဆုိၿပီးေတာ့ ျပင္ထည့္လုိက္ပါတယ္။ ဒါက ပထမတစ္ေယာက္
ရဲ႕ မွားယြင္းခ်က္ပါ။

(ဃ) ဒုတိယတစ္ေယာက္ မင္းသိခၤေရာက္လာၿပီး အဲဒီမွာ
အဓိ႒ာန္၀င္ပါတယ္။ ေအာင္ျမင္သြားပါတယ္။ ေအာင္ျမင္
သြားၿပီးေတာ့ သူက “ဧကံ သ ဗ်ာကရဏေစတီ”လု ိ ႔ ထပ္လုပ္လုိက္ပါတယ္။
ဆရာႀကီး ဦးညြန္႔ရဲ႕ ဓာတ္ေတာ္ေစတီက တတိယ
နာမည္ ရသြားပါတယ္။
အဲဒါေတြကုိ အဲဒီနားက ေက်ာင္းဆရာေတာ္အား ေလွ်ာက္ထားခဲ့ပါတယ္။
“အရွင္ဘုရား-အဲဒီေစတီကို ဖ်က္ပစ္လုိက္ပါဘုရား။
အရိယာသူေတာ္စင္ႀကီးတစ္ပါး-ပရိနဗၺာန္စံျပီးေတာ႔ဓာတ္ေတာ္က်တဲ့
ဒီလုိေနရာမွာ မဟာယာနေတြကေန အပိုလုပ္တာေတာ့ ရင္နာ
စရာေကာင္းတယ္”လုိ႔ ဘုန္းႀကီးက ေျပာခဲ့ပါတယ္။ ဖ်က္တာ
မဖ်က္တာက အရွင္ဘုရားတုိ႔ရဲ႕ တာ၀န္။ သမိုင္းအမွန္ကို ေျပာတာ
က တပည့္ေတာ္ရ႕ဲတာ၀န္။

(င) ဒီလုိဆုိရင္ အဲဒီဆရာႀကီး ဦးညြန္က (ယခုအသက္-၉၉ ႏွစ္)-
ဘုန္းႀကီးကို ေတြ႕ခ်င္တယ္-တဲ။ ပင႔္ပါတယ္။ သူက မံုရြာမွာေနတာ။
ကြၽႏု္ပ္က ေနာက္ဆုံးတပည္ပါ။ ေကာသလႅ’က ဒီတရားေတြေဟာေန
တယ္ဆုိေတာ့... ငါဟာ ဆရာႀကီးဦးညြန္႔ရဲ႕တပည့္ပါ။
လယ္တီဆရာေတာ္ဘရားကေတာင္မွ တစ္ခါတစ္ရံ ကိုညြန္႔ကလဲကြာ-ဆုိျပီး
ၾသခ်ေလာက္ပါတယ္။ ဦးညြန္႔ဟာ အဲသေလာက္အထိ ၀ိပႆနာ
ထိပ္တန္းေရာက္ပါတယ္။
အခု(၂၀၀၇ ခုႏွစ္)မွာ ရွိပါေသးတယ္။ ဘုန္းႀကီး(ေကာသလႅ’)နဲ႔
၁၉၉၆-ခုႏွစ္မွာေတြ႔ေတာ့ ဦးညြန္႔က ၉၇-ႏွစ္ ပါ။ အဲဒီမံုရြာနယ္
တစ္နယ္လုံးမွ ာ ဘု န္းႀကီးေက်ာင္းလဲ မသြားဘဲ ဘုရ ားလဲ
မသြားဘဲ ဆရာညြန္႔ ဘက္လွည့္ၿပီး “ဒီေန႔ ဥပုသ္ေဆာက္တည္
ထားပါတယ္” ဆုိရင္ အဲဒီမုံရြာနယ္မွာ တစ္နယ္လုံး ...။

(စ) ကြၽႏ္ုပ္-ဘယ္သူလဲဆုိတာ ဒီေလာက္ဆုိရင္ သေဘာေပါက္
ေလာက္ပါၿပီ။ အဲဒီဆရာႀကီးဦးညြန္႔ရဲ႕ ၀ိပႆနာေတြပါ။
အဲဒီဆရာႀကီးရဲ႕ နည္းစနစ္ေတြပါ။
က်မ္းအေနနဲ႔ကေတာ့ “ပညာေနတၱိ ၀ိပႆနာက်မ္း”လုိ႔ ဆုိပါတယ္။
အဲဒီကေန ဒႆနသမၸဒါနည္း-
လာတာပါ။

(ဆ) ဦးၾသဘာတုိဦးဖိုးရွမ္းတို႔ ဦးစႏိၵမာတုိ႔ဆုိတ့ဲ ဆရာေတြဟာ
ဘုန္းႀကီး(ဦးေကာသလႅ’)နဲ႔ ပညာသင္ဖက္ေတြပါ။ သူတုိ႔က အခု
၂၀၀၇ ခုႏွစ္မွာ အသက္ ၇၅၊ ၇၄-ေတြ ျဖစ္ေနပါၿပီ။ ၁၃၄၁-
၁၃၄၅-မွာ ကြၽႏ္ုပ္ ၀ိပႆနာလုပ္တဲ့အခါမွာ သူတို႔က အနိမ့္ဆံုး
ဘုန္းႀကီးက ၂၈-၀ါ၊ ၅၈-ႏွစ္ပါ။ အခု ဦးစႏၵိမာက-၆၉။
ဒီ ဦးေကာသလႅ’က သူတုိ႔သင္ျပသမွ် အကုန္မွတ္မိတယ္။ အခုလဲ ျမန္မာႏုိင္ငံ
မွာ ဒီဒႆနသမၸဒါနည္းဆိုတာက ကြၽႏု္ပ္သည္ ေနာက္ဆံုးက်ည္
ဆန္ပါ။ ကြၽႏု္ပ္ေသၿပီးရင္ အဲဒီနည္းေတြက ေပ်ာက္သြားမွာပါ။
ဘာလုိ႔လဲဆုိေတာ့ ကြၽႏ္ုပ္နဲ႔အတူ ၀ိပႆနာသင္တန္းတက္ခဲ့
ေသာ အနိမ့္ဆံုးဘုန္းႀကီးက-၇၀။ ဖုိးရွမ္းဆုိရင္-၈၀။ ကြၽႏ္ုပ္ မရွိၿပီး
ရင္ “ဤဒႆနသမၸဒါနည္းသည္ ဤျမန္မာျပည္မွ လြယ္လြယ္
ကူကူပဲ ေပ်ာက္ကြယ္သြားမယ္”။ ဒါေၾကာင့္မို႔ ခင္ဗ်ားတုိ႔ ေသေသ
ခ်ာခ်ာ နားေထာင္ပါ။

(ဇ)၀ိပႆနာအားလံုးကိုယ္ ၾကားဖူးထားတဲအရာအားလံုး
အဲဒါေတြကို ခဏဖယ္ထားလုိက္ပါ။
အခုဒႆနသမၸဒါနည္းကိုေဟာပါ့မယ္။ (ပ)က်ဳပ္ဆရာေတာ္ႀကီး ဦးဥကၠံသဗုဒိၶ ေျပာတာကေတာ့
“ဘုန္းႀကီးေတြက-ကြ။ သူမ်ားလွဴတာတန္းတာေတြ စားၿပီးသိပ္ႏွေျမာတာပဲ။
သူခုိးက ႏြားၾကားႀကီးကို ႏွေျမာတယ္ ဆုိတာ အဲဒါပဲ”တဲ။

“..သူမ်ားကိစၥထဲ ၀င္မရႈပ္နဲ႔။ သီလရွင္ေက်နပ္ရင္ ဇရပ္ပဲ
က်ိဳးက်ိဳး ဗန္းပဲ ေပ်ာက္ေပ်ာက္ . ..”တဲ ့ ။
“ေဟ့ေကာင္ ေကာသလႅ’တဲ႔။
ဒီေန႔၀ိပႆနာလုပ္တယ္ဆုိတဲ႔လူေတြက
ခါးေတာင္းက်ဳိက္-တလြဲ၊ တင္တလြဲ” တဲ့။
တတိယနည္းကေတာ့ ယုဂနဒၶနည္း
ျဖစ္ပါတယ္။ အစံုနည္း၊ တစ္ၿပိဳင္နက္နည္းပါပဲ။


အထက္ပါ
(က၊ ခ၊ ဂ၊ ဃ၊ င၊ စ၊ ဆ၊ ဇ)အမွတ္ျပတုိ႔သည္
ဓမၼေစတီဦးေကာသလႅ’၏
ႏႈတ္ထြက္စကား စစ္စစ္မ်ား ျဖစ္ပါသတည္း။

အနည္းငယ္ေ၀ဖန္ၾကည့္ၾကပါစို႔။

(က)ကို ျပန္ဖတ္ရပါဦး။
ယင္း(က)ျဖင့္ဓမၼေစတီဥိးေကာသလႅ’သည္
(ဂိုအင္ကာရဲ႕ ဆရာက ဦးဘခင္၊ ဦးဘခင္ရဲ႕ဆရာက ဦးသက္။ ဦးသက္ရဲ႕
ဆရာက ဦးညြန္႔ျဖစ္၍)အနာဂါမ္ဆရာသက္ႀကီးႏွင့္ အဆင့္တူျဖစ္သည္။
ဤကား(၁)ခ်က္။

(ဦးညြန္႔ရဲ႕တပည့္က ဦးသက္။ ဦးသက္ရ႕ဲတပည့္က ဦးဘခင္။
ဦးဘခင္ရဲ႕တပည့္က ဂိုအင္ကာျဖစ္၍) ဦးေကာသလႅ’သည္ ဂိုအင္ကာ၏
အဘုိးအဆင့္မွာ ရပ္တည္သူျဖစ္သည္။ ဤကား (၁)ခ်က္။

ဦးေကာသလႅ’သည္ ဦးဘခင္၏ ဆရာအဆင့္မွာ ရပ္တည္သူ
ျဖစ္သည္။ ဤကား(၁)ခ်က္။

ဤအခ်က္ႀကီး(၃)ခ်က္တုိ႔ကို ျပပါသည္။
မွန္-မမွန္ အေျဖရွာသင္႔ပါသည္။ ေျပာတုိင္း မယံုသင့္ပါ။

မွန္လွ၏။
အနာဂါမ္ဆရာသက္ႀကီး၊ ဆရာႀကီးဦးဘခင္၊ ဆရာႀကီး
ဦးဂိုအင္ကာတုိ႔သည္ အတၳဳပၸတ္အားျဖင့္ ထင္ရွားၾကသူမ်ားျဖစ္၍ ေလ့လာ
လွ်င္ လက္လွမ္းမီသူမ်ား ျဖစ္ၾကပါသည္။ စာေရးသူ နားလည္သည္ ့
အတုိင္း ဆိုရလွ်င္ “ဦးညြန္႔၏ တပည္ ့ ဦးသက္ ”ဟူ ေ သာအခ်က္သည္
အမွားႀကီးသာတည္း။ ေက်းဇူးရွင္လယ္တီဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး၏ဘ၀
ျဖစ္စဥ္က်မ္းႀကီး ၌ ရႈၾကပါေလ။
ဦးသက္သည္ ( မသိေသးသူ - နားမလည္ေသးသူ -
ငယ္စဥ္ကာလအတြင္းမွာ) ဦးညြန္႔ထံ တပည့္ခံဖူးေကာင္း-ခံဖူးပါလိမ့္မည္။ သို႔ေသာ္
ဦးသက္က ဦးညြန္႔ကို သူ၏ဆရာဟူ၍ အသိအမွတ္မျပဳေၾကာင္း ထင္ရွား
လွပါသည္။
အခ်ဳပ္ကေတာ့ ဦးညြန္႔သည္ အနာဂါမ္ဆရာသက္ႀကီး၏ ဆရာ
မဟုတ္။ ဦးဘခင္၏ ဆရာ့ဆရာ-မဟုတ္။ ဦးဂိုအင္ကာ၏ ဆရာ၏ ဆရာ့-
ဆရာ(တတိယဆရာ)မဟုတ္ပါ ဟူသတည္း။
ဦးေကာသလ’သည္ ဆရာသက္ႀကီးႏွင့္ဆရာတူျဖစ္ေသာ အဆင့္တူ
မဟုတ္ပါဟူသတည္း။

(က) အမွတ္ျပမွာပါေသာ ကံမေကာင္းပံု၊ အေၾကာင္းမသင့္ပံု၊
ဗမာျပည္မွာ အဲသလုိမ်ိဳးေတြရွိပံုမ်ားကို စဥ္းစားၾကည့္ၾကပါ။

ထုျ႔ိပင္(ခ)ကို ျပန္၍ဖတ္ပါဦး။
ယင္း(ခ)ျဖင့္ ဦးညြန္႔သည္ ပုတီးဆရာႀကီး ျဖစ္သည္။
ဦးေကာသလႅ’သည္ ပုတီးဆရာျဖစ္ခဲ့သည္ဟူ၍ ျပပါသည္။

ေရွ႕ပိုင္း ေဆာင္းပါးမ်ားအရ အဆုိပါဦးညြန္႔၊ ဦးေကာသလႅ’တုိ႔၏ ေထရ၀ါဒ
အယူ၀ါဒမ်ားသည္ တန္ဖိုးရွိေသာအရာမ်ား မဟုတ္ေၾကာင္း ထင္ရွားၿပီး
ျဖစ္ပါသည္။
ယင္း(ခ)၌ပါေသာ မွတ္တမ္းကိုၾကည့္လွ်င္
ဓမၼာစရိယ ဦးေဌးလိႈင္
သည္ ဤကိစၥအတြက္ ျမန္မာျပည္ရွိ ဗုဒၶဘာသာ၀င္တုိ႔ကို
ေက်းဇူးျပဳခဲ့သူျဖစ္ပါသည္။
သူ႔စကားအတုိင္းဆုိရလွ်င္ တုိင္းျပည္ကို ကယ္တင္ခဲ့သူပါတကား။

(ခ)အမွတ္ျပဒုတိယပိုင္းတြင္ ဦးညြန္ေသၿပီး ဓာတ္ေတာ္က်ဟုဆုိကာ

(ဃ)အမွတ္ျပထဲတြင္ ဦးညြန္႔ ပရိနိဗၺာန္စံ-ဟုဆုိထားသည့္အတြက္ ဦးညြန္႔
သည္ လူ၀တ္ျဖင့္ရဟႏၲာ ျဖစ္ေနသူတည္းဟု ဆုိပါသည္။
ရဟႏၲာျဖစ္ေၾကာင္းမဂၢသစၥာသည္ ပုတီးစိပ္ မဟုတ္ပါ။
ပုတီးစိပ္၍ ရဟႏၲာ မျဖစ္ပါ။
ဦးညြန္သည္ပုတီးသမားသာျဖစ္ေၾကာင္းမွာ ေသခ်ာပါသည္။ ဦးေကာသလႅ’ကိုယ္တုိင္ပင္
လွ်င္ ဦးညြန္႔နည္းအတုိင္းလုိက္၍ ပုတီးသမားပင္တည္း။
ဒြယနိႆိတ ပကာသနီက်မ္းေနာက္ပုိင္းင္းမွာလည္း
ဤပုတီးဂိုဏ္း၏ သမိုင္းမ်ား ပါရွိၾကသည္။ အကယ္၍ ပုတီးစိပ္မႈျဖင့္ ရဟႏၲာ
ျဖစ္လွ်င္ ယင္းရဟႏၲာ(ဦးညြန္႔)သည္ မဟာယာနလာ ရွင္ဥပဂုတ္၏
ညီကေလးသာ ျဖစ္ပါသည္။ မဟာယာနလာ ရွင္ဥပဂုတ္သည္လည္း
၀ိပႆနာမဂၢသစၥာ မရွိသူျဖစ္၍ ရဟႏၲာမဟုတ္သာတည္း။ မဟာယာနဂုိဏ္း၀င္ ေမာင္ၫြန္႔သည္လည္း ၀ိပႆနာမဂၢသစၥာ မရွိသူ(၀ါ) ပုတီးသိဒၶိ ျဖည့္က်င့္ေနသူ
ျဖစ္၍ ရဟႏၲာမဟုတ္သူေပတည္း။

ေထရ၀ါဒအစစ္မွာမူ လူ၀တ္ျဖင့္ ရဟႏၲာျဖစ္လွ်င္ ျဖစ္သည့္ေန႔
မွာပင္ ပရိနိဗၺာန္စံ၀င္ရၿမဲ ျဖစ္ပါသည္။
ထုိ႔ေၾကာင့္ ဦးညြန္႔သည္ ရဟႏၲာဟု ဆုိလွ်င္ ဦးညြန္႔သည္ (၁၉၉၆)တုိင္ေအာင္ အသက္ရွင္ေနသူျဖစ္ျခင္း
ေၾကာင့္ မဟာယာနရဟႏၲာ(၀ါ) မဟာယာန ရွင္ဥပဂုတ္၏ညီကေလး
ရဟႏၲာ(၀ါ) မဂၢသစၥာမရွိဘဲ ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ ျဖစ္ေနေသာ ရဟႏၲာ-
ျဖစ္ပ ါေတာ့သည္။

ဆရာစဥ္ဆက္မွာ

“ဦးညြန္႔၊
၄င္းမွ ဆူးေလဦးျမင့္သိန္း၊
အမရပူရဦးႀကိဳင္။
၄င္းတို႔မွ ဦးဥကၠံသဗုဒၶိ၊
ဦးဧသိက၊
ဦးနာရဒစသူမ်ား၊
၄င္းတုိ႔မွဦးေကာသလႅ’၊
ဦးဖုိးရွမ္း၊
ဦးစေႏၵာဘာသစသူမ်ား။
၄င္းတုိ႔မွ ယေန႔ေခတ္
ဦးေကာသလႅ’၀ါဒီ(အဓမၼ၀ါဒီျဖစ္ေသာ)ေထရ၀ါဒ ဆုိင္းဘုတ္တင္တရား လုိက္စားသက္၀င္သူမ်ား”ဟူ၍
ျဖစ္လာၾကပါသည္။

ဦးညြန္႔၊ ဦးျမင့္သိန္း၊ ဦးႀကိဳင္တု႔ိ၏ ဆရာမ်ားမွာ

“ဒီပဲယင္းေက်ာက္စာတုင္ရြာက ေက်ာက္စာတုိင္ဆရာေတာ္၊
ဓမၼေစတီဆရာေတာ္၊
ဓမၼစၾကာဆရာေတာ္အမည္ခံ လူေသလူျဖစ္ရွင္ဥကၠ႒၊
ဂ်ပန္ႏုိင္ငံက မဟာယာနဆရာႀကီး ဒီ-တီ-ဆူဇူးကီး၊
ဆုိဟာကူအုိဂါတာ၊
အဂၤလန္ႏိုင္ငံက မဟာယာနဆရာႀကီး စရခ္မတ္ဟန္႔ဖေရး၊
ဆရာႀကီး အယ္လင္၀က္၊
ဘယ္ဂ်ီယံႏုိင္ငံကမဟာယာနဆရာႀကီး ေရာဘတ္လက္ဆင္၊
အိႏိၵယႏိုင္ငံက မဟာယာနဆရာ
ႀကီး ခရစ္ရွနမူသီး-စသူမ်ား” ျဖစ္ၾကပါသည္။

ဤနာမည္စဥ္မ်ားကို “အရိယသစၥာလမ္းစဥ္ ၀ိပႆနာတရား
မွတ္ခ်က္ေပါင္းခ်ဳပ္” အစ ပန္ၾကားလႊာမွာ အျပည့္အစံု ေတြ႔ရပါသည္။
အခ်ဳပ္ ကုိဆိုရလွ်င္ ဦးေကာသလႅ’ သည္ မဟာယာန၀ါဒီသာတည္း။



အမွတ္(ဂ)(ဃ)တုိ႔မွာ သတင္းေပးမႈသက္သက္သာ ျဖစ္ပါသည္။
သို႔ေသာ္ အံ႔ဖြယ္တစ္ခုမွာ မဟာယာန၀ါဒီျဖစ္ေသာ ဦးေကာသလႅ’က
ဘုိးေတာ္သန္းလွ၊
ဘုိးေတာ္မင္းသိခၤ တုိ႔ကို မဟာယာနေတြဟုဆုိကာ ပယ္ခ်ထားခ်က္
ပင္တည္း။
ဤ၌လည္း ေအာင္ျမင္သူတုိ႔ကိုျပ၍ နာမည္ယူျခင္းသာျဖစ္
ေၾကာင္း ထင္ရွားပါသည္။
ထင္ရွားပံုမွာ ဘုိးေတာ္သန္းလွသည္ ဆရာညြန္႔ကို ဆရာမထားဘဲ
ေအာင္မင္းေခါင္ကို ဆရာထားသူျဖစ္သြားသည္။

မင္းသိခၤကေတာ့ ေဗဒင္ဆရာပင္။
ထုိ႔ေၾကာင့္ နာမည္ယူမႈသာျဖစ္ေၾကာင္း ထင္ရွားပါသည္။

ထို႔ျပင္ (င)ကို ျပန္၍ဖတ္ရႈပါ။
ယင္း(င)ျဖင့္ ဦးေကာသလႅ’သည္
ဆရာႀကီးဦးညြန္႔၏ ေနာက္ဆံုးတပည့္ ျဖစ္သည္(၀ါ) ဦးေကာသလႅ’၏
ေထရ၀ါဒဆုိသည္မွာ ဆရာႀကီးဦးညြန္႔၏ ၀ါဒျဖစ္သည္ဟူ၍ သိေစပါသည္။

ေထရ=ပုဆုိး၀တ္ ဆရာႀကီးဦးညြန္႔၏။ ၀ါဒ=ျမတ္ဗုဒၶ ၏ တရား
တုိ႔ကို ပ်က္ေအာင္ဖ်က္ေသာ ၀ိပႆနာအတု တရားစုေပတည္း။

ဤသို႔ သာလွ်င္ ေထရ၀ါဒပုဒ္က အဓိပၸာယ္ရေနၿပီ ျဖစ္ေသာ
ေၾကာင့္ ဦးေကာသလႅ’၏ ေထရ၀ါဒသည္ ပုဆုိး၀တ္မေထရ္ ဦးညြန္႔၊
ဦ း ျမင္႔သိန္းတုိ႔၏ ၀ါဒျဖစ္သည္ ဟူ၍ ဆုိခဲ႔ျခင္းပင္ ျဖစ္ပါသည္ ။

ဤ(င)၌လည္း
နာမည္ႀကီးလွေသာ လယ္တီဆရာေတာ္ႀကီးကို
အသံုးျပဳ၍ နာမည္ေကာင္း-ယူထားပါသည္။
မံုရြာနယ္မွာ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းလဲ မသြားရဘဲ
ဘုရားထံမွလဲ မခံယူရဘဲ ဥပုသ္ေစာင္႔၍ ရႏိုင္ေသာ
ေထရ၀ါဒ္ ရွိေနသည္ဆုိတာ အံ့ၾသစရာ ေကာင္းလွပါသည္။
ယင္းဥပုသ္မ်ိဳးသည္
ေထရ၀ါဒအစစ္တုိ႔ က်င့္သံုးခံယူေသာ ဥပုသ္မ်ိဳး မဟုတ္ဟူ၍ မွတ္ၾကရမည္။

ဓမၼေစတီဦးေကာသလႅ’၏ ဆုိလိုရင္းမွာ ဤသုိ႔ပင္ ျဖစ္ပါသည္။
ဥပုသ္ေစာင့္မႈဟူသည္ ဘုရားထံမွ၊ သို႔မဟုတ္ ဘုန္းႀကီးထံမွ ခံယူရစၿမဲသာတည္း။
သို႔ျဖစ္၍ ဦးညြန္႔ရွိရာ မ်က္ႏွာမူလုိက္ၿပီး ဥပုသ္ခံယူလွ်င္ ဦးညြန္႔
သည္ပင္လွ်င္ ဘုရားျဖစ္ေပသတည္း၊ သို႔မဟုတ္ ဦးညြန္႔သည္ပင္လွ်င္
ဘုန္းႀကီးရဟန္းျဖစ္ေပသတည္းဟူ၍ ဆုိလုိပါသည္။

အလြန္ေၾကာက္စရာေကာင္းလွေသာ စကားေပတည္း။
ဗုဒၶသာ၀က၊ ေထရ၀ါဒီအစစ္တုိ႔အေနျဖင့္
လံုး၀ မဆုိ၀ံ့ေသာစကား ျဖစ္ပါသည္။

မဟာယာနတုိ႔ကေတာ့ ဘုရားခ်ည္းျဖစ္ၾကသကိုး။
ထုိ႔ျပင္(စ)ကို ျပန္၍ဖတ္ရႈပါ။
(စ)ျဖင့္ ဓမၼေစတီဦးေကာသလႅ’က
သူက ဘယ္သူလဲတဲ့။

ေျဖလုိက္ၾကပါေတာ့ေနာ္။
“ပညာေနတၱိ၀ိပႆနာက်မ္းဆိ ု တ ာ
ဤေနရာတြင္ ပညာေနတၱိ၀ိပႆ
နာက်မ္း၏ မာတိကာမွ်ကိုေသာ္မွ ေဖာ္ျပႏုိင္ျခင္း မရွိေသးပါ။

ႏုိင္ငံေတာ္ သံဃမဟာနာယကအဖြဲ႕ ဥကၠ႒ျဖစ္ေတာ္မူေသာ မေကြး
ဆရာေတာ္ႀကးီ အားေလွ်ာက္ထားဖူးရာ ဆရာေတာ္ႀကိးက ဤသုိမိန္႔ပါသည္။
“အဲဒီစာအုပ္ႀကီးကို တုိ႔လဲ ဖတ္ဖူးပါတယ္။ တစ္လံုးမွ နားမ
လည္ပါဘူး။ ဘာေတြ ေရးထားမွန္းကို မသိဘူး။ တစ္ခ်က္မွ မွန္တာမပါ
ဘူး”ဟူ ၍ ျဖစ္ပါသည္။

ဆရာေတာ္ႀကီးက နားမလည္ေသာ စာအုပ္ႀကီးသည္ မွန္ေသာ
စာအုပ္ႀကီး ျဖစ္ပါမည္လား...။ အမွားႀကီး ျဖစ္ပါမည္လား...။ စဥ္းစား
ၾကည့္ေတာ္မူၾကပါ။

မေကြးဆရာေတာ္ႀကီးသည္ အစစ္ျဖစ္ေသာ ေထရ၀ါဒပိဋကသံုးပံု
တုိ႔၌ လိမၼာကြၽမ္းက်င္ သိျမင္ေတာ္မူပါသည္။
လူေသလူျဖစ္ရွင္ဥကၠ႒၀ါဒ
ေတြကို အမွားအမွန္ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်မွတ္ေရးအဖြဲ႕တာ၀န္ေဆာင္ ၀ိနည္းဓိုရ္
ဆရာေတာ္လည္း ျဖစ္ေတာ္မူပါသည္။

ထို႔ေၾကာင့္ ပုတီးသမားႀကီးဦးညြန္႔၏ မဟာယာန၀ါဒျဖစ္ေသာ
၀ိပႆနာအမည္ခံ ေထရ၀ါဒအမည္ခံ၊ ဒႆနသမၸဒါအမည္ခံ-တရားတုိ႔၏
အေနအထားႏွင့္ဦးညြန္႔၏ တပည့္ျဖစ္ေသာ ဓမၼေစတီဦးေကာသလႅ’၏
၀ိပႆနာအမည္ခံ၊ ေထရ၀ါဒအမည္ခံ၊ ဒႆနသမၸဒါအမည္ခံတရားတို႔၏
အေျခအေနတုိ႔ကို စာဖတ္သူကိုယ္တုိင္ ႀကိဳက္သလိုသာ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်ၾက
ပါေလ။

သမိုင္းအမွန္ေတြကို လံုေလာက္ေအာင္ တင္ျပေပးမႈသည္သာလွ်င္
ေ၀ဖန္ေရးဆရာတု႔ိ ေဆာင္ရကရမည္ကစၥ ျဖစ္ပါသည္။ «သမိငး္ အမွားေတြကုိ
ယံုေလာက္ေအာင္ တင္ျပေပးမႈသည္ကား လူလိမ္တုိ႔၏ ကိစၥပါေပ။»

ထုိ႔ျပင္ (ဆ)ကို ဆက္ၾကရေအာင္။
(ဆ)ကိုျပန္၍ ဖတ္ပါဦး။
ယင္း(ဆ)ျဖင့္ ဦးေကာသလႅ’ မရွိေတာ့လွ်င္ ဒႆနသမၸဒါနည္း ေပ်ာက္ကြယ္
သြားမွာ ဟူ၍ျပပါသည္။ သာဓု-သာဓု။ သုရာတြင္ သာဓုေခၚရပါေသာ္လည္း
(ဦးေကာသလ’သည္ ေနာက္ဆံုးက်ည္ဆန္)ဟုဆုိသျဖင့္
ေၾကာက္မိပါေသးသည္။
က်ည္ဆန္ထဲမွာ ေပါက္ကျဲြခင္းသေဘာ၊ မီးေလာင္ကြၽမး္ ျခင္းသေဘာ၊
သက္ရွိေတြကို ေသေစႏိုင္ျခင္းသေဘာ၊ ေျချပတ္လက္ျပတ္ျဖစ္ေအာင္ ျပဳႏုိင္
ျခင္းသေဘာ၊ သက္မဲ့ေတြကို ပ်က္စီးေစျခင္းသေဘာ စသည္မ်ားက အျပည့္
ရွိေနၾကေပသည္။

ဘုရားရွင္၏ သာသနာမွာေန၍ ဦးၫြန္႕၏၀ါဒတုိ႕ကုိ
ေပ်ာက္သြားမွာစုိးရိမ္ ေနသူႏွင္ ့
ဘုရားရွင္၏ သာသနာမွာ ေန၍ ဘုရားရွင္၏၀ါဒတုိ႔
ကို ထိခုိက္ခံရမွာစိုးရိမ္ေနသူတုိ႔ မိမိတုိ႔ ရပ္တည္ခ်က္အတိုင္း
မိမိတုိ႔လုပ္ငန္းေတြကုိျပဳလုပ္ေနၾကရပါလိမ္႔ဦးမည္ ။

မွ ာ ထားခ်က္။ ။ တစ္ေက်ာ့ျပန္ ေထရ၀ါဒအမည္ခံ အဓမၼ၀ါဒ
သည္ ၁၃၄၁-(၁၉၈၀)ခု မွာ စတင္ ၍ ေမြ း ဖြ ာ းလာသတည္း။
၁၃၅၁-(၁၉၉၀)မွာ အရြယ္ေရာက္လာပါသည္။
၁၃၆၆-(၂၀၀၅)မွာ အႀကီးအက်ယ္
ေအာင္ျမင္၍ ထင္ရွားလာပါသည္။
၁၃၆၉-(၂၀၀၈)မွာ တစ္ႏုိင္ငံလံုးလႊမ္းမုိးေအာင္
က်ယ္ျပန္႔လာ၍ ပရိသတ္အင္အား အလြန္ ႀကီးထြားလာပါသည္။
ထုိအခါက်မွ ပရိသတ္အားကိုးျဖင့္ ပို၍ေပၚတင္က်လာပါသည္။
၁၃၇၁-(၂၀၁၀)ေလာက္က်ရင္ေတာ့ တုိင္းသူျပည္သားအားလံုး
တုိ႔က “ငါတုိ႔က အစစ္ျဖစ္ေသာေထရ၀ါဒ-ဗုဒၶ၀ါဒတုိ႔ကို လုိက္နာသူမ်ား
ေပတည္း။
သူတို႔ကေတာ့ အတုျဖစ္ေသာေထရ၀ါဒ-ဦးညြန္႔၀ါဒ-ဦးျမင့္သိန္း
၀ါဒ-တို႔ကို လုိက္နာသူမ်ားေပတည္း”ဟူ၍
ကြဲျပားကာ ျခားနားလာၿပီး-
“ေၾသာ္ အစစ္ျဖစ္ေသာ ေထရ၀ါဒ-ဗုဒၶ၀ါဒါတို႔ကို နာမည္ယူသံုးၿပီး
အတုျဖစ္ေသာေထရ၀ါဒ-ဦးညြန္႔၀ါဒတုိ႔ထဲသို႔ ၀င္ေရာက္လာေအာင္ ငါတုိ႔ကို
မလိမ့္တစ္ပတ္-လွိမ့္-အပတ္ပတ္တို႔ျဖင့္ ခ်ာခ်ာလည္ေအာင္ သူတို႔က
လွည့္ထားလ်က္ စားေနၾကတာပါကလား”ဟူ၍ သိျမင္လာၾကေပေတာ့မည္။
ထုိအခါမွာေတာ့ မည္သို႔ရွိပါေတာ့အ့ံနည္း။ (မသိႏုိင္ေသးပါ။)
“ဤဒႆနသမၸဒါနည္းသည္ လြယ္လြယ္ကူကူပဲ ကြယ္ေပ်ာက္ သြား
ပါလိမ့္မယ္”ဟူေသာ အဆုိသည္(ဆုိသည့္အတုိင္း) မွန္ကန္ပါေစသတည္း
ဟူ၍သာလွ်င္...။

ထုိ႔ျပင္(ဇ)ကို ဆက္ၾကည့္ရေအာင္။
(ဇ)မွာ ဓမၼေစတီက-”ၾကားဖူးထားေသာဗုဒၶ၏ ၀ိပႆနာနည္းေတြ၊
ဗုဒၶေဟာသည္အတိုင္းလုိက္ေနၾကေသာ မဟာစည္၀ိပႆနာနည္းေတြ၊
ဗုဒၶေဟာသည့္အတုိင္း လုိက္ေနၾကေသာ မုိးကုတ္၀ိပႆနာနည္း
ေတြ...နည္းေတြ...နည္းေတြ။ အဲဒါေတြအားလံုးကို ဖယ္ပစ္
လုိက္ၾက-ပယ္ပစ္ၾက”ဟူ၍ အမိန္႔ေပးထားပါသည္။

ဤအမိန္႔ကို အဘယ္ေၾကာင့္ ေပးရသနည္း။
အခုေထရ၀ါဒ ဒႆနသမၸဒါနည္းကို ေဟာျပေတာ့မွာ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္တည္း။
(၀ါ) ေထရ၀ါဒ ဒႆနသမၸဒါနည္းသည္
ျမတ္ဗုဒၶေဟာေသာ တရားနည္း မဟုတ္ေသာေၾကာင့္တည္း။


ဤ(ဇ)အမွတ္ျပတြင္
ေကာက္ယူျပထားသည့္ ဥကၠံသဗုဒၶိ-ၾသ၀ါဒေတာ္သည္
“အစစ္ျဖစ္ေသာ ေထရ၀ါဒီဘုန္းႀကီး ရဟန္းသံဃာေတာ္တုိ႔သည္
ႏြားသူခုိးတို႔ေပတည္း”ဟူ၍ စြပ္စြဲထားသည့္ ရန္စစကားႀကီးသာ ျဖစ္ေန
ပါသည္။

ဤသို႔ေသာစကားျဖင့္ သံဃာတုိ႔ကိုစြပ္စဲြသူသည္ ဘယ္လို သတၱ၀ါ
ျဖစ္သနည္းဟူ၍ ဆင္ျခင္ၾကည့္လုိက္ေသာအခါ-”သူမ်ားကိစၥထဲ ၀င္မရႈပ္နဲ႔။
သီလရွင္ ေက်နပ္ရင္ ဇရပ္ပဲ က်ဳိးက်ဳိး-ဗန္းပဲ ေပ်ာက္ေပ်ာက္” ဟူ၍ အယူ
၀ါဒရွိသူျဖစ္သတည္း။

“ဇရပ္က်ဳိးက်ဳိး ဗန္းပဲေပ်ာက္ေပ်ာက္”ဟူ၍ အယူ၀ါဒရွိသူ
ဥကၠံသဗုဒၶိသည္
သံဃာေတာ္တို႔ကို စြပ္စြဲ႐ံုမွ်ျဖင့္ အားမရေသးျခင္းေၾကာင့္
လူတုိ႔ကိုလည္း ဤသို႔ စြပ္စြဲလုိက္ပါေသးသည္။
“ဒီေန႔ ၀ိပႆနာလုပ္တယ္ဆုိတဲ့
လူေတြက ခါးေတာင္းက်ဳိက္-တလြဲ...”ဟူ၏။

http://www.sbay-student.org/
www.dhammaanalysis.multiply.com/

 

 

 

 

 

 

 ျမန္မာတစ္ျပည္လံုးမွာ ၀ိပႆနာလုပ္တဲ့ပုဂၢိဳလ္ေတြ အ၀ီစိေရာက္ၾကမည္ ဟူေသာ ေဟာေျပာခ်က္....(အပုိင္-၅-)

`ပါသာဒိကသုတ္´ အမည္ရွိေခြထဲတြင္ ဒုတိယေခြ၌
ဓမၼေစတီ က ဤသို႔ ေဟာထားပါသည္။

«က»`ဘုန္းႀကးီ မ်ားက ေထရ၀ါဒ ဒႆနသမၸဒါနည္းဆုၿိပီး နည္း
တစ္ခုနဲ႔ ေဟာပါတယ္။ ဒီကေန႔ ျမန္မာတစ္ျပည္လံုးမွာ ၀ိပႆနာလုပ္တဲ့ပုဂၢိဳလ္ေတြဟာ မ်ားေသာအားျဖင့္ ဘာ၀နာသမၸဒါ နည္းနဲ႔ လုပ္ေနၾကေတာ့ အက်ိဳးသတ္သမားေတြျဖစ္ၿပီး
ဥေစၦဒဒိ႒ိသမားေတြ ျဖစ္ေနၾကလုိ႔
ေသရင္ အ၀ီစိေရာက္ၾကရမယ့္
သူေတြခ်ည္း ပါပဲ ။

`ဘုန္းႀကီးတို႔က နဲနဲကေလးပဲ (ေဟာမွာပါ။) အကုန္မေဟာပါ
ဘူး။ ကိုယ့္ဆရာသမားမ်ားက ေပးခဲ့တဲ့...(နည္းေတြပါ။) ဆရာ
ေတာ္ဦးဥကၠံသဗုဒၶိေပါ့။ (အဲဒါ) ဒီဆရာေတာ္ ဦးစေႏၵာဘာသတုိ႔ရဲ႕
ဆရာေပါ့။ အဲဒီဆရာေတာ္ (ဥကၠံသဗုဒၶိ)က ေပးခဲ့တဲ့ အရိယသစၥာ
နည္းရယ္၊ သတိပ႒ာန္နည္းရယ္၊ ပဋိစၥသမုပၸါဒ္နည္းရယ္၊ ပဋိသမၻိ
ဒါနည္းရယ္၊ ပ႒ာန္းနည္းရယ္လုိ႔ နည္း(၅)နည္း ရွိပါတယ္။

(ခ) `ဒီေတာ့ ဒီကေန႔ တရားအားထုတ္တဲ႔ပုဂၢဳိလ္ေတြကုိ ဘုန္းႀကးီ
မ်ားက ေမးၾကည့္ပါတယ္။ လူတုိင္းကို ေမးပါတယ္။
ေဟတုပစၥေယာ...(ပ)...အ၀ိဂတပစၥေယာ။ ဒီ (၂၄)ပစၥ ည ္းထဲမွာ
ယူတယ္ လွမ္းတယ္လုိ႔ ပါသလား။ (မပါဘူးဗ်။) မပါဘဲ တရား
ရတယ္ ။ (မွတ္ထ ား-မွတ္ထ ား။)

(ဂ) `ဘုန္းႀကးီ တိ႔ု တရားေဟာတာကို သတိပ႒ာန္လည္း မပါဘူး
လို႔ ေျပာၾကတယ္။ ဘာလုိ႔ မပါရမွာလဲ။ ငါက သတိပ႒ာန္လဲ ေဟာ
တယ္။ ဓမၼာႏုပႆနာ=ဥပါဒါနကၡႏၶာကို ေဟာတယ္။
ဓမၼာႏုပႆနာကို ဘယ္လုိ႐ႈလဲဆုိရင္ ပဥၥသုဥပါဒါနကၡႏၶသု။ ဒါပဲ။
အခု အဲဒါေတြကို မေျပာပါဘူး။ အရိယသစၥာနည္းက ဓမၼစၾကာက လာတယ္။
သတိပ႒ာန္နည္းက မဟာသတိပ႒ာနသုတ္က လာတယ္။
ပဋိစၥသမုပၸါဒ္နည္းက ေျပာစရာ မလုိပါဘူး။ ပဋိသမၻိဒါနည္းက်ေတာ့ ဗမာ
ျပည္မွာ ေဟာတဲ့ ဘုန္းႀကီးက ရွားပါတယ္။
ဖႆ၌သိေသာဥာဏ္သည္ အတၳပဋိသမၻဒါမည္၏။
ဖႆ၏ အေၾကာင္း၌ သိေသာဥာဏ္သည္ ဓမၼပဋိသမၻိဒါမည္၏။
အဲဒီအထဲမွာ ေကသာ=ဆံပင္ဆိုတာေတြလဲ မပါပါ။
ယူတာ လွမ္းတာ ၾကြတာ ေတြလဲ မပါပါ။

(ဃ) `ဘုန္းႀကီးတုိ႔ရဲ႕ ဆရာေတာ္ျဖစ္တဲ့ ဦးစေႏၵာဘာသက
တရားေဟာေနတာ ႏွစ္ ၂၀-ေက်ာ္ ရွိပါၿပီ။ မွတ္တမ္းတင္ထား
တာက မရွိဘူး။ ဒါေၾကာင့္မုိ႔ ဦးစေႏၵာေဟာသမွ်တုိ႔ကို မွတ္တမ္း
တင္ဖို႔ေျပာၿပီး မွတ္တမ္းတင္ၾကရပါတယ္။ ခုဆုိရင္ ဦးစေႏၵာေဟာ
ထားတာေတြ ေတာ္ေတာ္ မွတ္တမ္းရွိလာပါၿပီ။
`ဒီေထရ၀ါဒဒႆနသမၸဒါနည္းနဲ႔ ေဟာထားတဲ့ တရားေခြ
ကို အေပၚမွာထားၿပီးေတာ့ အဂၢမဟာပ႑ိတဆရာေတာ္ႀကီး
က ေအာက္ က ေန က်ဳံ ႕ က်ဳံ ႕ ကေလးနဲ ႔ ထုိင္ျပီး နာယူတယ္ ။
အဘိဓဇ ဆရာေတာ္ႀကီးေတြက နာယူၾကတယ္။ အဲဒါ...။

(င) `ဦးေကာသလႅ’သည္ စာတတ္ပါတယ္။ တရားေဟာပါတယ္။
ဒါေပသိ-တဏွာေက်ာ့ကြင္းမွလဲ မလြတ္ေသးပါ။ မိစၦာဒိ႒ိေက်ာ့
ကြင္းမွလဲ မလြတ္ေသးပါ။ ငါက စာတတ္တယ္။ အသက္ ၄၀-နဲ႔
ပိဋကတ္သံုးပံု အာဂံုေဆာင္ႏုိင္ခဲ့တယ္ဆုိတဲ့ မာနေက်ာ့ကြင္းမွလဲ
မလြတ္ေသးပါ။ ခုခ်န္ထိေတာ့ ေခ်ာတိုင္ထိပ္မွာပဲ ရိွတယ္။ ေခ်ာတုိင္
ေပၚက ေလွ်ာမက်ေသးပါဘူး။
`ဦးစေႏၵာဘာသာက ဘုနး္ ႀကးီ တိ႔ု ဆရာပါ။
ဆရာေတာ္ ဦးေသာဘနဆုိတာလဲ ဆရာသမားပါပဲ။ မယံ၊ တပည့္ေတာ္=ေထရ၀ါဒီတုိ႔
သည္။ တဏွာပါေသဟိ၊ လုိခ်င္တဲ့ တဏွာေက်ာ့ကြင္းတုိ႔မွလည္း။
၀ိမုစၥႏၲိ၊ လြတ္ၾကပါကုန္၏။ ဒိ႒ိပါေသဟိ၊ အယူမွားတဲ့ ေက်ာ့ကြင္း
တုမလည္း။ ၀ိမုစႏ၊ိၲ လြတၾ္ ကပါကုန၏။ မာနပါေသဟိ၊ ...။
ဣႆမစၦရိယပါေသဟိ၊...ဦးေကာသလႅ’ကို ၾကည့္။ ဦးေကာသလႅ’က
ေက်ာ့ကြင္းေတြထဲမွာ မရွိဘူး။ လြတ္ကင္းေနတယ္။

(စ) `ဟိုလြန္ေလၿပးီ ေသာ ၂၆-ႏွစ္ေလာက္က ေရျမဳပ္တဲ႔အထဲမွာ
ေထရ၀ါဒတရားေတြကုိ က်ားကုတက်ားခဲ လုပ္ခဲ႔တ့ဲ ဦးစေႏၵာဘာသ
ကို ရွိခုိးပါတယ္။ ဦးစေႏၵာဘာသဆုိတာ...ေျမာက္ဥကၠလာမွာ
ဘုန္းႀကီးတယ္။ ဒီဂုဏ္ေတြကို ရွိမခုိးပါဘူး။
`ဦးေကာသလႅ’ဆုိတာကလဲ ငမိုးရိပ္ေခ်ာင္းေဘးက သဲေတာထဲ
မွာ ဦးစေႏၵာတုိ႔၊ ဦးရွမ္းတုိ႔၊ တရားသင္တန္းလာတက္ၾကတဲ့ ဆရာ
ေတာ္ေတြ၊ ဒီဆရာေတာ္ေတြရဲ႕ ေထြးခံေဆးရင္း ၾကက္သြန္လွီးရင္း
ေထရ၀ါဒကို ရခဲ့တဲ့ဘုန္းႀကီးပါ။

(ဆ) `အခုဆုိရင္ ဆရာေတာ္ဦးဣေႏၵာဘာသ မရွိေတာ့ဘူး။
ဆရာေတာ္ဦးဥကၠံသဗုဒၶိ မရွိေတာ့ဘူး။ ဆရာေတာ္ ဦးဧသိက မရွိ
ေတာ့ဘူး။ ဘုန္းႀကီးတို႔အလွည့္ ေရာက္လာပါၿပီ။ ဘုန္းႀကီးဆိုလိုတဲ့
သေဘာကို ခင္ဗ်ားတို႔ သေဘာေပါက္ပါတယ္ေနာ္။ ေထရ၀ါဒသာ
သနာေတာ္ကို ခက္ခက္ခဲခဲ တည္ေထာင္ရပါတယ္။
ဆရာေတာ္ ဦးနာရဒ ဆုိရင္ `ညစာခုိး စားတယ္ ။ ဒကာမနဲ ႔
တြ ဲသြားတယ္ လုိ႔ ဆရာႀကီး (ဦးျမင္႔သ ိန္း )ဆီ တရားလိ ုက္တုန္းက
အေျပာခံရတယ္။ အံမယ္ေလး။ တုိ႔လဲ အေျပာခံ ရတာပဲ။
အဲသလုိမ်ဳိး ခက္ခ က္ခ ဲ ခ ဲ တည္ ေ ထာင္ခ ဲ ့ရတဲ ့ ေထရ၀ါဒသာ
သနာေတာ္ ႀကီး ...။
`အခု ထုိက္သင့္သေလာက္ေပါ့။ ျပန္႔သင့္သေလာက္လဲ ျပန္႔ပါ
တယ္။ ပြားသင့္သေလာက္လဲ ပြားပါတယ္...။ အဲဒါေၾကာင့္မို႔
မပယ္သင့္ မပယ္ထုိက္တဲ့ခႏၶာကို ပယ္ရင္သတ္ရင္ ဥေစၦဒဒိ႒ိ
ျဖစ္တယ္။ ပယ္သင့္ပယ္ထိုက္တဲ့ခႏၶာကို လက္ထဲမွာ သိမ္းထားရင္
သႆတဒိ႒ိျဖစ္တယ္။

ေ၀ဖန္ေျဖရွင္းခ်က္ အက်ဥ္း။

(က) ၌ အဓမၼ၀ါဒျဖစ္ေသာ ေထရ
၀ါဒ ... နည္းဟု မွတ္ပါ။

ျမန္မာျပည္ရွိ တရားသမားေတြအရ
မဟာစည္ဆရာေတာ္ႀကီး၊
မိုးကုတ္ဆရာေတာ္ႀကီး၊
မင္းကြန္းဆရာေတာ္ႀကီးတုိ႔ပါ ဥေစၦဒဒိ႒ိသမားမ်ားျဖစ္၍ အ၀ီစိက်-ဟု ဆုိထားပါသည္။

(ခ) ျဖင့္ မဟာသတိပ႒ာနသုတ္လာ ကာယာႏုပႆနာ-ဣရိယာ
ပထပဗၸႏွင့္ သတိသမၸဇညတုိ႔ကို ပယ္ခ်ထားသည္။
စဥ္းစားၾကည့္ၾကပါ။
ျမတ္ဗုဒၶ၏တရားေတြကို ဖ်က္ဆီးသူပါလား။

(ဂ) ၌ ဓမၼာႏုပႆနာကို ဥပါဒါနကၡႏၶာဟု ဆုိထားရာ ၄င္းဥပါဒါနကၡႏၶာဟူသည္
အေတြးပံုရိပ္(ပညတ္)ကို ဆိုလိုျခင္းေၾကာင့္ အမွားသာတည္း။
ပဋိသမၻဒါနည္းမွာ သာသနာႏွစ္ ၁၀၀၀- အတြင္း မွာသာလွ်င္ ရွိေကာင္းေသာ
နည္း (၀ါ) ပဋိသမၻိဒါဥာဏ္ျဖစ္၍ အရိယာျဖစ္သူသည္ ပါရမီႀကီးသူျဖစ္၍
သာသနာႏွစ္ ၁၀၀၀-ေနာက္ပုိင္းမွာ မရွိႏိုင္ေတာ့ၿပီဟူ၍ အဂၤုတဳိၱရ္အ႒ကထာ
(ပ-အုပ္၊၆၇။ဋီကာ-ပ-အုပ္၊ ၁၁၈)တို႔၌ ရွိပါသည္။
ထုိ႔ေၾကာင့္ ဓမၼေစတီတုိ႔၏
ပဋိသမၻိဒါနည္း အယူ၀ါဒမ်ား အားလံုးသည္ အသက္မပါေသာ ကိုယ္သာတည္း။
ထု႔ိေၾကာင့္ ျမန္မာျပည္က က်ားေသကို အသက္သြငး္ မႈ မျပဳဘဲ လက္ခံ
ရံုသာ လက္ခံပါသည္။ ဤ(ဂ)ျဖင့္လည္း မဟာသတိပ႒ာနသုတ္လာ ဒြိတၱႎသ
ကာယႏွင့္ ဣရိယာပထတုိ႔ကို ပယ္သည္။

(ဃ) ၌ ဆရာေတာ္ႀကီး မ်ားကို အလြဲသုံးစားျပဳ၍ လူတုိ႔ကုိ လွည္႔စား
ထားေၾကာင္း ေတြ႔ရပါသည္။
ဘြဲ႕အမည္၊
ေက်ာင္းတုိက္၊
ၿမိဳ႕ရြာ ရပ္ကြက္
အတိအက်ျဖင့္ ေျပာမွသာလွ်င္ ယံုေလာက္ပါသည္။ အဆုိပါ ဘြ႕ဲ ရဆရာေတာ္
ႀကီးမ်ားသည္ (ပညာတတ္ျဖစ္လွ်င္) အဓမၼ၀ါဒတုိ႔ကို မနာကုန္ရာ။

(င) တြင္ `ေက်ာ့ကြင္းတုိ႔မွ မလြတ္ေသးပါ။ ....ေက်ာ့ကြင္းတုိ႔မွ
လြတ္ပါသည္´ ဟူ၍ ေဟာထားရာ ဘယ္ေလာက္မ်ား ေရွ႕ႏွင္ေနာက္ တည္႔ေနပါသနည္း။

ပိဋကတ္သံုးပံု ေဆာင္ႏုိင္လွ်င္ တိပိဋကဘြဲ႕ ရရွိေအာင္ ၀င္ျပန္
လုိက္ပါေတာ့လား။

(စ) ျဖင့္ ဓမၼေစတီတုိ႔၏ ေထရ၀ါဒသည္ သဂၤါယနာ(၆)တန္၀င္
ေထရ၀ါဒ-မဟုတ္-ဟု ျပသည္။

(ဆ) ၌ အထူးရွင္းျပစရာ မရွိပါၿပီ။ အဓမၼ၀ါဒျဖစ္ေသာ ေထရ၀ါဒ
အဖြ႕ဲ အစည္းအေၾကာင္း သတင္းစကားမွ်သာ ျဖစ္ပါသည္။
ထိုအဖြ႕ဲ အစည္းက
မည္သုိ႔ လုပ္ေဆာင္ေနၾကသနည္း။

ဆရာေတာ္ ဦးနာရဒ ဆုိရင္ `ညစာခုိးစားတယ္ ။
ဒကာမနဲ ႔ တြ ဲသြားတယ္ လုိ႔ ဆရာႀကီး (ဦးျမင္႔သိန္း)ဆီ တရားလိုက္တုန္းက
အေျပာခံရတယ္။ အံမယ္ေလး။ တုိ႔လဲ အေျပာခံ ရတာပဲ။
http://www.sbay-student.org/
www.dhammaanalysis.multiply.com/

သာသနာဖ်က္ မုိးျပာဂုိဏ္း၏ နိဂုံး

ပည္ေထာင္စုသမၼတ ျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္၊ ႏိုင္ငံေတာ္ သံဃမဟာနာယက အဖြဲ႕မွ
ဖြဲ႕စည္းေပးအပ္ေသာ ႏိုင္ငံေတာ္ သီးျခား ၀ိနည္းဓိုရ္ အဖြဲ႕ အမွတ္ (၁၇။ ၂၀၁၁) မွ
ဦးဉာဏ ဦးေဆာင္ေသာ မိုးျပာဂိုဏ္းသားတို႕၏ အယူ၀ါဒအေပၚ
အဓမၼ၀ါဒမ်ားအျဖစ္ ဆံုးျဖတ္ေၾကညာခဲ႔ပါသည္။

ႏို၀င္ဘာလ ၁၅ ရက္ေန႔ မြန္းလြဲ ၁ နာရီ တြင္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ ကမၻာေအးကုန္းေျမ၊
ႏိုင္ငံေတာ္ ၀ိနိစၦယအဖြဲ႕႐ံုးတြင္ မိုးျပာ ဂိုဏ္းသားတို႔၏ အယူ၀ါဒအေပၚ ဓမၼ-အဓမၼ
အျငင္းပြားျခင္းကို ေဆြးေႏြး ဆံုးျဖတ္ခဲ့ၾကသည္။

ေထရ၀ါဒဗုဒၶေဒသနာေတာ္ အဆံုးအမမ်ားကိုမလိုက္နာဘဲ အတိတ္ဘ၀၊
အနာဂတ္ဘ၀၊ ၃၁ ဘံုႏွင့္ သံသရာမရွိ ဟူေသာ ႐ုပ္၀ါဒအယူ ကိုယူကာ
ပိဋကတ္ေတာ္သံုးရပ္ႏွင့္ အ႒ကထာ၊ ဋီကာတို႔ကို ဆန္႔က်င္ေ၀ဖန္ၿပီး
ပစၥဳပၸန္ကမၼ၀ါဒကို တီထြင္ေဟာၾကားေသာ ဓမၼ ၀ိဟာရီ အမည္ခံ ဦးဉာဏ၏
ေဟာေျပာခ်က္မ်ား၊ ေရးသားခ်က္မ်ား၊ အင္တာနက္ေပၚတြင္
တင္ျပခ်က္မ်ားသည္ အဓမၼ၀ါဒမ်ားျဖစ္ေၾကာင္း ႏိုင္ငံေတာ္ ၀ိနည္းဓိုရ္
ဆရာေတာ္ႀကီးမ်ားက ဆံုးျဖတ္ခဲ့ၾကသည္။

ထိုသို႔ဆံုးျဖတ္ေတာ္မူရာတြင္ ေစာဒက ဆရာေတာ္မ်ားက တင္ျပထားေသာ
ေစာဒကလႊာ ၅၂ ခ်က္ႏွင့္တကြ ဆံုးျဖတ္ၿပီးအဓမၼ၀ါဒ အေဟာင္းမ်ား
ျဖစ္ၾကေသာ သွ်င္ဥကၠ႒၏ လူေသလူျဖစ္၀ါဒါႏု ၀ါဒ၀ိနိစၦယ၊ ဓမၼနီတိ၀ါဒ၀ိနိစၦယ၊
ျမစ္ႀကီးနား ၀ိစိတၱသာရ၀ါဒ၀ိ နိစၦယ၊ မိုးညႇင္း ဦးေခမိႏၵႏွင့္ ဦး၀ိစိတၱသာရ၀ါဒ ၀ိနိစၦယ၊
အႏု၀ါဒါမိက႐ုဏ္း ၀ိနိစၦယႏွင့္ ေက်ာက္သေဘၤာ၀ါဒ၀ိနိစၦယ အဓမၼ၀ါဒ ဆံုးျဖတ္ ခ်က္မ်ား
စာအုပ္မ်ားပါ အဓမၼ၀ါဒမ်ားႏွင့္ ထပ္တူျဖစ္ေသာ အခ်က္ ၂၅ ခ်က္ကိုလည္း
အဓမၼ၀ါဒမ်ားအျဖစ္ စိစစ္ေၾကညာခဲ့ၾကပါသည္။


ပုံေပၚ Click ႏွိပ္၍ ပုံၾကီးခ်ဲ႕ ၾကည္႔ႏုိင္ပါသည္

အဓမၼ၀ါဒအျဖစ္ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ခ်ေနသည္႔ သံဃာ႔အစည္းအေ၀း









အဓမၼ၀ါဒမ်ားကုိ ေနာင္ ျပန္လည္မေပၚေပါက္ေစရန္ အာဏာစက္အကူညီေပးရန္
ေစာဒကဆရာေတာ္မ်ားမွ ေတာင္းပန္ေလွ်ာက္ထားေနပုံ

 

 

 

တိတၳိဂုိဏ္းဆရာ မုိးျပာဦးဥာဏအား ေထာင္ခ်တာ မွန္ကန္ေသာလုပ္ရပ္တခုသာျဖစ္၏ - ၁ -

မုိးျပာဦးဥာဏကုိ ေထာင္ခ်တာ အႏုိင္က်င္႔တာလားဆုိတဲ႔ အေမးကုိ စာေရးသူက ျပတ္ျပတ္သားသား အေျဖေပးခ်င္လုိ႔ ဒီေခါင္းစဥ္ကုိေပးျပီး ဒီပုိ႔စ္ကုိ ေရးဖုိ႔ျဖစ္လာပါတယ္။
တဖက္မွေဆာင္းပါးရွင္ ၀င္႔ထန္း ရဲ႕ အဆုိျပဳခ်က္ကုိ ခုိင္လုံေသာ အေထာက္ထားျပဆုိျပီးေတာ႔မုိးျပာဦးဥာဏကုိ
ေထာင္ခ်လုိက္တာဟာ ေထရ၀ါဒ ဗုဒၶသာသနာအတြက္ မွန္ကန္ေသာ လုပ္ရပ္တခုျဖစ္ေၾကာင္း သက္ေသျပဖုိ႔အတြက္ အပုိင္းခြဲျပီး တင္ျပသြားပါမယ္၊

ေဆာင္းပါးရွင္း ၀င္႔ထန္းက ဗုဒၶ၀ါဒ ဟာ အစဥ္အလာထုံစံအားျဖင္႔ အၾကမ္းဖက္မႈ႔ကုိ ဆန္႔က်င္ျပီး
ျငိမ္းခ်မ္းေရးကုိ ေလွ်ာက္လွမ္းတဲ႔ ဘာသာတခုျဖစ္ေၾကာင္း ဆုိလာပါတယ္။ မွန္ပါတယ္ ဒါဟာလုံး၀
မွန္ကန္ေသာ စကားပါပဲ။ ဗုဒၶ၀ါဒဟာ ဘာသာအယူ၀ါဒ မတူသူမ်ားအေပၚကုိ အႏုိင္က်င္႔ျပီး
ဗုဒၶအယူ၀ါဒ ကုိ လက္ခံလာေအာင္ ဘယ္တုန္းကမွ မလုပ္ခဲ႔ပါဘူး ဒါကုိ ကမၻာတ၀န္းလုံးက
ဘာသာတရားကုိ စိတ္၀င္စားတဲ႔ လူေတြ အားလုံးသိပါတယ္။

ျမတ္ဗုဒၶ၏ တရားဂုဏ္ေတာ္ (၆) ပါးတုိ႔တြင္ ဧဟိပႆိက ဂုဏ္ေတာ္ပါ၀င္တယ္။ ဧဟိပႆိက
ဆုိတာ အစမ္းသပ္ ခံရဲျခင္းပါပဲ။ လာလွည္႔ ရွဴ႕လွည္႔စမ္းသပ္လွည္႔ ဟု ဖိတ္ေခၚရဲျခင္းပဲ။
ထုိသုိ႔ ဖိတ္ေခၚရဲျခင္း မွာလည္း “သြာကၡာေတာ ဘဂ၀တာ ဓေမၼာ” ျမတ္ဗုဒၶကုိယ္ေတာ္တုိင္
ေဟာၾကားထား ျခင္းေၾကာင္႔ျဖစ္၏။ ေကာင္းျခင္း သုံးျဖာႏွင္႔ ျပည္႔စုံေသာေၾကာင္႔ ျဖစ္၏။
သႏၵိဌိေကာ-တကယ္ရွဴ႕လ်င္တကယ္ျမင္ တကယ္သိ ေသာေၾကာင္႔ ျဖစ္၏။
အကာလိေကာ- အခ်ိန္မေရြး အက်ဳိးေပးျခင္း၊ ခ်က္ျခင္းလက္ငင္းအက်ဳိးေပးျခင္းေၾကာင္႔ ျဖစ္၏။
ဒီအခ်က္ၾကည္႔ပါက ထင္ထင္ရွားရွား သိႏုိင္ပါတယ္ တျခားေသာဘာသာ၀င္ေတြကုိလည္း
လာလွည္႔ ရွဴ႕လွည္႔ ဆုိျပီး ရဲရဲတင္းတင္း ဖိတ္ေခၚရဲတဲ႔ ဘာသာတခုပါ၊ အစမ္းသပ္ခံရဲတဲ႔
ဘာသာတခု ဘာသာအယူ၀ါဒ မတူသူေတြလုိက္ခံတုိက္ခုိက္ေနတာမ်ဳိး မရွိသလုိ၊
အတင္းအက်ပ္ ဗုဒၶဘာသာထဲ၀င္ရန္ ဆြဲေခၚေနတာမ်ဳိးလည္း မရွိခဲ႔ပါဘူး၊
သုိ႔ေသာ္လည္း ဗုဒၶအယူ၀ါဒကုိ တုိက္ခုိက္လာမယ္ဆုိရင္ ဘုရားရွင္
ကုိယ္ေတာ္တုိင္ လက္ပုိက္ၾကည္႔မေနခဲ႔တဲ႔ အစဥ္အလာေတာ႔ ထင္ရွားစြာ ရွိပါတယ္။

သာသနာေတာ္မွာ အႏ ၱရာယ္က်ေရာက္လာျပီဆုိရင္ ျမတ္စြာဘုရားေတာင္မွ
ေကာသလမင္းေတာင္မွ သိၾကားမင္းေတာင္မွ အျငိမ္မေန လက္ပုိက္ျပီးၾကည္႔မေနခဲ႔ဘူးဆုိတာ
အစဥ္အလာရွိခဲ႔ပါတယ္။ ဇိနတၳပကာသနီ ကုိအက်ဥ္းခ်ဳပ္ေလာက္မွ် ဖတ္ၾကည္႔လွ်င္
စာဖတ္သူ သိပါလိမ္႔မယ္။ ပုရာဏကႆၾကီး ဦးေဆာင္တဲ႔ ဒိဌိေတြက ျမတ္စြာဘုရားနဲ႔
တန္ခုိးျပဳိင္မယ္ လုိ႔ေျပာတဲ႔အခါ ျမတ္စြာဘုရားက တကယ္တန္ခုိးျပဳိင္ခဲ႔ပါတယ္။
အဲဒီလုိ တန္ခုိးျပဳိင္တဲ႔အခါမွာ တန္ခုိးျပျပီး မိစ ၦာဒိဌိေတြကုိ ႏွိမ္ႏွင္းခဲ႔ပါတယ္။
ကုိယ္႔သာသနာကုိ ေစာ္ကားလာတဲ႔သူကုိ တန္ခုိးနဲ႔ ႏွိမ္ႏွင္းတယ္၊

အဲဒီလုိ တန္ခုိးနဲ႔ ႏွိမ္ႏွင္းတဲ႔အခါမွာ ေကာသလမင္းကလည္း အစြမ္းကုန္ကူညီပါတယ္၊
ပရိတ္သတ္ေတြ လူေတြ စုေပးတယ္၊ စည္တီးလွည္႔လွည္ျပီးေတာ႔ ေၾကညာတယ္ လာၾကေဟ႔
တိတၳိေတြကုိ ျမတ္စြာဘုရားက တန္ခုိး ျပျပီး ႏွိမ္ႏွင္းေတာ႔မယ္ ၾကည္႔ၾက တန္ခုိးျပပြဲကုိ
သာ၀တၳိျပည္ တျပည္လုံး မၾကည္႔မေနရ ပုံစံမ်ဳိးနဲ႔ စည္တီး လွည္႔လွည္ျပီးေတာ႔
ေၾကညာေမာင္းခပ္ပါတယ္။

ေနာက္ သိၾကားမင္းကလည္း ဘုရားသာသနာကုိ ဘာအရည္ အခ်င္းမွ မရွိတဲ႔ေကာင္ေတြက
ဘုရားကုိ အန္တုတယ္ ေသေပေစ႔ဆုိျပီး အဲဒီတိတၳိေတြကုိ ေရရယ္ ေလရယ္ ေနရယ္ ေပါင္းျပီးတုိက္ခုိက္ပါတယ္။ သာသနာ႔အႏ ၱရာယ္က်ေရာက္လာတဲ႔အခါ သိၾကားမင္းလည္း
အျငိမ္မေနပါဘူး။

ေနာက္တစ္ခါ ကရဏီဆုိတဲ႔ ဥပါသိကာမေလးကလည္း ေကာင္းကင္ေပၚတက္ျပီး ျမတ္စြာဘုရားကုိ
ေလွ်ာက္တယ္ ျမတ္စြာဘုရားကုိယ္တုိင္ မႏွိမ္ႏွင္းပါနဲ႔ တပည္႔ေတာ္ ဒီေကာင္ေတြကုိ
ႏွိမ္ႏွင္းမယ္ဆုိျပီး ေလွ်ာက္ တယ္ - ေနာက္ ခုႏွစ္ႏွစ္သားကုိရင္ေလးကလညး္ ဒီလုိပဲ
အနာထပိဏ္သူေဌး နဲ႔ ရွင္မဟာေမာဂၢလာန္၊ ဥပၸလ ၀ဏ္ေထရီ တုိ႔ကလည္း ျမတ္စြာဘုရားကုိ ကုိယ္တုိင္မႏွိမ္ႏွင္းပါနဲ႔ တပည္႔ေတာ္တုိ႔ကုိယ္တုိင္ ႏွိမ္ႏွင္းပါမယ္ဆုိျပီး က်ေရာက္လာတဲ႔
သာသနာ႔အႏ ၱရာယ္ကုိ အျပဳိင္အဆုိင္ ႏွိမ္ႏွင္းၾကပါတယ္။

ေနာက္ဆုံးေတာ႔ ပုရာဏကႆပ တိတၳိဂုိဏ္းဆရာၾကီး ဘုရားကုိအန္တုလုိ႔မရလုိ႔ အရွက္ကြဲျပီး
ေရထဲငုံ႔ျပီး ေသသြားရရွာပါတယ္။ ဒါကုိၾကည္႔မယ္ ဆုိရင္ ဒီေကာင္ေတြကုိ ျမတ္စြာဘုရားက တန္ခုိးျပစရာမလုိဘူး အဘိဥာဥ္ရတဲ႔ ခုႏွစ္ႏွစ္သားကုိရင္ေလးကုိ ဆုံမခုိင္းရင္ကုိရတယ္
ဒါေပမယ္႔ ျမတ္စြာဘုရားက ကုိယ္တုိင္ကုိ ဆုံးမတယ္ ႏွိပ္ကြပ္တယ္၊ ဒါကုိၾကည္႔ေသာ အားျဖင္႔ သူတည္ေထာင္ထားတဲ႔ သာသနာေတာ္ၾကီးကုိ ဖ်က္လုိ႔ဖ်က္ဆီးလုပ္လာရင္
ဘုရားရွင္ကုိယ္ေတာ္တုိင္ ခႏ ၱီမေနဘူး လက္ပုိက္ၾကည္႔မေနဘူး ေၾကာင္႔ၾကမဲ႔မေနဘူး
ဆုိတာကုိ သိႏုိင္ပါတယ္။ ျမတ္စြာဘုရားဟာ ၀ါသနာ နဲ႔တကြ ကိေလသာအားလုံးကုိ
အကုန္ပယ္ထားပါတယ္။ သုိ႔ေသာ္လည္း ပုရာဏကႆပၾကီးကုိ သူ တန္ခုိးျပဋိယာ
ျပလုိက္လုိ႔ရွိရင္ ေသမယ္ဆုိတာကုိလည္း သိထားတာပါပဲ၊
ဒါေပမယ္႔ ထည္႔မတြက္ႏုိင္ဘူး ေသေစလုိတဲ႔စိတ္ေတာ႔မရွိဘူး၊ သုိ႔ေသာ္လည္း ႏွိမ္ႏွင္းမယ္ဆုိတဲ႔
စိတ္ကေတာ႔ရွိေနတယ္ သာသနာေတာ္ကုိ ေစာ္ကားလာရင္ ဒီပုံဒီနည္းနဲ႔ ႏွိပ္ကြပ္ၾကဆုိျပီး
ျမတ္စြာဘုရားက ႏွဳတ္ေတာ္က ထုတ္ေဖာ္မေျပာရုံတမယ္ပဲ ေရွ႕ကေနလုပ္ျပသြားတဲ႔
အစဥ္လာသာဓက ထင္ရွားရွိပါတယ္။
ဒါဟာ လူမင္းဘက္က ေကာသလမင္း၊ နတ္မင္းဘက္က သိၾကားမင္း၊ ရဟန္းဘက္က
ဘုရား သုံးဦးေပါင္းျပီး သာသနာမွာက်ေရာက္လာတဲ႔ အႏ ၱရာယ္ကုိ ကာကြယ္ႏွိမ္ႏွင္းခဲ႔တာပါပဲ၊

ျမတ္စြာဘုရားဟာ ကုိယ္ေတာ္တုိင္ ေရွ႕ကေန လုပ္ျပသြားခဲ႔သလုိ ႏွဳတ္ေတာ္က
ထုတ္ေဖာ္ျပီး ေျပာၾကားသြားတဲ႔ သုတၱန္တခု ရွိပါေသးတယ္၊ အဲဒီသုတၱန္က
ကိ ံဒိဌိက သုတ္(မင္းဘာအယူရွိ သလဲဆုိတဲ႔ အဓိပၸါယ္ပါပဲ) အဂုၤတၳရနိကယ္၊
ဒႆကနိပါတ္၊ ဥပါလိ၀ဂ္မွာ ပါရွိပါတယ္။

အခါတစ္ပါးမွာ အနာထပိဏ္သူေဌးက တိတၳိေတြရဲ႕ေက်ာင္းကုိသြားျပီးေတာ႔ အယူ၀ါဒ
စစ္ထုိးတယ္၊ တိတၳိေတြက သင္ဘာအယူရွိသလဲ လုိ႔ေမးတယ္ အနာထပိဏ္သူေဌးက
ငါ ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕အယူ၀ါဒအားလုံး ကုိမသိဘူးတဲ႔ အဲဒါဆုိရင္ ရဟန္းေတြကေကာ
ဘာအယူရွိသလဲတဲ႔ ရဟန္းေတြရဲ႕အယူ အကုန္လုံးကုိ ငါမသိဘူး တဲ႔
အဲဒါဆုိရင္ သင္ကေကာ တဲ႔ အဲဒီမွာ အနာထိပိဏ္သူေဌးက ျပန္ေျပာပါတယ္
ငါ႔အယူကုိသိခ်င္ရင္ မင္းတုိ႔ အယူကုိအရင္ေျပာေပါ႔ အဲဒီေတာ႔ ဒိဌိေတြက သူတုိ႔အယူျဖစ္တဲ႔
သႆတ ဥေစၦဒ တုိ႔ကုိ အကုန္ေျပာပါတယ္။

အနာထိပိဏ္သူေဌးၾကီးကလည္း ေအးေအးေဆးေဆး ထုိင္နားေထာင္လုိ႔လည္းျပီးေရာ
တလုံးခ်င္းေခါင္းငု႔ံျပီး ေနရေအာင္ အရွက္ရေလာက္ေအာင္ မ်က္ႏွာမသာမယာျဖစ္ေအာင္
တခြန္းတေလမွ ျပန္မေျပာႏုိင္ေအာင္ ေခါင္းမေထာင္ႏုိင္ေအာင္ ျပန္ႏွိပ္ကြပ္တယ္၊
တိတၳိေတြရဲ႕အယူ ဘာေၾကာင္႔ျဖစ္ေပၚလာရသလဲဆုိတာကုိ ေျပာ ဆုိျပီး ႏွိပ္ကြပ္တယ္၊
အဲဒီမွာ တိတၳိေတြ အရွဳံးၾကီးရွဳံးျပီး သူေဌးၾကီးကုိဘာမွျပန္မေျပာႏုိင္ေတာ႔ သူေဌးၾကီးလည္း
တိတၳိေတြရဲ႕ေက်ာင္းမွ ျပန္၍ ျမတ္စြာဘုရားထံကုိသြားျပီးေတာ႔ အေၾကာင္းစုံကုိ
ျမတ္စြာဘုရားအား ၀မ္းသာ အားရေလွ်ာက္ျပပါတယ္။

အဲဒီမွာ ျမတ္စြာဘုရားက သာဓု ေခၚပါတယ္၊ ေနာင္မလုပ္ပါနဲ႔ကြာ သူတုိ႔ဘာသာသူတုိ႔
အယူမွားတာ ေနပါေစ ကမၼသကာေပါ႔ဆုိတဲ႔ စကားမ်ဳိးကုိ ဘုရားမသုံးပါဘူး
“သာဓု သာဓု ဂဟပတိ - သူေဌးၾကီး ေကာင္းတယ္ ေကာင္းတယ္” “ဧ၀ံ ေဟာေတ ေမာဃပုရိသာ ကာေလန ကာလံ သဟဓေမၼန သုနိဂၢဟိတံ နိဂၢေဟတဗၺာ -
ဒီလုိပဲ ဒီအလကားေကာင္ေတြကုိ၊ နိဂၢေဟတဗၺာ - ႏွိပ္ကြပ္ရမယ္ ဘယ္လုိ ႏွိပ္ကြပ္ရမလဲဆုိရင္
သုနိဂၢဟိတံ - ေကာင္းေကာင္းကုိ ႏွိပ္ကြပ္ဆုံးမရမယ္ တဲ႔ ဒါေပမယ္႔ အသားလြတ္ၾကီး
လားဆုိေတာ႔ မဟုတ္ပါဘူး - သဟဓေမၼန - ယုတၱိယုတၱန္ျပျပီးေတာ႔ ဆုံးမကြ”
ဆုိျပီး ဘုရားက ေသခ်ာသင္ ေပးခဲ႔ပါတယ္။ တစ္ခါတရံပဲလားဆုိေတာ႔ မဟုတ္ေသးပါဘူး၊
ကာေလန ကာလံ - ရံဖန္ ရံခါ အခါခြင္႔ သင္႔ရင္ သင္႔သလုိ အခြင္႔အေရးရရင္ ရသလုိ
ၾကဳံရင္ ၾကဳံသလုိ ႏွိပ္သာႏွိပ္ကြပ္ကြာဆုိျပီး ဆုံးမခဲ႔တာပါပဲ၊

အနာထပိဏ္ သူေဌးၾကီးကုိလည္း ခ်ီးမြမ္းေတာ္မူပါတယ္။ သူေဌးၾကီး ျပန္သြားတဲ႔အခါမွာ
ျမတ္စြာဘုရားက ရဟန္းပရိသတ္ ကုိ မိန္႔တယ္
“ေယာသိေတာ ဘိကၡေ၀ ဘိကၡဴ ဣမသၼိ ံ၀ႆသရူပ သပေႏ ၱာ ဣမသၼိ ံ ဓမၼ၀ိနေယ -
ခ်စ္သား တုိ႔ ငါဘုရားရဲ႕သာသနာေတာ္မွာ အသက္တစ္ရာ ၀ါတစ္ရာ႔ႏွစ္ဆယ္ရတဲ႔ပုဂၢဳိလ္
ျဖစ္ေစကာမူ၊ ေသာဟိ ဧ၀ ေမ၀ံ အညတိတၳိေယ ပရိဗၺာဇေက သုနိဂၢဟိတံ နိဂၢေဏယ် -
၀ါ တစ္ရာရလုိ႔ အသက္တစ္ရာ႔ႏွစ္ဆယ္ရတဲ႔ မေထရ္ၾကီးျဖစ္ေစ ထုိင္မေနရဘူး
သာသနာပျဖစ္တဲ႔ တျခားေသာ တိတၳိေတြကုိ ဒီပုံဒီနည္းနဲ႔ ေကာင္းေကာင္း ႏွိပ္ကြပ္ဆုံးမရမယ္ - ဘယ္လုိလဲဆုိေတာ႔ ယထာတံ အနာထပိ႑ိေကန ဂဟပတိနာ နိဂၢဟိတာ -
သူေဌးၾကီး ဆုံးမသလုိမ်ဳိး ဆုံးမရမယ္” လုိ႔ မိန္႔ေတာ္မူပါတယ္။
ဒါဟာ ဘုရားရွင္ သက္ေတာ္ထင္ရွားရွိစဥ္က သာဓက ပါ။

ေနာက္တခု ရွိပါေသးတယ္ ဘုရားရွင္ ပရိနိဗၺာန္စံျပီး တတိယသံဃာယနာတင္တဲ႔အခ်ိန္က
ရွင္မဟာေမာဂၢလိပုတၱတိႆမေထရ္ ဟာ အာဏာပုိင္မင္းတစ္ပါးျဖစ္တဲ႔ သိရိဓမၼာေသာက
မင္းၾကီးနဲ႔ေပါင္းျပီး သံဃာယနာမတင္ခင္မွာ တိတၳိေတြကုိ ႏွိမ္ႏွင္းခဲ႔ပါတယ္။
အဲဒီ တတိယသံဃာယနာ ဘာေၾကာင္႔တင္သလဲ ဆုိရင္ ဘုရားရွင္၏ သာသနာမွာ
သာသနာ႔အႏၱရာယ္ေတြ က်ေရာက္ေနခဲ႔လုိ႔ပါပဲ၊ အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက အိႏၵိယျပည္မွာ
ရဟန္းသံဃာေပါင္း ၆ သန္း(သိန္း - ၆၀) ရွိပါတယ္၊ သိလ၀ႏၱရဟန္းေတြပါပဲ၊
အဲဒီ သိန္းေျခာက္ဆယ္ရွိတဲ႔ ရဟန္းသံဃာေတြထဲမွာ ၆ ေသာင္းရွိတဲ႔ ဒုႆီလရဟန္းေတြ
မည္သူမွ ရဟန္းခံသကၤန္း၀တ္ေပးျခင္း မရွိဘဲနဲ႔ ကိုယ္တုိင္သကၤန္းေကာက္၀တ္ျပီး
သာသနာေတာ္ကုိ ဖ်က္ဆီးဖုိ႔ၾကဳိးစားေတာ႔တာပါပဲ။
အဲဒီအခ်ိန္မွာ ရဟန္းတု ဒုႆီလရဟန္းေတြ နဲ႔ ရဟန္းစစ္ေတြကုိခြဲျခားဖုိ႔အတြက္
အေသာကမင္းၾကီးကုိယ္တုိင္ ရွင္မဟာ ေမာဂၢလိပုတၱတိႆမေထရ္ထံမွာ
ခုႏွစ္ရက္တုိင္တုိင္ ဗုဒၶအယူ၀ါဒေတြကုိသင္ယူျပီး မင္းၾကီးကုိယ္တုိင္ စစ္ေဆး ေမးျမန္းျပီး
အဲဒီတိတၳိေတြကုိ လူ၀တ္လဲျပီး တုိင္းျပည္ကႏွင္ထုတ္ခဲ႔ပါတယ္၊ ေနာက္ တတိယသံဃာယနာ
တင္ခဲ႔တယ္ တတိယသံဃာယနာတင္တယ္ဆုိတာက တိတၳိေတြရဲ႕တရားနဲ႔ ဗုဒၶရဲ႕
တရားမေရာေႏွာေအာင္ လုပ္လုိက္ တာပါပဲ ကထာ၀တၳဳက်မ္းကုိ ေလ႔လာမယ္ဆုိရင္
ဒီအေၾကာင္းေတြကုိ အကုန္သိႏုိင္ပါတယ္။

ဆက္လက္ေဖာ္ျပပါမည္......

အရွင္၀ရသာမိ
http://www.sbay-student.org/

တိတၳိဂုိဏ္းဆရာ မုိးျပာဦးဥာဏအား ေထာင္ခ်တာ မွန္ကန္ေသာလုပ္ရပ္တခုသာျဖစ္၏ - ၂ -

သာသနာကုိ ဖ်က္စီးဖုိ႔ၾကဳိးစားလာလွ်င္၊ သာသနာကုိ ေစာ္ကားဖုိ႔ၾကဳိးစားလာလွ်င္
ဘုရား အစရွိေသာသူေတာ္ေကာင္းမ်ား လက္ပုိက္ၾကည္႔မေနဘူး
ဆုိတာ အပုိင္း - ၁ - မွ သာဓကျဖစ္စဥ္ မ်ားကုိၾကည္႔ပါက ထင္ထင္ရွားရွားသိျမင္ႏုိင္ေပသည္။ အျခားေသာသာဓကမ်ားကုိလည္း ဤအပုိင္းတြင္ ထပ္မံ၍ တင္ပါဦးမည္။

သာသနာေတာ္၌ အဓမၼ၀ါဒီမိစၦာတစ္ေယာက္ ေပၚေပါက္လာလွ်င္ ဘုရားရွင္၏ တပည္႔သာ၀က
သူေတာ္ေကာင္းမ်ား အဘယ္သုိ႔ စိတ္ႏွလုံးတုန္လွဳပ္ေျခာက္ျခားေအာင္ ထိတ္လန္႔တုန္လွဳပ္စြာ ခံစားၾကရသည္ကုိ ေရွးဦးစြာ သိထားဖုိ႔ လုိအပ္ေပသည္။

ျမတ္စြာဘုရားရွင္တုိ႔သည္ ဓမၼဥပေဒကုိ ခ်ဳိးေဖာက္သူ၊ ဓမၼကုိ ေစာ္ကားလာသူမ်ားကုိလည္း
ေခါင္းမေဖာ္၀ံ႔ေအာင္ ႏွိပ္ကြပ္ေတာ္မူျမဲပင္ျဖစ္၏။ ျမတ္စြာဘုရားရွင္လက္ထက္က တံငါသည္သား
သာတိ မည္ေသာ ရဟန္းတစ္ပါး ရွိခဲ႔ဘူးသည္။ ထုိရဟန္းကား ဗဟုသုတနည္းပါးသည္႔အေလွ်ာက္
သႆတဒိဌိ ရွိသူျဖစ္၏။

ထုိရဟန္း ယူဆပုံက “ခႏၶာငါးပါးအနက္ ရုပ္၊ ေ၀ဒနာ၊ သညာ၊ သခၤ ါရတုိ႔သည္ ျဖစ္ေလရာ
ဘ၀မွာပင္ ခ်ဳပ္ေပ်ာက္ခဲ႔ေလသည္၊ ၀ိညာဥ္သည္ကား ဤဘ၀မွ ထုိဘ၀သုိ႔လည္းေကာင္း၊
ထုိဘ၀မွ ဤဘ၀သုိ႔ လည္းေကာင္း က်င္လည္က်က္စားကူးသြား၏ ” ဟူ၍ ျဖစ္၏။
၀ိညာဥ္သည္ ျမဲ၏ဟူေသာ သႆတဒိဌိအယူပင္ ျဖစ္၏။ အမွားေတြကုိ အမွန္လုပ္ျပီး
လုိက္လံေဟာေျပာ ျပသေန၏။ မတရားေတြကုိ တရားလုပ္ျပီး လုိက္လံေဟာေျပာျပသေန၏။
ဘုရားေဟာ မဟုတ္ပါဘဲ ဘုရားေဟာဟု ေဟာေျပာျပသေန၏။

ထုိသာတိရဟန္းအား ရဟန္းေကာင္းတုိ႔က ၀ုိင္း၀န္းကဲ႔ရဲ႕ၾကျပီး ျမတ္စြာဘုရားထံ အပ္ႏွံၾကေပသည္။
ထုိအခါ ျမတ္စြာဘုရားက သာတိရဟန္းအား ေမာဃပုရိသဘြဲ႔တံဆိပ္မ်ားကုိ ပလူပ်ံေအာင္
ခ်ီးျမင္႔ျပီး ေခါင္းမေဖာ္၀ံ႔ေအာင္ ႏွိပ္ကြပ္ေတာ္မူပုံကုိ ေအာက္ပါအတုိင္း သိရွိႏုိင္ေပသည္။

“မဂ္ဖုိလ္မွ အခ်ည္းႏွီးျဖစ္ေသာေယာက်ာၤး(အလကားေကာင္)- အဘယ္မည္ေသာသူအား
ငါ ဤသုိ႔ေဟာအပ္သည္ကုိ သင္ သိသနည္း၊ ေမာဃပုရိသ - (အလကားေကာင္)
ငါသည္ “၀ိညာဥ္သည္ အေၾကာင္းကုိစြဲ၍ ျဖစ္၏။ အေၾကာင္းကုိၾကဥ္၍ ၀ိဥာဏ္ျဖစ္ျခင္းမည္သည္
မရွိ” ဟု မ်ားစြာေသာအေၾကာင္းျဖင္႔ ေဟာၾကားသည္ မဟုတ္ေလာ။
ေမာဃပုရိသ - (အလကားေကာင္)၊ ထုိသုိ႔ေဟာထားပါလွ်က္ သင္သည္ မိမိအမွားကုိ
ယူဆျခင္းျဖင္႔ ငါတုိ႔ကုိလည္း စြပ္စြဲ၏။ မိမိကုိယ္ကုိလည္း ျဖဳိဖ်က္၏။
မ်ားစြာေသာ မေကာင္းမူ႔ကုိလည္း ျဖစ္ပြါးေစ၏၊ ေမာဃပုရိသ - (အလကားေကာင္)၊
ထုိအမွားကုိ ယူဆျခင္းသည္ သင္႔အားရွည္ၾကာျမင္႔စြာေသာ ကာလပတ္လုံး အစီးအပြါးမဲ႔ျခင္း၊
ဆင္းရဲျခင္းငွါ ျဖစ္လတၱံ႔“ ဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။

တံငါသည္သား သာတိရဟန္းသည္ ႏွဳတ္ဆိတ္၍ မ်က္ႏွာမသာဘဲ လည္ပင္းငုိက္ဆုိက္ျဖစ္ခါ
မ်က္ႏွာေအာက္ခ်ျပီး မွဳိင္ေတြလုိက္ ထုိင္ေနရေလ၏။ ဤကား ျမတ္စြာဘုရားကုိယ္တုိင္
အဓမၼ၀ါဒီ မိစၦာရဟန္းကုိ ပရိသတ္ အလည္၌ ျပင္းျပင္းထန္ထန္ ခ်ဳိးႏွိမ္ႏွိပ္ကြပ္ပုံျဖစ္၏။
(မဟာတဏွာသခၤယသုတ္) (မ၊ ၁၊ ၃၂၃။ ျမန္မာျပန္-၃၃၂)

ဤကဲ႔သုိ႔ သာသနာေတာ္၌ မိစၦာေကာင္ တစ္ေယာက္ ေပၚေပါက္လာလွ်င္ ၾကည္ညဳိသူအေပါင္း
ဆင္းရဲေၾကာင္းသာျဖစ္ေသာေၾကာင္႔ မိစၦာေကာင္သည္ သာသနာေတာ္၌
မဟာေစာရ(ဗုဒၶကုိ ပုန္ကန္သည္႔ မဟာသူပုန္ၾကီး) ဟု အမည္ေပးရေပသည္။

ျမတ္စြာဘုရား၏ သာ၀ကတုိ႔သည္ ျမတ္စြာဘုရားနည္းတူ ဓမၼကုိေစာ္ကားလာသူမ်ားအား
ရံဖန္ရံခါ၌ ဓမၼဘက္မွ ဒဏ္ခတ္သည္႔ ျဖစ္ရပ္တခုကုိ ဆက္၍ျပပါဦးမည္။

ျမတ္စြာဘုရားလက္ထက္က သာဋိမတၳိယ အမည္ရေသာ မေထရ္တစ္ပါး ရွိခဲ႔ဘူးသည္။
ထုိ မေထရ္သည္ စ်ာန္အဘိဥာဥ္ရဆဠာဘိည ရဟႏၱာတစ္ပါးျဖစ္၏။ ထုိမေထရ္ကုိ ၾကည္ညဳိ
ကုန္ေသာ ဒကာ ဒကာမမ်ားအနက္ ရုပ္ရည္ရူပကာ ေခ်ာေမာလွပ၍ ရွဴ႕ခ်င္စဖြယ္အမ်ဳိးသမီးငယ္
တစ္ေယာက္သည္ မေထရ္ အား အျမဲတန္းရုိေသစြာ ဆြမ္းဆက္ကပ္ ေလာင္းလွဴသူျဖစ္၏။
ထုိအေၾကာင္းကုိ သိရွိေသာ မာရ္နတ္ၾကီးက “ဒီရဟန္း မေကာင္းသတင္းထြက္ေအာင္ ငါလုပ္မည္၊
ဒီရဟန္း ေထာက္တည္ရာမရေအာင္ ငါလုပ္မည္” ဟုၾကံစည္ကာ သာဋိမတၳိယမေထရ္
အေယာင္ေဆာင္၍ ဆြမ္းခံၾကြရင္း အမ်ဳိးသမီးလက္ကုိ ဆြဲကုိင္လုိက္ပါသည္။

ထုိအျခင္းအရာကုိ သိျမင္ေသာ အိမ္သူအိမ္သားအေပါင္းတုိ႔က ထုိမေထရ္ကုိ အၾကည္ညဳိပ်က္ခါ
မရုိေသ မေလးစားၾကေတာ႔ေပ။ မေထရ္ကလည္း အိမ္ရွင္တုိ႔၏ အရုိအေသမဲ႔ေသာ အမူအရာကုိ
ျမင္၍ ဆင္ျခင္ၾကည္႔ေတာ္မူေသာအခါ မာရ္နတ္၏လက္ခ်က္ ျဖစ္ေနသည္ကုိ ေတြ႔ရွိလုိက္ေပသည္။
ထုိသုိ႔ သိရွိလုိက္သည္ႏွင္႔ တျပဳိင္နက္ မာရ္နတ္ကုိ ဒဏ္ခတ္ေသာအားျဖင္႔ “မာရ္နတ္၏ လည္ပင္း၌ ေခြးေသပုတ္ၾကီး စြပ္ေစသတည္း” ဟု အဓိဌာန္လုိက္၏။ ဤျပႆနာကုိ မာရ္နတ္ကုိယ္တုိင္ ျပန္လည္ေျဖရွင္းေပးျပီးမွ ေခြးေသပုတ္ကုိ ရုပ္သိမ္း လုိက္ေတာ႔ေပသည္။
(ေထရ၊ ဌ၊ ၁၊ ၄၆၁ )

ဤသာဓက ျဖစ္စဥ္ကုိၾကည္႔ပါက ျမတ္စြာဘုရား၏ သာ၀ကတုိ႔သည္ ဓမၼ၀ိနယကုိ
ေစာ္ကားလာပါက လက္ပုိက္ၾကည္႔မေနဘဲ မာရ္နတ္ၾကီးကုိပင္ ဒဏ္ခတ္ျပီး ႏွိမ္ႏွင္းသည္ကုိ
ေတြ႔ရွိရမည္ ျဖစ္ေပသည္။

ထုိသာဓကမ်ားကုိၾကည္႔၍ တိတၳိဂုိဏ္းဆရာမုိးျပာဦးဥာဏ အား သံဃမဟာနာကမွ စိစစ္သုံသပ္၍
အာဏာပုိင္မ်ားမွ ေထာင္ခ်လုိက္ျခင္းသည္ မွန္ကန္ေသာ လုပ္ရပ္တခု ျဖစ္ေၾကာင္း ေရွ႕တြင္
တင္ျပသြားပါမည္။ တဖက္မွ ေဆာင္းပါးရွင္၀င္႔ထန္းက မုိးျပာ၀ါဒ နဲ႔ပတ္သက္၍
ျမန္မာအင္ဂ်င္နီယာဖုိရမ္ မွ အင္ဂ်င္နီယာမ်ားက မုိးျပာ၀ါဒအေၾကာင္းကုိ ေဆြးေႏြးထားသည္ ဟု
တင္ျပထားပါသည္။ ၀င္႔ထန္း ၏ တင္ျပပုံမွာ မုိးျပာဦးဥာဏ၏ ၀ါဒကုိ စိတ္၀င္စား၍ သေဘာက်၍
ေဆြးေႏြးထားသလုိမ်ဳိး ထင္ေအာင္ ေရးထားေပသည္။ မွန္ေပ၏ ျမန္မာအင္ဂ်င္နီယာဖုိရမ္ တြင္
မုိးျပာ၀ါဒ အေၾကာင္းကုိ အက်ယ္တ၀င္႔ေဆြးေႏြးထားတာကုိ ေတြ႔ရပါသည္။

ထုိေဆြးေႏြးခ်က္မ်ားသည္ မုိးျပာ၀ါဒကုိၾကဳိက္၍ ေဆြးေႏြးထားေသာ ေဆြးေႏြးခ်က္မ်ားမဟုတ္ေပ။
သာသနာကုိ ဖ်က္စီးေနသည္႔ မုိးျပာ၀ါဒ ဟု ပုိ႔စ္ပုိင္ရွင္ ကုိႏုိဗယ္မန္း မွ စတင္၍
ေဆြးေႏြးထားေသာ ေဆြးေႏြးခ်က္တခုျဖစ္ေၾကာင္း ေတြ႔ရွိရေပသည္။
၀ုိင္း၀န္းေဆြးေႏြးသူ ကုိယ္ဟယ္ရီလြင္၊ အေအာင္၊ ကုိတာေတ၊ ကုိေက်ာ္ 81 နဲ႔ ဓမၼမိတ္ေဆြ
အမ်ားစုက မုိးျပာ၀ါဒကုိ ေရွ႕တြင္ ဆုိအပ္ခဲ႔ေသာ အနာထပိဏ္သူေဌးၾကီးမွ မိစၦာဒိဌိေတြကုိ
ႏွိပ္ကြပ္သလုိ ႏွိပ္ကြပ္ဆုံးမထားေသာ ေဆြးေႏြးခ်က္မ်ားကုိ ေတြ႔ရပါသည္။
ထုိအေၾကာင္းကုိ သက္ဆုိင္ရာဖုိရမ္သုိ႔ စာဖတ္သူကုိယ္တုိင္ သြားေရာက္ေလ႔လာပါက
သိရွိႏုိင္ေပ၏။ ျမန္မာအင္ဂ်င္နီယာ ဖုိရမ္ တြင္မကေသး ျမန္မာက်ဴးပစ္ဖုိရမ္ မွာလည္း
ရွိပါေသး သည္။ ထုိဖုိရမ္တြင္လည္း ကုိေတဇဟိန္း ႏွင္႔ သာသနပါလအဖြဲ႔သား ဓမၼမိတ္ေဆြ
မ်ားက သာသနာကုိ ဖ်က္ဆီးေနသည္႔ ၀ါဒတခုအျဖစ္ ရွဴ႕ျမင္သုံးသပ္၍
ေဆြးေႏြးထားသည္ကုိ ေတြ႔ရပါေသးသည္။

တုိးတက္လာေသာ ဂလိုဘယ္လုိက္ေဇးရွင္းေခတ္မွာ သာသနာကုိ မီဒီယာ က႑ျဖင္႔
ဘုရားရွင္ႏွင္႔သူေတာ္ေကာင္းတုိ႔၏ အဆုံးမကုိ နာခံ၍ ကာကြယ္ေစာင္႔ေရွာက္ေနသည္ကုိ
ေတြ႔ရမည္ ျဖစ္ေပ၏။



အရွင္၀ရသာမိ
http://www.sbay-student.org/
http://www.dhammaanalysis.multiply.com/

တိတၳိဂုိဏ္းဆရာ မုိးျပာဦးဥာဏအား ေထာင္ခ်တာ မွန္ကန္ေသာလုပ္ရပ္တခုသာျဖစ္၏ - ၃ -

သာသနာေတာ္၌ အဓမၼ၀ါဒီ အ၀ိနယ၀ါဒီမ်ား ေပၚေပါက္လာခဲ႔ျပီဆုိလွ်င္ အႏုနည္းျဖင္႔
ေျဖရွင္းရသည္လည္း ရွိသည္။ အၾကမ္းနည္းျဖင္႔ ေျဖရွင္းရသည္လည္း ရွိသည္။
တစ္ပါးတည္း ေျဖရွင္းရသည္လည္းရွိသည္။ အုပ္စုဖြဲ႔၍ ေျဖရွင္းရသည္လည္း ရွိသည္။

အခါတစ္ပါး၌ ျမတ္စြာဘုရားသည္ သံဃာ႔ပရိသတ္ႏွင္႔တကြ ဥပုသ္ျပဳရန္ ဥပုသ္အိမ္ထဲ၌
သီတင္းသုံးေတာ္မူလွ်က္ရွိပါသည္။ ထုိအခါ သံဃာ႔ပရိသတ္ထဲတြင္ ဒုႆီလ - သီလမဲ႔
ရဟန္းတပါး ပါ၀င္ေန၍ ျမတ္စြာဘုရားက ဥပုသ္ျပဳေတာ္မမူဘဲ ထုိင္လွ်က္သာ သီတင္းသုံး
ေနေတာ္မူပါသည္။ ဤသုိ႔ႏွင္႔ ညဥ္႔သုံးယာမ္ပတ္လုံး ကုန္ဆုံး သြားသည္႔အခါ
အရွင္မဟာေမာဂၢလာန္က အဘိညာဥ္တန္ခုိးျဖင္႔ ၾကည္႔ေတာ္မူေသာအခါ ဒုႆီလရဟန္း
တစ္ပါးကုိေတြ႔ျမင္၍ သုံးၾကိမ္တုိင္တုိင္ အျပင္ထြက္ဖုိ႔ ေတာင္းပန္ရွာပါသည္။
သုံးၾကိမ္ေတာင္းပန္လွ်က္ မရေသာအခါ ဒုႆီလရဟန္းကုိ လက္ေမာင္းကုိကုိင္လ်က္
အျပင္သုိ႔ ဆြဲထုတ္ေခၚယူသြားခဲ႔ပါသည္။

အထေခါ အာယသၼာ မဟာေမာဂၢလာေနာ တံ ပုဂၢလံ ဗာဟာယံ ဂေဟတြာ
ဗဟိဒြါရေကာဌကာ နိကၡာေမတြာ…….။
(ဥေပါသထသုတ္) (အံ၊ ၃။ ၄၄/၅)

ဤ၀တၳဳကုိေထာက္လွ်င္ သာသနာေတာ္၏ ခလုတ္ဆူးေျငာင္႔မ်ား အင္အားမေကာင္းပါက
တစ္ပါးတည္းျဖင္႔ သုတ္သင္ရွင္းလင္းသည္႔ အစဥ္အလာ ရွိခဲ႔သည္ကုိ ေတြ႔ျမင္ရေပမည္။
သုိ႔တည္းမဟုတ္ သာသနာ႔ရန္ဆူးရန္ေျငာင္႔တုိ႔ အုပ္စုဖြဲ႔၍ မုိက္တြင္းနက္ေနပါလွ်င္
အင္အားသုံး၍ ေခ်မႈန္းရန္ ဘဘုရားကုိယ္တုိင္ ခြင္႔ျပဳေတာ္မူခဲ႔သည္ကုိ ေတြ႔ရွိရပါသည္။

အခါတစ္ပါး၌ ကီဋာဂီရိဂုိဏ္းသားရဟန္းမ်ားသည္ ကုလဒူသကအေနသနမ်ဳိးစုံျဖင္႔
သာသနာကုိ ဖ်က္ဆီးလွ်က္ရွိရာ ျမတ္စြာဘုရားက အရွင္သာရိပုၾတာ ႏွင္႔ အရွင္မဟာေမာဂၢလာန္
တုိ႔ကုိေခၚ၍ “ ခ်စ္သားတုိ႔ ကီဋာဂီရိဇနပုဒ္ကုိ သြားၾက၊ သာသနာ႔ ရန္ဆူးရန္ေျငာင္႔တုိ႔ကုိ
ေမာင္းထုတ္ၾက ” ဟု ေစခုိင္းေတာ္မူပါသည္။

ထုိအခါ အရွင္သာရိပုၾတာက “ စ႑ာ ေတ ဘိကၡဴ ဖရုသာ - ျမတ္စြာဘုရား၊ အဲဒီရဟန္းေတြဟာ
ခက္ထန္ၾကမ္းၾကဳတ္လွပါတယ္ဘုရား။ ဘယ္လုိပုံမ်ဳိးျဖင္႔ ႏွင္ထုတ္ရပါမလဲဘုရား ” ဟု
ေလွ်ာက္ေတာ္မူပါသည္။

ထုိအခါ ျမတ္စြာဘုရားက…..
“ ေတနဟိ တုေမွ သာရိပုတၱာ ဗဟုေကဟိ ဘိကၡဴဟိ သဒၶိ ံ ကစ ၦထ - ဒါဆုိရင္
ရဟန္းမ်ားစြာ ေခၚသြား အင္အားသုံးျပီး ႏွင္ထုတ္ၾက ” ဟု နည္းေပးခြင္႔ျပဳေတာ္မူခဲ႔ပါသည္။
အဂၢသာ၀ကႏွစ္ပါးလည္း ရဟန္းမ်ားစြာေခၚသြားကာ သာသနာ႔ရန္ဆူး ရန္ေျငာင္႔တုိ႔ကုိ
အျပီးတုိင္ ခုတ္ထြင္ရွင္းလင္း သုတ္သင္ေတာ္မူခဲ႔ပါသည္။
(ပါရာဇိကဏ္ပါဠိေတာ္၊ ကုလဒူသကသိကၡာပုဒ္နိဒါန္း)
ဤ၀တၳဳကုိ သာဓကျပဳလွ်င္ အဓမၼ၀ါဒီတုိ႔ အားေကာင္းပါက အင္အားသုံး၍ ေခ်မႈန္းသည္႔
အစဥ္အလာသည္ ျမတ္စြာဘုရားလက္ထက္ကတည္းက ရွိခဲ႔သည္ ဆုိတာကုိ
သေဘာေပါက္ရေပမည္။

ဆုိအပ္ခဲ႔ျပီးေသာ သာဓကတုိ႔ျဖင္႔ မုိးျပာေခါင္းေဆာင္ ဦးဥာဏ ကုိ သံဃမဟာနာယက
ႏွင္႔ အာဏာပုိင္မ်ားမွ ေထာင္ခ်ျခင္းသည္ ဘုရားရွင္၏ အဆုံးအမႏွင္႔ ေလ်ာ္ညီစြာ
ထုိက္တန္ေသာ အျပစ္ဒဏ္ခတ္ျခင္းသာ ျဖစ္ပါ၏။ ဤအေၾကာင္းကုိ ထင္ရွားေစဖုိ႔
မုိးျပာဦးဥာဏ၏ သမုိင္းေၾကာင္းႏွင္႔ သူ၏လုပ္ရပ္တုိ႔ အက်ဥ္းခ်ဳပ္မွ် တင္ျပရေပမည္။

လြန္ခဲ႔သည္႔ကာလ (၂၇) ႏွစ္က ဦးဥာဏသည္ စစ္ကုိင္းတုိင္း မင္းကြန္း ေရႊျမင္တင္ေတာင္မွာ ေနထုိင္သူျဖစ္ပါသည္။ စ်ာန္ရပုဂၢဳိလ္၊ ပဋိသမၻီဒါရ ရဟႏၱာ စသည္ျဖင္႔ ၾကြား၀ါကာ
တရားေဟာခဲ႔သူျဖစ္ပါသည္။ ထုိအေၾကာင္းကုိ ၾကားသိၾကသျဖင္႔ ႏုိင္ငံေတာ္ သံဃနာယက
အဖြဲ႔ၾကီးကပင္ စစ္ကုိင္းတုိင္း သာသနာေရးမူး ဥိးစုိးျမင္႔ က
စြဲဆုိ၍ စစ္ကုိင္းျမဳိ႔နယ္ သံဃနာယက သုိ႔ တင္ခဲ႔သည္။

ရွင္ဥာဏ ႏွင္႔ ရွင္ဂုဏ တုိ႔ႏွစ္ပါး ရွဳံးခဲ႔ၾကပါသည္။ တစ္ဖန္ သူတုိ႔ကပင္ တုိင္းသုိ႔တက္ခဲ႔ၾကသည္။
တုိင္းမွာလဲ သူတုိ႔ပင္ ရွဳံးၾကျပန္သည္။ တစ္ဖန္ ဗဟုိဌာန ဟု ဆုိရမည္ျဖစ္ေသာ
ႏုိင္ငံေတာ္သံဃမဟာနာယက ထံသုိ႔ သူတုိ႔ကပင္ ေစာဒနာ တင္ၾကလ်က္
“သာသနာေရး ေလွ်ာက္ထားေတာင္းဆုိလြာ” အမည္ျဖင္႔ စတင္၍ ျမဳိ႔နယ္ႏွင္႔တုိင္းတုိ႔က
ဆုံးျဖတ္ခ်က္ကို ျပင္ဆင္ေပးရန္ ေတာင္းဆုိခဲ႔ၾကသည္။ ႏုိင္ငံေတာ္မွာလဲ သူတုိ႔ပင္ ရွဳံခဲ႔၍
ေထာင္ သုံးႏွစ္ၾကခဲ႔ပါသည္။

ႏုိင္ငံေတာ္ သံဃနာယကဆရာေတာ္ ဘဒၵႏၱမာနိတသီရိဘိ၀ံသေထရ္ ၏ မိန္႔ၾကားခ်က္အရ
သိရသည္မွာ (၁၉၈၃-၁၉၈၆ ခုႏွစ္က ၀ိနည္းဓမၼကံ (၉/၁၁)ျဖင္႔ တရားစြဲခံရျပီးကတည္းက
ျပတ္ျပတ္သားသား အေရးယူဖုိ႔ စီရင္ခဲ႔ရာတြင္ တိပိဋကဓရ မင္းကြန္းဆရာေတာ္ၾကီးက
ေမတၱာရပ္ခံမူေၾကာင္႔ ေထာင္သုံးႏွစ္မွ်ျဖင္႔ ျပီးသြားရျခင္းပင္) ဟူ၍ ျဖစ္ပါသည္။

၁၉၉၁-၁၉၉၈ ခုႏွစ္တြင္ ေထရ၀ါဒအတြင္းမွ ဂုိဏ္းသီးသန္႔ေထာင္မူျဖင္႔
ေထာင္ (၁၀) ႏွစ္က်ခဲ႔ပါသည္။

ေထာင္က်ခံျပီး ထြက္လာျပီးေနာက္တြင္ ပစၥဳပၸန္ကမၼ၀ါဒ ဗုဒၶဘာသာ အမည္ခံလ်က္
ဂုိဏ္းထူးေထာင္ျပီး မိလိႏၵပဥွာ၀တၱဳ စသည္တုိ႔ကိုပါ ျပန္လည္ကူးယူျဖန္႔ေ၀ေၾကာင္းေတြ႔ရျပီး
(၂၀၀၂-၂၀၀၈)တုိ႔မွာ အၾကီးအက်ယ္ အင္အားၾကီးဂုိဏ္းျဖစ္လာေၾကာင္း ေတြ႔ရေပသည္။

ဒုတိယအၾကိမ္ ေထာင္မွ ထြက္လာျပီးကတည္းက ေထရ၀ါဒ သာသနာကုိ ရစရာမရွိေအာင္
ဖ်က္ဆီး၊ ေထရ၀ါဒ ပိဋကတ္သုံးပုံကုိဖ်က္ဆီးကာ ဘုရားေဟာမဟုတ္သည္ကုိ ဘုရားေဟာ
လုပ္၊ ဘုရားရွင္ကုိ အမ်ဳိးမ်ဳိးစြပ္စြဲပုတ္ခတ္ကာ ၀ါဒသစ္ထူေထာင္ျခင္းသည္ ခုိင္လုံေသာ
အေၾကာင္းတရားျဖစ္ေပ၏။ ပိဋကတ္က်မ္းစာတုိ႔ကုိ ဖ်က္ဆီးထားသည္မ်ားကုိ ျပည္႔ျပည္႔
စုံစုံသိလုိပါက စာေရးသူ၏ http://www.dhammaanalysis.multiply.com/ တြင္ ေလ႔လာႏုိင္
ပါသည္။ ထုိ႔အျပင္ ျမန္မာအင္ဂ်င္နီယာ ဖုိရမ္ တြင္လည္း ေလ႔လာႏုိင္သည္။

ဦးဥာဏသည္ ေထရ၀ါဒဗုဒၶဘာ၀င္တုိ႔ လုိက္နာရမည္႔ အနိမ္႔ဆုံးျဖစ္ေသာ ငါးပါးသီလကုိပင္
ရစရာမရွိေအာင္ ဖ်က္ဆီးထားေပသည္။ ပါဏာတိပါတာ - တိရိစ ၦာန္အားလုံး၏ အသက္ကုိ
သတ္ေကာင္း၏၊ အဒိႏၷာဒါနာ - အဖြဲ႔အစည္းပုိင္၊ အမ်ားပုိင္၊ အစုိးရပုိင္ ပစၥည္းခုိးေကာင္း၏။
ကာေမသု - အမ်ဳိးသမီးေက်နပ္က ကုသုိလ္ေတာင္ရ၊ မုသာ - လိမ္ေျပာေကာင္း။ သုရာ -
လူမွန္းသူမွန္းမသိ မူးကြဲေနေအာင္ မေသာက္ရင္ျပီးေရာ အရက္ေသာက္ေကာင္း၏။

ဤအခ်က္ငါးခ်က္ျဖင္႔ပင္ ပိဋကတ္ကုိဖ်က္ဆီးေသာ ျပစ္မႈ႔ျဖင္႔ ေထာင္ခ်၍ ရႏုိင္ေသာအေၾကာင္း
တရားထင္ရွားေပသည္။ ဒါကုိပင္ ၀င္႔ထန္း ႏွင္႔ ႏုိင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေဟာင္းျဖစ္ေသာ
ဆရာေတာ္ ဦးဇ၀န တုိ႔ မသိျခင္းေၾကာင္႔ သံဃနာယကကုိ အႏုိင္က်င္႔သည္ဟု
ဆုိေလသေလာ၊ ဦးဥာဏကုိ ေထာင္ခ်ျခင္းသည္ သံဃမဟာနာယက၏ အျပစ္လည္းမဟုတ္
အာဏာပုိင္မ်ား၏ အျပစ္လည္း မဟုတ္ေခ်၊ ဗာေလာ ဒေ႑န ဒမၼေတ - လူမုိက္ကုိ
ဒုတ္ၾကီးၾကီးျဖင္႔ ဆုံးမအပ္သည္ ဟူေသာ အဆုံးအမႏွင္႔ အညီ တတိယအၾကိမ္
ေထာင္ဒဏ္ အျပစ္ေပး၍ ဆုံးမျခင္းသာ ျဖစ္သည္။

ယခုအခ်ိန္ထိ တရားခံအစစ္ အေၾကာင္းတရားအစစ္ကုိ မသိရွိၾကေသး ေသာေၾကာင္႔
၀င္႔ထန္း ႏွင္႔ ဦးဇ၀နတုိ႔က အႏုိင္က်င္႔သည္ဟု အထင္ေရာက္ေခ်သည္။
တိတၳိ၀ါဒႏွင္႔ ဗုဒၶ၀ါဒ ကြာျခားသည္မွာလည္း ဤသုိ႔ပင္ျဖစ္၏ တိတၳိတုိ႔၀ါဒသည္
အေၾကာင္းတရားကုိ မပယ္၊ မူလအရင္းခံေရေသာက္ျမစ္ကုိ မပယ္ဘဲ အက်ဳိးတရားကုိသာ
ပယ္သတ္တတ္ေပ၏။ ထုိကဲ႔သုိ႔ တရားခံအစစ္ အေၾကာင္းတရားအစစ္ကုိ မသိေသးသမွ်
ကာလပတ္လုံး........
သု၀ါန၀ုတၱိေနာ ပန တိတၳိယာ။
(၀ိသုဒၶိ၊ ၂။ ၁၃၈။ ပဋိသံ၊ ဌ၊ ၁။ ၁၄၇)
ခဲျဖင္႔ ပစ္သူကုိ အေရးမစုိက္ ခဲကုိသာ လုိက္ကုိက္တတ္ေသာ ေခြးမုိက္ကဲ႔သုိ႔ ျဖစ္ေနေပလိမ္႔မည္။

ဥပမာအားျဖင္႔ အိမ္ဦးခန္း၌ မစင္တက္စြန္႔ေသာ ေခြးကုိ အိမ္ရွင္က ရုိက္ရာတြင္အိမ္ရွင္၏
အျပစ္မဟုတ္။ ရုိင္းပ်ေသာ ေခြး၏ အျပစ္သာ ျဖစ္၏။
ျပစ္မူက်ဴးလြန္သူကုိ ထုိက္တန္သည္႔ ဒဏ္ခ်ရာ၌ တရားစီရင္သူ၏ အျပစ္မဟုတ္၊
ဒုစရုိက္ေကာင္၏ အျပစ္သာ ျဖစ္၏။
ထုိနည္းတူစြာပင္ ဓမၼကုိ ေစာ္ကားလာသူကုိ သုတ္သင္ရာ၌ သုတ္သင္သူ၏ အျပစ္မဟုတ္၊
ေစာ္ကားသူ၏ အျပစ္သာ ျဖစ္၏။ ဗုဒၶကုိ စြပ္စြဲလာ၍ ဒဏ္ခတ္ရာ၌ ဒဏ္ခတ္သူ၏ အျပစ္မဟုတ္၊
စြပ္စြဲသူ၏ အျပစ္သာ ျဖစ္၏။
ထုိ႔ေၾကာင္႔ ဒဏ္ခတ္ မခံခ်င္လွ်င္ အစကတည္းက ဗုဒၶကို မစြပ္စြဲသင္႔ေခ်၊
ဓမၼကုိ မေစာ္ကားသင္႔ေခ်၊ သာသနာကို မဖ်က္စီးသင္႔ေခ်၊


အရွင္၀ရသာမိ
www.sbay-student.org
www.dhammaanalysis.multiply.com

`ျမင္႔မုိရ္ေတာင္တကယ္မရွိဟူေသာ´ မုိးျပာဂုိဏ္း၏ ေဟာၾကားခ်က္

အရွင္ဥာဏက-
`နတ္ျပည္တည္ရာက ျမင္႔မုိရ္ေတာင္ထိပ္ပဲ။ အဲသည္ေတာင္က ဥတုဇရုပ္ျဖစ္လုိ႔
ပကတိမ်က္စိနဲ႔ ျမင္ခြင္႔ရွိတဲ႔ အရာပဲ။ သည္ေတာင္ဟာ ကမၻာ႔ပထ၀ီမွာ တကယ္မရွိတဲ႔
ေတာင္ပဲ။ ဒါေၾကာင္႔ သည္ေလာက္ယုတၱိမဲ႔တဲ႔ အရာျဖစ္တယ္လုိ႔ပဲ ေျပာပါေစ´ ဟု
ေရးသားထားပါသည္။
(မုိးျပာေက်ာင္းမွ ေပးစာမ်ား(၁)၊ ၃၄၁)

ရွင္းလင္းခ်က္

ရွင္ဥာဏ၏ အထက္ပါေဟာေျပာခ်က္ႏွင္႔ ပတ္သက္၍ ႏုိင္ငံေတာ္သီးျခား၀ိနည္းဓုိရ္အဖြဲ႔
အမွတ္(၂) ဆရာေတာ္တုိ႔၏ မိန္႔ဆုိရွင္းလင္းခ်က္ကုိ တင္ျပလုိပါသည္။

ဆရာေတာ္တုိ႔က
`ျမင္႔မုိရ္ေတာင္ကုိ လူတုိ႔မ်က္စိျဖင္႔ ျမင္ေကာင္းသည္မဟုတ္၊ မွန္ေျပာင္းျဖင္႔ပင္
ျမင္ႏုိင္ေကာင္းေသာ အရာမဟုတ္ေပ၊ ျဂိဳလ္တု ဒုန္းပ်ံ၊ ကမၻာပတ္ယာဥ္တုိ႔ ေကာင္းကင္အႏွ႔ံ
သြားေနသည္ဟု ဆုိေသာ္လည္း ျမင္႔မုိရ္ေတာင္၏ ခါးလည္ေလာက္မွ်ေရာက္ႏုိင္ဖြယ္မရွိေပ၊
လဗိမာန္သုိ႔ လူသားမ်ား သြားေရာက္ေျခခ်ႏုိင္ျပီဟု ဆုိျခင္းသည္ ဗုဒၶစာေပ အျမင္အရ
မဆန္းေပ၊ စ်ာန္အဘိညာဥ္တန္ခုိးရရွိေသာ သူမ်ားသည္ လ-ေန မ်ားကုိ လက္ျဖင္႔ကုိင္တြယ္
သုံးသပ္ႏုိင္သည္ ဟု ေထရ၀ါဒက်မ္းစာမ်ားကို ဆုိသည္မွာ ႏွစ္ေပါင္း ၂၅၀၀ ေက်ာ္ခဲ႔ျပီျဖစ္သည္။

မႏၶာတု မင္းၾကီးသည္ တာ၀တိ ံသာနတ္ျပည္၌ သိၾကားမင္း ၃၂ ဆက္လဲသည္႔တုိင္ေအာင္
နတ္စည္းစိမ္ကို ခံစားခဲ႔သည္ဟု ဆုိ၏။
မျဖစ္ႏုိင္သည္ မဟုတ္၊ နတ္ျပည္ေျခာက္ထပ္တြင္ စတုမဟာရာဇ္ ႏွင္႔ တာ၀တိ ံသာ နတ္ျပည္
၂-ထပ္သည္ ေျမကုိမွီ၍ တည္ေနေသာ ဘုမၼဌကနတ္ျပည္ျဖစ္သည္။
ၾကြင္းနတ္ျပည္ ေလးထပ္သည္ ဟာလာဟင္းလင္း ေကာင္းကင္ျပင္တြင္ တည္ေနေသာ
အာကာသဌက နတ္ျဖစ္သည္ဟု ေထရ၀ါဒက်မ္းစာမ်ားက ဆုိ၏။

အကန္းကုိ ျမင္ေအာင္ မျပႏုိင္သကဲ႔သုိ႔ စ်ာန္ကုိ မယုံေသာ သူမ်ဳိးအား ယုံေအာင္မေျပာႏုိင္
လက္ေတြ႔လည္း မျပႏုိင္၊ မျပႏုိင္ေသာေၾကာင္႔ မယုံစတမ္းဆုိလွ်င္
သတၱ၀ါအသီးသီး၌ အထင္အရွားရွိၾကေသာ
Spirit Cognizance,
Consciousness စသည္ျဖင္႔ ေခၚေနၾကေသာ
စိတ္ intelligence, Insight စေသာ ပညာဥာဏ္၏ အဆင္႔အတန္း အရည္အခ်င္းမ်ားကို
ဓာတ္ပုံရုိက္၍ မျပႏုိင္၊ မ်က္စိ ႏွား လွ်ာ ကုိယ္တုိ႔ျဖင္႔လည္း စမ္းသပ္မေတြ႔ႏုိင္ေသာေၾကာင္႔
မယုံႏုိင္ဟု ဆုိၾကမည္ေလာ၊

ျမင္႔မုိရ္ေတာင္ႏွင္႔ စပ္၍ ပါဠိက်မ္းဂမ္မ်ား၌ အျမင္႔ယူဇနာ မည္မွ်၊ ေျမေအာက္တြင္ ျမဳတ္ေနေသာ
အတုိင္းအဆ မည္မွ်ဟု အတိအက်ဆုိေသာလည္း ေျပာင္းလဲတတ္ေသာ သဘာ၀အရ ထုိအတုိင္းအတာ
မ်ားသည္ ထုိအတုိင္း အျမဲတည္ရွိၾကမည္မဟုတ္၊ ျမင္႔မုိရ္ေတာင္ၾကီး၏ ပတ္၀န္းက်င္တြင္
ယုဂႏၶ စေသာ ေတာင္ၾကီး -၇- လုံးႏွင္႔ ေတာင္တုိ႔၏ အၾကား အၾကားတြင္ အလြန္ေအးျမေသာ
သီဒႏၱရ သမုဒၵရာမ်ားရွိေၾကာင္း ဆုိသည္၊
ဤ ကိစၥမ်ဳိး၌ စာဆုိႏွင္႔ လက္ေတြ႔သည္ အခါခပ္သိမ္းကုိက္ညီသည္မဟုတ္၊
ျမင္႔မုိရ္ေတာင္သည္ ေျမာက္၀င္ရုိးစြန္း တည္ရာအရပ္ မျဖစ္ႏုိင္ပါသေလာ။

ဒုတိယ ကမၻာစစ္ၾကီး ျပီးခါစက ရုရွားသိပၸံဆရာတုိ႔သည္ အာတိတ္ေဒသ
ေရခဲလြင္ျပင္ၾကီးမ်ား ေအာက္တြင္ ေရခဲေတာင္တန္းၾကီး တစ္ခုကုိ ေတြ႔ခဲ႔ရ၏။
မုိလိုေတာ႔စ္ ေတာင္တန္းဟု အမည္ေပးခဲ႔သည္ ဆုိ၏။
ယင္းေရခဲေတာင္တန္းသည္ မုိင္ -၁- ေထာင္ခန္႔ရွည္လ်ား၍ အခ်ဳိ႔ေတာင္ထြပ္မ်ားသည္
ေပ -၁- ေသာင္းေက်ာ္ျမင္႔သည္၊ ေတာင္အေမရိကတုိက္ရွိ အင္ဒီးေတာင္တန္းၾကီးမွ် ရွိမည္ဟု
ခန္႔မွန္းခဲ႔ၾက၏။
လက္ရွိကမၻာ၌ပင္ ယေန႔လူသားတုိ႔ မေတြ႔ေသး မသိေသးေသာ အခ်က္ေပါင္းမ်ားစြာရွိေနသည္
ယေန႔သိသမွ်သည္ အကုန္ပဲဟု မည္႔သည္႔ သိပၸံပညာရွင္ကမွ် မေျပာရဲၾကသည္ကုိ
သတိခ်ပ္အပ္သည္´ ဟု မိန္႔ဆုိ ရွင္းလင္းထားပါသည္။
(လူေသလူျဖစ္ ၀ါဒါႏု၀ါဒ၀ိနိစၧယ၊ ၆၈၇)

ဥပမာအားျဖင္႔ ဆုိရလွ်င္
လူသားတုိ႔ အသက္ရွင္သန္ဖုိ႔အတြက္ ရွဴသြင္းေနရေသာ ေလ သည္တကယ္ရွိေပ၏။
ထုိ ေလ သည္ မည္သည္႔ပုံပန္းသ႑ာန္ျဖစ္သည္ဆုိတာ မည္သူမွ် မေျပာႏုိင္ေပ
ထုိေလ ကုိ မျမင္ရ၍ မရွိဘူး မယုံဘူးဟု ဆုိလွ်င္ ထုိပုဂၢဳိလ္သည္
သည္းေျခပ်က္ေနေသာ အရူးအႏွမ္းသာ ျဖစ္ေခ်မည္

ထုိေၾကာင္႔ ရွင္ဥာဏ၏ `ျမင္႔မုိရ္ေတာင္ တကယ္မရွိဟူေသာ´ ေဟာေျပာေရးသားခ်က္သည္
အဓမၼ၀ါဒ မိစၱာဒိဌိမ်ားသာ ေဟာေျပာေနေသာ မဟုတ္မမွန္ ေရးသားေဟာေျပာခ်က္မ်ားျဖစ္ေၾကာင္း
ရွင္းလင္းတင္ျပအပ္ပါသည္။

http://www.sbay-student.org/
www.dhammaanalysis.multiply.com/

ဗုဒၶဘာသာအမည္ခံ မာန္နတ္ကိုးကြယ္သူတို႔၏ လြဲမွားေနေသာ၀ါဒမ်ား

အရူးထတာလား သာသနာဖ်က္တာလား

 စာေရးသူ ယခုေဖာ္ျပမည္႔ အေၾကာင္းအရာတုိ႔ကုိ အရင္ကေရးခ်င္စိတ္မရွိခဲ႔ေပ။
မိမိက ထုိသုိ႔ေရးလုိက္ပါမွလူလိင္ လူညာတေယာက္ကုိ နာမည္ၾကီးေအာင္
ေၾကာ္ျငာေပးလုိက္သလုိ ျဖစ္မည္ဆုိးေသာေၾကာင္႔
အက်ယ္တ၀င္႔ ေရးဖုိ႔ အားထုတ္မႈ႔မျပဳခဲ႔ျခင္းပင္ ျဖစ္၏။
သို႔ေသာ္ ေရးဖို႔ရန္အတြက္ မျဖစ္မေနအေၾကာင္းဖန္လာေသာေၾကာင္႔ ေရးရေပေတာ႔မည္။


ျမန္မာႏုိင္ငံ၌လည္း ဓမၼကုိ ခုတုံးလုပ္၍ လိမ္ညာစားေနသည္႔ လူလိမ္ လူညာမ်ား
မယုံၾကည္ႏုိင္ေလာက္ေအာင္ တေန႔တျခား ေပါမ်ားလာၾကသည္ကုိ ဓမၼမိတ္ေဆြမ်ား အေတာ္အသင္႔ သိၾကျပီးမည္ဟု ထင္ပါသည္။
ထုိကဲ႔သုိ႔ေသာ သူမ်ားထဲတြင္ ခ်စ္ငယ္(ဒႆန) ဆုိသူလည္း တဦးအပါ၀င္ျဖစ္ေပ၏။
ပထမဦးဆုံးအေနနဲ႔ စာဖတ္သူတုိ႔ကုိ သိေစခ်င္သည္မွာ
http://chitnge.com/ ယခုေဖာ္ျပပါ ဆုိဒ္ေလးကုိ၀င္လုိက္သည္ႏွင္႔ ေတြ႔ရေသာ
Dr Chit Nge (Philosophy) Ph.D, London ဆုိေသာ
အလိင္အညာ ဘြဲ႔အတုၾကီးကုိ အရင္ေဖာ္ျပရေပမည္

ထုိဆရာၾကီးေျပာသည့္ Cloverfield University သည္ လန္ဒန္ေရာ အဂၤလန္မွာပါ မရိွ။
နာမည္ဆင္တာဟူ၍ Cranfield University သာ ရိွသည္။ ထိုတကၠသိုလ္ကလည္း စီးပြားေရးနွင့္ ကြန္ပ်ဴတာဘာသာရပ္မ်ား အထူးသင္ေသာ ေက်ာင္းျဖစ္၏ ဟု အဂၤလန္မွ ဒကာမ်ား၏
ေလွ်ာက္ထားခ်က္အရ သိရေပ၏။
web-site တခုထူေထာင္ကာအလိင္အညာဘြဲ႔အတုၾကီးႏွင္႔ တျခားေသာစာမ်ားေရးသားေနမည္
ဆုိလွ်င္ကား စာေရးသူအေနနဲ႔၀င္ေရာက္စြက္ဖက္မိမည္ မဟုတ္ေခ်။
ခုေတာ႔ ထုိသုိ႔မဟုတ္ အလိင္အညာၾကီးကုိ ေရွးတန္းတင္ျပီး
လူအထင္ၾကီးေအာင္ လုပ္ကာ ၀ိပႆနာဆုိတဲ႔ ေခါင္းစဥ္ၾကီးကုိ တြင္တြင္သုံးျပီး ဘုရားရွင္၏မ်က္ႏွာကုိ
အုိးမဲ႔သုတ္ေနေသာေၾကာင္႔ သာသနာ႔၀န္ထန္း ရဟန္းတပါးအေနျဖင္႔ လုပ္သင္႔လုပ္ထုိက္ေသာ
တာ၀န္တုိ႔ကုိ ထန္းေဆာင္ရေပေတာ႔မည္။

အဆုိးဆုံးမွာကား သူကုိယ္႔သူ အရိယာဟု ဆုိေနျခင္းပင္နိဗၺာန္ျမင္ၿပီဆိုေတာ့ အရိယာပုဂၢိဳလ္ျဖစ္ၿပီေပါ့ … ဟုတ္တာေပါ့ဗ်ာ၊ အရိယာပုဂၢိဳလ္ျဖစ္ၿပီေပါ့။ ၾကာပါၿပီ ကၽြန္ေတာ္ အရိယာျဖစ္ေနတာ။ ဒါေပမယ့္ ဒီရက္ပိုင္းေတြက်မွ စပ္မိလိုဖြင့္ေျပာျဖစ္တာပါ။ အေၾကာင္းအက်ိဳးေတြကလည္း ျပည့္စံုလာလို႔ ေျပာျဖစ္တာပါ။ အရိယာပုဂၢိဳလ္(၄)ပါးမွာ ဘယ္အဆင့္ေရာက္ၿပီလဲ ဆိုတာကေတာ့ ေအာက္ဆံုးအဆင့္ေတာ့ ဘယ္ဟုတ္ပါ့မလဲဗ်ာ … ကၽြန္ေတာ့္ေလကို ဖမ္းၾကည့္ရင္ သိမွာေပါ့။ ကၽြန္ေတာ္ အရိယာတို႔၊ နိဗၺာန္တို႔၊ ရဟႏၱာတို႔ အေၾကာင္းေတြကို ပိုင္ပိုင္ႏိုင္ႏိုင္ေျပာေနတာ ၾကာပါၿပီ။

ေသခါနီးအခ်ိန္အခါ ေရာက္မွ အရူးထတာလားဟု ေမးလုိက္ခ်င္စမ္းပါဘိ

ထုိအေၾကာင္းအရာမ်ားႏွင္႔ ပတ္သက္ျပီး အြန္လုိင္းေပၚမွာတင္ တင္ထားျခင္းမက
စာေပေလာကမွာလည္း တရား၀င္စာအုပ္ထုတ္၍ ေရးသားျဖန္႔ေ၀ထားေသး၏။
“နိဗၺာန္-ရဟႏၱာ၊ အရိယာ ၀ိပႆနာ ေဆြးေႏြးခ်က္မ်ား” ဟူေသာ စာအုပ္ပင္။
ထုိစာအုပ္၌ပါေသာ အမွားမ်ားကုိ ေဖာ္ထုတ္ထားေသာ
ေဆာင္းပါးရွင္ ဆရာေတာ္အရွင္ဣႏၵာစရိယာဘိ၀ံသ(မစုိးရိမ္စာသင္သား)၏ ေ၀ဖန္ေျဖရွင္းခ်က္မ်ား
ကုိ မူရင္းအတုိင္းေဖာ္ျပပါအံ႔။

@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@

အၾကားအျမင္ရ တရားရွင္၏ ၀ိပႆနာ ေဆြးေႏြးခန္းမ်ား

၁

ေန႔ဆြမ္းဘုန္းေပးျပီး ေက်ာင္းၾကီး တတိယထပ္ရွိ မိမိအခန္းဆီသုိ႔ တက္လာပါသည္။
ဒုတိယထပ္ ေလွကားအတက္တြင္ “လာပါအုံး” ဟု ဆုိသျဖင္႔ ဒုတိယထပ္ရွိ စာခ်ကုိယ္ေတာ္အခန္းသုိ႔
လုိက္သြားမိပါသည္။ စာခ်ကုိယ္ေတာ္က “ေရာ႔ ဖတ္ၾကည္႔” ဟု ဆုိကာ စာအုပ္တအုပ္ ေပးပါသည္။
စာအုပ္က စိတ္၀င္စားစရာေကာင္းပါသည္။ အရိယာအေၾကာင္း၊ ၀ိပႆနာအေၾကာင္း၊
ရဟႏၱာအေၾကာင္း၊ နိဗၺာန္အေၾကာင္းမ်ားကုိ ေဆြးေႏြးထားသည္႔ စာအုပ္ျဖစ္ပါသည္။

ရဟန္းတစ္ပါးအေနျဖင္႔ စိတ္မ၀င္စားဘဲ ဘယ္မွာေနႏုိင္အံ႔နည္း။ ဗုဒၶဘာသာ၀င္တုိ႔ အေနျဖင္႔လည္း
စိတ္၀င္စားၾကမည္မွာ ေသခ်ာပါသည္။ ဤသို႔ စိတ္၀င္စားဖြယ္ အတိရွိေနျခင္းေၾကာင္႔ စာအုပ္ကေလးကုိ
ယူလာျပီး ဖတ္မိပါသည္။

အေမးအေျဖ စုစုေပါင္း စကားစု ၂၀၀၀ ခန္႔ ရွိပါသည္။ သို႔ရာတြင္ ရဟႏၱာအေၾကာင္းလည္း
လုံလုံေလာက္ေလာက္မပါ။ အရိယာအေၾကာင္းလည္း မွတ္ဖြယ္မေတြ႔ရ၊ ၀ိပႆနာအေၾကာင္းလည္း
စကားလုံးတစ္လုံးမွ်သာပါသည္။ စာေတြ႔သေဘာအရေရာ၊ လက္ေတြ႔သေဘာအရပါ ခုိင္ခုိင္မာမာ
အေၾကာင္းအရာ တခုမွ မပါေပ။

သို႔ပါလ်က္ စာေရးသူက ျပီးဆုံးသည္အထိ ဆက္ဖတ္ေနပါသည္။ စာေရးဆရာ၏ ေစတနာကုိ
ေျခရာေကာက္ၾကည္႔၍ ေစတနာေကာင္းကုိေတြ႔လ်င္ ၾကည္ညဳိရေအာင္ ၾကိတ္မွိတ္ဖတ္ေနျခင္းပင္
ျပီးဆုံးသြားပါသည္။ ဘာမွ်မပါ။
မ်က္ႏွာဖုံးႏွစ္ဘက္တြင္ တင္ထားေသာ စာလုံးၾကီးမ်ားမွာ စာဖတ္သူ၊ စာအုပ္၀ယ္သူတုိ႔ကုိ ဆြဲေဆာင္
ထားျခင္းထက္ ဘာမွမပုိေၾကာင္း ေသခ်ာစြာ သိရပါသည္။
အျပီးတုိင္ေအာင္ ဆက္ဖတ္ျခင္းကပင္ မွားေလသေလာ.................၊
ဖတ္ရန္တုိက္တြန္းေသာ ဦးပဥၥင္းကပင္ မွားေလသေလာ............၊
တခုခုေတာ႔ မွားေနျပီဟု ဆုိခ်င္ပါသည္။

နည္းနည္းပါးပါးဖတ္ျပီး “ ေစတနာေကာင္းနဲ႔ ျပဳစုထားတာေနမွာပါ” ဟု သေဘာထားလုိက္လွ်င္ ရပါသည္။
အခုေတာ႔ မွားခဲ႔မိေပျပီ။ ဤအမွားက စာေရးသူကဲ႔သုိ႔ မွားေနၾကမည္ကုိ သတိျပဳမိေစလုိေသာ ဆႏၵ၊
သို႔မဟုတ္ အမွားကုိ အမွန္ထင္အံ႔ေသာေၾကာင္႔ စိစစ္တင္ျပလုိေသာ ဆႏၵတုိ႔ကို အားၾကီးလာေစပါသည္။
ဤဆႏၵျဖင္႔ပင္ အေမးႏွင္႔ အေျဖမ်ားထဲက တခ်ဳိ႕ကုိ အမွား အမွန္ စိစစ္ၾကည္႔မိပါသည္။

အေျဖက အၾကားအျမင္ရဆိုသူ ဆရာ၏စကားျဖစ္ပါသည္။
အေမးကမူ ထုိဆရာ၏တပည္႔ စာေရးဆရာ၏ စကားျဖစ္ပါသည္။
အေျဖကုိ (က) ၊ အေမးကုိ (ခ) ဟု သေကၤတတပ္၍ ကူးယူေဖာ္ျပလုိက္ပါသည္။

၂

(က) ။ ။ ကၽြန္ေတာ္႔ကုိလဲ အထင္မၾကီးၾကဘူး။ ကၽြန္ေတာ္ အၾကားအျမင္ ရတယ္ဆုိတာကုိလဲ
မယုံခ်င္ၾကဘူး။
(ခ) ။ ။ ဟာ - ခင္ဗ်ားကလဲ ေပၚတင္ၾကီးပါလား။
(က)။ ။ ေပၚတင္ၾကီးပဲေလ။ ကၽြန္ေတာ္က လူရုိးလူေျဖာင္႔ စိတ္တုိ ဆုိတာ
ခင္းဗ်ားလဲသိသားနဲ႔။
(ခ)။ ။ ဒါက ဒီလုိရွိပါတယ္။ ခင္ဗ်ား အၾကားအျမင္ရတာကုိ ဘယ္သူကမွ ထပ္ျပီး အၾကားအျမင္
မရလုိ႔ဗ်။
(က)။ ။ သူတုိ႔ မျမင္မၾကားတိုင္း ကၽြန္ေတာ္က မျမင္မၾကားျဖစ္ရေတာ႔မွာလား။ ဒီလုိဆုိ
အမွန္တရားရွိတာ တိမ္ငုတ္ေပ်ာက္ကြယ္သြားေတာ႔မွာေပါ႔။
(“နိဗၺာန္-ရဟႏၱာ၊ အရိယာ ၀ိပႆနာ ေဆြးေႏြးခ်က္မ်ား” ဟူေသာ စာအုပ္ ၁၃)
(က)။ ။ ၀ိပႆနာသမားဆုိတာ ျဖစ္ပ်က္ဆုံးေအာင္ ရွဴ႔ရတယ္။
ျဖစ္ပ်က္ဆုံးတယ္ဆုိတာ စိတ္ခ်ဳပ္တာပဲ။
(ခ)။ ။ စိတ္ခ်ဳပ္ေတာ႔ ဘာက်န္လဲ။
(က)။ ။ ဥာဏ္က်န္တယ္။
(ခ)။ ။ ဥာဏ္ဆုိတာ ဘာလဲ။
(က)။ ။ဥာဆုိတာ စစ္မွန္စင္ၾကယ္တဲ႔ အသိနဲ႔ယွဥ္တယ္။
(ခ)။ ။ ခင္ဗ်ားမွာ ဥာဏ္ရွိလား။
(က)။ ။ ဥာဏ္ရွိလုိ႔ ဒါေတြေျပာေနတာေပါ႔။
(၄င္းစာအုပ္ - ၁၉)
(က)။ ။ အဲဒါေျပာတာေပါ႔ဗ်၊ နိဗၺာန္ဟာ ေစတသိတ္ဆုိရင္ ပရမတၳတရားေလးပါးလုိ႔ မလာနဲ႔ေတာ႔။
သုံးပါးလုိ႔သာ လာေတာ႔။ ဒီေတာ႔ နိဗၺာန္လုိ႔ သီးျခား မေဖာ္ျပနဲ႔ေတာ႔။
(ခ)။ ။ ေအးဗ်ာ၊ ခင္ဗ်ား ဒီလုိပြင္ပြင္႔လင္းလင္းတင္ျပလုိက္ေတာ႔ သူတုိ႔ဖတ္မိရင္လည္း
ျပဳျပင္ခ်င္ ျပဳျပင္သြားၾကမွာပါ။
(က)ျပဳျပင္ရင္ေတာ႔ သာဓုေခၚစရာေပါ႔ဗ်ာ။ မျပဳျပင္ဘဲ ေဒါသူပုန္ထခ်င္ ထၾကမွာ။ ဒီလုိ ေဒါသူပုန္ထျပီး
သူတုိ႔အယူအဆကုိ မွန္ပါတယ္လုိ႔ ပြင္႔အန္လာရင္ေတာ႔ အဲဒီအဖြဲ႔ နာျပီေပါ႔ဗ်ာ။
(၄င္းစာအုပ္ - ၂၂-၂၃)
(ခ)။ ။ကမၻာက ရုပ္ၾကမ္းအဆင္႔သာသာပဲ ရွိေနတာဗ်ာ။
သိပ္သိမ္ေမြ႔တဲ႔ အသိပညာေတြကုိ ဘယ္လုိက္ႏုိင္မွာလဲ။
(က)။ ။ အဲဒါေၾကာင္႔ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔မွာ အခက္အခဲျဖစ္ေနတာေပါ႔ဗ်ာ။ သိသာထင္ရွားတဲ႔ အရာေတြသာ
ေပၚျပဴလာျဖစ္ေနတာ။ ေလးနက္နက္ရွဳိင္း သိမ္ေမြ႔မႈ႔ေတြက ျမဳတ္ကြယ္ေနတာ။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔
ခင္ဗ်ားတုိ႔လို တစ္ဖက္ကမ္ခတ္သမားေတြေၾကာင္႔သာ (ျမန္မာေတြ ေအာင္ျမင္ေျပာင္ေျမာက္ပုံမ်ား)
မတိမ္ေကာ၊ မကြယ္ပတာ။
(၄င္းစာအုပ္ - ၃၇)
(ခ)။ ။ ဒီသတင္းစကား အမွန္အကန္ကုိ “ခင္ဗ်ားေျပာျပတဲ႔ အၾကားအျမင္ သတင္းစကားကုိ”
ကၽြန္ေတာ္ စာဖတ္ပရိတ္သတ္ၾကီးထံ အျမန္ပုိ႔လိုက္ေတာ႔မယ္ဗ်ာ။ ကၽြန္ေတာ္ ဘ၀င္က်သြားျပီ။
(၄င္းစာအုပ္ - ၄၂)


၃

၄င္းစာအုပ္ ၁၃- ပါ အေမးအေျဖမ်ားႏွင္႔ ဆရာျဖစ္သူ(ခ်စ္ငယ္)၏ အၾကားအျမင္ရျခင္းကုိ ေဖာ္ျပထားပါသည္။
ယင္းအၾကားအျမင္မွာ ဗုဒၶ၏ ဓမၼနည္းျဖင္႔ ရရွိထားျခင္း မဟုတ္ေၾကာင္းကုိပါ တစ္သားတည္း
ေဖာ္ျပျပီးျဖစ္ေၾကာင္း သိရပါသည္။

အၾကားအျမင္ဆုိသည္မွာ ဗုဒၶ၏ ဓမၼအရမွာမူ စ်ာန္အဘိဥာဥ္ ျဖစ္ပါသည္။
စ်ာန္အဘိဥာဥ္သည္ သမထဘာ၀နာေၾကာင္႔ ျဖစ္ေပၚလာရေသာ တရားသာတည္း။
ဆရာျဖစ္သူက ၀ိပႆနာရွဴေၾကာင္း အၾကိမ္ၾကိမ္ေဖာ္ျပထားသျဖင္႔ အေၾကာင္းအက်ဳိးမတည္႔ပါ။
ေဖာ္ျပရာ၌လည္း ေ၀ါဟာရမ်ားသာ ပါရွိသည္။

၄င္းစာအုပ္ ၁၉ ပါ စကားစုျဖင္႔ အမွားမ်ားကုိ ေဖာ္ျပထားပါသည္။
စိတ္ခ်ဳပ္ေတာ႔ ဥာဏ္က်န္၏ ဟု ဆုိျခင္း၊ ဥာဏ္မွာ စစ္မွန္ စင္ၾကယ္ေသာ အသိႏွင္႔ ယွဥ္၏ဟု ဆုိျခင္း
တုိ႔မွာ အဘိဓမၼာ ေဒသနာေတာ္မ်ားႏွင္႔ ဆန္႔က်င္လွပါသည္။
သျဂဳိၤလ္က်မ္းလာ ေစတသိတ္ပုိင္းကုိ သင္ဖူးသူတုိင္း သိႏုိင္ေသာအရာပင္။

၄င္းစာအုပ္ ၂၂-၂၃- ၂၇ ပါ စကားစုျဖင္႔ ေဒါသူပုန္ထျခင္း၊ မိမိကုိယ္ကုိ တစ္ဖက္ကမ္းခတ္ဟု ဆုိ၍
၀ိပႆနာေပါက္ေျမာက္မႈ႔ စသည္မ်ား မကြယ္ပျခင္းမွာ မိမိတုိ႔လုိ ဆရာတပည္႔ ပုဂၢဳိလ္မ်ားေၾကာင္႔
ဟု ေနရာလုျခင္းမ်ားကုိ ေဖာ္ျပထားပါသည္။
ပရိယတၱိ၊ ပဋိပတၱိ၀န္ထန္း ရဟန္းေတာ္တုိ႔ကုိ ေစာ္ကားထားျခင္းပင္။

စာေရးသူအေနျဖင္႔ ဤမွ်သာ တင္ျပလုိပါသည္။ စာေရးသူ မွားမိ၍ တစ္ေနကုန္ထိ အခ်ိန္ကုန္လုိက္ရပါသည္။
စာေရးသူကဲ႔သုိ႔ မမွားမိၾကေစရန္ (နာမွာေၾကာက္ေၾကာက္ျဖင္႔) အရဲစြန္႔လုိက္ရျခင္းပင္။
၀ိပႆနာ တရားရွင္ သူေတာ္စင္ဆရာဆုိသူ ဆရာက နာခ်င္ျပီလားဟု
ၾကိမ္း၀ါးထားရာ ေၾကာက္မိပါ၏။

အဆုိပါၾကမ္းစာကား အရိယာ၊ ရဟႏၱာ၊ နိဗၺာန္၊ ၀ိပႆနာ စသည္မ်ားျဖင္႔ အဖုံးကုိျပဳလုပ္ထားေသာလည္း
မထမထပ္ အေျခခံအုပ္ျမစ္မပါပဲ ေဆာက္ထားျခင္းႏွင္႔ တူလွပါသည္။
အဖုံးႏွင္႔အတြင္းသား တျခားစီ ျပဳလုပ္ထားေသာ ေရာင္းပန္းလွ စာအုပ္မွ်သာ ျဖစ္ပါသည္။
၂၀၀ရ-ခုႏွစ္၊ ၾသဂုတ္လ၊ ဓမၼရံသီမဂၢဇင္း

@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@

ယခုေတာ႔ ဤမွ်သာပဲ ေဖာ္ျပလုိက္ရပါသည္။
သာသနာဖ်က္ မိစၦာဒိဌိ ခ်စ္ငယ္(ဒႆန) ၏ အလိင္အညာမ်ားကုိ ဆက္လက္၍
ေဖာ္ထုတ္သြားပါအုံးမည္...................................


http://www.sbay-student.org/
www.dhammaanalysis.multiply.com/

မိစၧာ၀ါဒ ကြင္းဆက္မ်ား

ႏိုင္ငံေတာ္ သီးျခား၀ိနည္းဓိုရ္အဖြဲ႔မွ အဓမၼ၀ါဒအျဖစ္ ၀ိနိစၧယခ်၊ ဆံုးျဖတ္ၿပီးေသာ မိစၧာ၀ါဒမ်ားကို ေလ့လာၾကည့္ေသာအခါ အခ်ိဳ႕ေသာ မိစၧာ၀ါဒမ်ားသည္ တစ္ခုႏွင့္တစ္ခု ဆက္သြယ္မႈရွိေနသည္ကို ေတြ႔ရ၏။ ဥပမာ-
ရွင္ဥကၠ႒-၏ မိစၧာ၀ါဒအခ်ိဳ႕ႏွင့္ ေရတာရွည္ ဦးမာလာ၀ရ၏ ၀ါဒ၊
ဦးပညာ၀ံသ၏ ဓမၼနီတိ၀ါဒ-တို႔မွ အခ်ိဳ႕ေသာ မိစၧာ၀ါဒမ်ား တူညီေနမႈ။

တဖန္ ယခုေနာက္ေပၚ မိုးျပာဂိုဏ္း၏ ပစၥဳပၸန္ကမၼ၀ါဒ-ႏွင့္ ဦးေအးေမာင္၏ ဗုဒၶႏွင့္ဗုဒၶ၀ါဒစာအုပ္မွ ေရးသားခ်က္မ်ားသည္ အထက္ပါ ရွင္ဥကၠ႒စေသာ အဓမၼ၀ါဒမ်ားႏွင့္ ထပ္တူနီးပါး တူညီေနသည္ကို ေတြ႔ရ၏။

မိုးျပာဂိုဏ္းသည္ လွ်ိဳ႕၀ွက္ေသာနည္းျဖင့္ စည္း႐ံုးေဟာေျပာမႈ ျဖန္႔ခ်ိမႈ ျပဳသျဖင့္ သာမန္လူထု သိပ္မသိ၊ သိေသာအခ်ိန္တြင္လည္း မိစၧာ၀ါဒ-ဟု တၿပိဳင္နက္ သိလိုက္ရ၏။
ဦးေအးေမာင္၏ ဗုဒၶႏွင့္ဗုဒၶ၀ါဒပါ အယူ၀ါဒမ်ားကို ကား တရား၀င္ျဖန္႔ခ်ိထားေသာ စာအုပ္ျဖစ္သျဖင့္ မိစၧာ၀ါဒမ်ားဟု မထင္ၾက။ ဟိုကဒီက ေျပာၾကသည့္တိုင္ အနည္းအက်ဥ္း လြဲေခ်ာ္မႈ-ဟု ထင္ၾက၏။ ထိုသို႔ထင္သူမ်ားအတြက္ ထိုစာအုပ္ပါ ၀ါဒမ်ားသည္ အနည္းအက်ဥ္း မွားယြင္းခၽြတ္ေခ်ာ္မႈသက္သက္ မဟုတ္ေၾကာင္း၊ ျမန္မာျပည္ရွိ ဗုဒၶ၀ါဒီ ပညာရွိမ်ား ႏွစ္လံုးစိတ္၀မ္း မေအးခ်မ္းႏိုင္ဘဲ စိတ္ဆင္းရဲခဲ့ရ၊ ေအာ့ႏွလံုးနာခဲ့ရေသာ မိစၧာ၀ါဒမ်ားကို ျပန္လည္ေဖာ္ထုတ္ထားျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း သိသာေအာင္ ႏိႈင္းယွဥ္ျပဖို႔ လိုမည္ထင္ပါသည္။
လူသိမ်ား ထင္ရွားေသာ ရွင္ဥကၠ႒၏ ၀ါဒႏွင့္ ႏိႈင္းယွဥ္ျပပါမည္။

(၁) လူေသလွ်င္လူသာျဖစ္သည္ဟူေသာ ၀ါဒ

ေတာင္တြင္းႀကီး ရွင္ဥကၠ႒-၏ လူေသလူျဖစ္စာအုပ္မွ-

(က) လူသားဆိုတဲ့ သတၱ၀ါ ေသဆံုးသြားၿပီးတဲ့ေနာက္ အကယ္စင္စစ္ ျဖစ္ခြင့္ ျဖစ္စရာ ျဖစ္ဖို႔အလားအလာမ်ား ရွိခဲ့ေသးလွ်င္ လူမွတစ္ပါး အျခားဘာမွ ျဖစ္စရာ မရွိ။
(လူေသလူျဖစ္စာအုပ္ - ၄)

(ခ) လက္ရွိကမၻာေလာကတြင္ အထြတ္အထိပ္ျဖစ္ေသာ အႏၲိမအေျခအေနသုိ႔ ေရာက္၍ေနေသာ လူသားသည္ ေနာက္သို႔ ျပန္ဆုတ္၍ ဖုတ္ႏွင့္ၿပိတၱာ၊ တေစၧႏွင့္မင္စာ၊ ငရဲေကာင္ႏွင့္ တိရစၧာန္သတၱ၀ါမ်ား ျဖစ္ရန္အေၾကာင္း လံုး၀ မရွိေတာ့ေခ်။
(လူေသလူျဖစ္- ၃၃၁)

ဦးေအးေမာင္၏ ဗုဒၶႏွင့္ဗုဒၶ၀ါဒ- စာအုပ္မွ--

(က) တိရစၧာန္ဘံုသည္ မေကာင္းမႈျပဳေသာ သူတို႔၏ လားရာ အပါယ္ဘံုတစ္ခု ျဖစ္သည္ဟု ဗုဒၶစာေပမ်ား၌ ျပဆိုထားရကား ဗုဒၶသည္ ဘုရားမျဖစ္မီက ဘ၀ေပါင္းမ်ားစြာ တိရိစၧာန္ျဖစ္ခဲ့သည္ ဆိုျခင္းမွာ အေၾကာင္းယုတၱိမရွိေခ်။ ဤေနရာ၌ ေအာက္ပါ ဗုဒၶေဒသနာကိုလည္း ကၽြန္ဳပ္တို႔ ဆင္ျခင္သံုးသပ္ရန္ လိုအပ္၏။

“ရဟန္းတို႔၊ မဟာသမုဒၵရာ၌ မ်က္စိကန္းေသာ လိပ္တစ္ေကာင္သည္ ရွိ၏။ ထိုလိပ္ကန္းသည္ အႏွစ္တရာလြန္မွ တစ္ႀကိမ္သာလွ်င္ ေရေပၚသို႔ ေပၚတက္၏။ ထိုလိပ္ကန္းသည္ ေလတိုက္ေသာေၾကာင့္ ထိုမွဤမွ လြင့္ေမ်ာေနေသာ ထမ္းပိုး၌ လည္ပင္းကို လွ်င္ျမန္စြာ စြပ္မိရာေသး၏။ အပါယ္ဘံုရွိ သတၱ၀ါတို႔သည္ လူ၏အျဖစ္ကို ရျခင္းငွါ အလြန္ခဲယဥ္း၏။ အေၾကာင္းမူ အပါယ္ဘံုတို႔၌ တရားက်င့္ျခင္း၊ ကုသိုလ္ေကာင္းမႈျပဳျခင္း တို႔သည္ မရွိကုန္။ တိရစၧာန္တို႔သည္ အခ်င္းခ်င္း စားၾကကုန္၏။ အားနည္းေသာ သတၱ၀ါကို အားႀကီးေသာ သတၱ၀ါက စားေလ့ရွိ၏။”
(မဇၥၽိမနိကာယ္၊ ဗာလပ႑ိတသုတ္)

ဤေဒသနာအရ တိရစၧာန္သည္ လူ႔ဘ၀သုိ႔ ကူးေျပာင္းရန္ ထိုမွ်ခဲယဥ္းပါက ဗုဒၶသည္ ဘ၀ေပါင္းမ်ားစြာ တိရစၧာန္အျဖစ္ျဖင့္ ပါရမီျဖည့္ခဲ့သည္ဆိုေသာ စကားမွာ အေျခအျမစ္ မရွိလွေခ်။ (စာ-၁၅၇-၈)

(ခ) စင္စစ္ ေသၿပီးေနာက္ လူကတိရစၧာန္အျဖစ္သို႔ေသာ္လည္းေကာင္း၊ တိရစၧာန္က လူအျဖစ္သို႔ေသာ္ လည္းေကာင္း ေျပာင္းလဲသည္ဆိုျခင္းမွာ သဘာ၀နိယာမႏွင့္ ဖီလာျဖစ္၏။ (စာ-၁၅၈)

(၂) အဘိဓမၼာ ဘုရားေဟာမဟုတ္

အဘိဓမၼာကိုလည္း ဘုရားေဟာမဟုတ္ေၾကာင္း ရွင္ဥကၠ႒တို႔ အဖြဲ႔က ေအာက္ပါအတိုင္း ဆိုၾက၏။

(က) တစ္နည္းၾကည့္ျပန္လွ်င္ ပထမသံဂါယနာတင္တြင္ ဓမၼႏွင့္၀ိနယကို အာဂံုရြတ္ဆိုၾကသည္။ ဒုတိယ တတိယတို႔သည္လည္း အလားတူပင္ အာဂံုရြတ္ဆိုၾကသည္။ အဘိဓမၼာ မပါ၀င္ေသးေပ၊ စတုတၳသံဂါယနာ တင္၏ ေနာက္ပိုင္းက်မွ အဘိဓမၼာဟူ၍ ေပၚလာျခင္းျဖစ္သည္။
(ဗုဒၶ၀ါဒအေျခခံသင္တန္း၊ ၇၀)

(ခ) သီဟုိဠ္ေခတ္ ေစာေစာပိုင္းကပင္ အဘိဓမၼာပိဋကမွာ ထင္ရွားၿပီးျဖစ္သည္။
ဤသို႔ျဖင့္ ေထရ၀ါဒီတို႔၏ အဘိဓမၼာစာေပစုသည္ ပိဋကတစ္ဆူအျဖစ္ စုစည္းတည္တန္႔ေနခ်ိန္မွာ တတိယသံဂါယနာ တင္ခ်ိန္ (ဘီစီ-၂၄၄)ထက္ ေနာက္မက်ႏိုင္ေခ်၊ သုိ႔စင္လ်က္ ရွင္မဟာဗုဒၶေဃာသမေထရ္သည္ ဗုဒၶဘုရားသခင္ တာ၀တႎသာနတ္ျပည္၌ ၀ါတြင္သံုးလတိုင္ ေဟာၾကားခဲ့ေသာ အဘိဓမၼာ ၇-က်မ္းကို (ဗုဒၶမတညဴ) ဘုရားဉာဏ္ေဆာင္၍ ေရးသားသည္ဟု ယံုၾကည္လက္ခံထားၾကျခင္းမွာ ထားသူတို႔၏ သကၠာယအစြဲမွ်သာ ျဖစ္ရေခ်မည္။ (၎စာ- ၇၈)

(ဂ) ယင္းအဘိဓမၼာ ၇-က်မ္းကို ဗုဒၶဘုရားသခင္ တာ၀တႎသာနတ္ျပည္၌ ေဟာသည္ဟူေသာ အခ်က္မွာ အ႒ကထာဆရာ ရွင္ဗုဒၶေဃာသ၏ ထြင္လံုးပံုျပင္မွ်သာျဖစ္ေၾကာင္း ထင္ရွားလွေပသည္။

ဗုဒၶႏွင့္ဗုဒၶ၀ါဒက်မ္းျပဳ ဦးေအးေမာင္ကလည္း ေအာက္ပါအတိုင္း သံေယာင္လိုက္ကာ ေထာက္ခံေရးသားခဲ့၏။

(က) အဘိဓမၼာက်မ္းမ်ားသည္ ပိဋကတ္သမိုင္း၌ ေနာက္ဆံုးေပၚေပါက္လာေသာ က်မ္းမ်ားျဖစ္ေၾကာင္း ယူဆရန္အေထာက္အထားမ်ား ရွိ၏။ ပထမႏွစ္ႀကိမ္ သဂၤါယနာတင္ေသာ ပါဠိေတာ္မ်ားတြင္ အဘိဓမၼာ ပါ၀င္သည္ဟု ၀ိနည္းစူဠ၀ါႏွင့္ မဟာ၀င္၊ ဒီပ၀င္က်မ္းမ်ား၌ ျပဆိုမထားေခ်။ (ဗုဒၶႏွင့္ဗုဒၶ၀ါဒ-ႏွာ-၁၉)

(ခ) အခ်ိဳ႕ေသာပါဠိေတာ္တို႔၌ အဘိဓမၼာဟူေသာ ပုဒ္ကို ေတြ႔ရ၏။ သို႔ရာတြင္ သုတၱန္ပိဋကတ္၌လာေသာ ထို“အဘိဓမၼာ”သည္ လက္ရွိအဘိဓမၼာ ခုနစ္က်မ္းကို မရည္ညႊန္းဘဲ သုတၱန္ေဒသနာ မ်ားမွ နက္နဲေသာ တရားကို ဆိုလိုဟန္ရွိ၏။ ဗုဒၶေဒသနာမ်ားကို သုတၱ-ေဂယ်-ဂါထာ-ဇာတက စသည္ျဖင့္ အဂၤုတၱရနိကာယ္၌ ကိုးမ်ိဳးခြဲျခားထားရာ ဥပမာ- ဇာတကသည္ လက္ရွိ ၅၅၀- ဇာတ္နိပါတ္ကို ဆိုလိုျခင္း မဟုတ္ဘဲ နိကာယ္မ်ားမွ အခ်ိဳ႕၀တၳဳမ်ားကို ရည္ညႊန္း၏။ ထိုနည္းအတူ သုတၱန္ပိဋကတ္၌ ေတြ႔ရေသာ အဘိဓမၼာ သည္ သုတၱန္ေဒသနာေတာ္မ်ားကို အမ်ိဳးအစားခြဲျခားရန္ သံုးစြဲေသာ စကားျဖစ္ေပလိမ့္မည္။ (ႏွာ-၁၉)

(ဥပမာ- ဇာတကသည္ လက္ရွိ ၅၅၀- ဇာတ္နိပါတ္ကို ဆိုလိုျခင္း မဟုတ္ဘဲ နိကာယ္မ်ားမွ အခ်ိဳ႕၀တၳဳမ်ားကို ရည္ညႊန္း၏။-ဟု ဘယ္ပေထြးက ေျပာသည္မသိ၊ “အပဏၰကဇာတကာဒီနိ ပညာသာဓိကာနိ ပၪၥဇာတကသတာနိ `ဇာတက`ႏၲိ ေ၀ဒိတဗၺံ။ -“အပဏၰဇာတ္အစရွိကုန္ေသာ ငါးဆယ္အလြန္ရွိကုန္ေသာ ငါးရာေသာဇာတ္ေတာ္တို႔ကို ဇာတက-ဟူ၍ သိအပ္၏။”ဟု အ႒ကထာတြင္ ဆို၏။ ဥပမာေပးတာေတာင္ တလြဲ)

ဤသို႔လွ်င္ ဦးေအးေမာင္၏ ဗုဒၶႏွင့္ဗုဒၶ၀ါဒစာအုပ္သည္ ရွင္ဥကၠ႒၏ ၀ါဒမ်ားႏွင့္ တူညီေနပံု၊ လူေသလူျဖစ္၀ါဒကို ျပန္လည္ေဖာ္ထုတ္ေနပံုကို မွန္းဆႏိုင္ေလာက္ပါၿပီ။ ဆက္လက္ႏိႈင္းယွဥ္ျပပါဦးမည္--

(၃) သံဂါယနာေျခာက္တန္ကို ေပါ့တန္ေသးသိမ္ေစမႈ

မိမိတို႔ ေထရ၀ါဒဗုဒၶဘာသာသမိုင္းတြင္ သံဂါယနာ- တင္ျခင္းကိစၥသည္ အထူးအေရးပါလွ၏။
သံဂါယနာ မ်ားမရွိခဲ့လွ်င္ ေထရ၀ါဒ-ဟူ၍လည္း ရွိမည္မဟုတ္ပါ။ မွန္၏၊ ေထရ၀ါဒဟူသည္ ပထမသံဂါယနာ တင္ေတာ္မူေသာ အရွင္မဟာကႆပ-စေသာ မေထရ္ႀကီးမ်ား၏ လက္ခံသတ္မွတ္အတည္ျပဳ ထားသည့္အတိုင္း မျဖဳတ္မႏႈတ္ မျဖည့္မစြက္ဘဲ လိုက္နာက်င့္သံုးေသာ ၀ါဒျဖစ္၏။

သို႔ရာတြင္ ရွင္ဥကၠ႒၊ ဦးေအးေမာင္-စေသာ မိစၧာ၀ါဒီတို႔သည္
သူတို႔၏ ၀ါဒႏွင့္ ေထရ၀ါဒပိဋကတ္သည္ ေက်ာခ်င္းကပ္ ေျဖာင့္ေျဖာင့္ဆန္႔က်င္ေနရကား ေထရ၀ါဒပိဋကတ္သည္ ပထမသံဂါယနာတင္စဥ္ကအတိုင္း မျပဳမျပင္ စင္စင္ၾကယ္ၾကယ္ရွိသည္ဟု လက္မခံႏိုင္ၾကဘဲ ဗုဒၶဓမၼကို ထိခိုက္ေစႏိုင္ေသာ မိစၧာ၀ါဒမ်ား အေႏွာက္အယွက္မ်ား ေပၚေပါက္လာတိုင္း ဗုဒၶဓမၼကို ကာကြယ္ရန္ သံဂါယနာတင္ေတာ္မူၾကေသာ အရိယာမေထရ္ႀကီးမ်ားကိုမွ အားမနာဘဲ မိုက္႐ိုင္းသူမ်ားပီပီ သံဂါယနာ-ဟူသည္ ဘာမွ်အေရးမပါေလဟန္ ေအာက္ပါအတိုင္း လုပ္ႀကံေရးသားၾကကုန္၏။

(က) တတိယသံဂါယနာတင္ပြဲ၌ ပိဋကတ္သံုးပံုဟူ၍ ျဖစ္လာသည္မွာ ရွင္ေမာဂၢလိပုတၱတိႆမေထရ္ သည္ သူေရးသားေသာ ကထာ၀တၳဳက်မ္းကို ထည့္လို၍ အဘိဓမၼာ ၇-က်မ္းဟု တင္သြင္း သံဂါယနာတင္ခဲ့ၾကဟန္ ရွိေလသည္။

ဤတတိယသံဂါယနာ၌ အၿပိဳင္ဟူ၍ ထင္ရွားတင္ရန္အေၾကာင္း မေပၚေပါက္ေတာ့ေခ်၊ အဘယ္ေၾကာင့္ ဆိုေသာ္ အေသာကမင္းႀကီးက အကြဲကြဲေသာ သံဃာမ်ား၏ အလိုသို႔လိုက္၍ အမ်ားႀကိဳက္ျဖစ္ေစရန္ စုေပါင္းၿပီး တင္လိုက္ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ ပိဋကတ္မွာ ဤသံဂါယနာမွစ၍ ျဗဟၼဏေဟာႏွင့္ ဗုဒၶေဟာတို႔ အတိအလင္း တရား၀င္ ေရာေထြးလာေတာ့၏။ ေထရ၀ါဒီဂိုဏ္းတို႔က မေက်နပ္ေသာ္လည္း မင္း၏အာဏာကိုု မဆန္႔က်င္လိုသျဖင့္ လိုက္ေလ်ာခဲ့ရ၏။ ဤအမွား၏ ဒဏ္ကို အစဥ္အဆက္ သာသနာသမိုင္းတစ္ေလ်ာက္ အေမြခံခဲ့ရ၏။
(နိကာယ္၏ နိကာယ္သမိုင္းေက်ာက္တိုင္မွ)

ဦးေအးေမာင္၏ ပရမ္းပတာ ေရးသားခ်က္မ်ားကိုလည္း ႐ႈပါဦး။

(က) သုတၱန္ႏွင့္ ၀ိနည္းပိဋကတ္မ်ားသည္ ျမန္မာႏိုင္ငံသို႔ မေရာက္မီက ေလးႀကိမ္တိတိ သဂၤါယနာတင္ၿပီး ျဖစ္သည္မွန္၏။ သို႔ျဖစ္ေစကာမူ ေထရ၀ါဒသမိုင္း၌ ထင္ရွားေသာ သဂၤါယနာေလးခုသည္ ပါဠိပိဋကတ္ကုိ ေလ့လာစိစစ္ေသာ သုေတသီပညာရွင္တို႔၏ အျမင္အားျဖင့္ မ်ားစြာအေရးပါလွသည္ မဟုတ္ေခ်။

(ခ) အျခားစဥ္းစားရန္ရွိသည္ကား သဂၤါယနာတင္ေသာ ပုဂၢိဳလ္တို႔သည္ ရဟန္းသံဃာ တစ္စုတစ္ဖြဲ႕မွ်သာျဖစ္၍ သူတို႔အတည္ျပဳေသာ ဗုဒၶေဒသနာမ်ားကို အျခားရဟန္းသံဃာတို႔က မည္မွ်လက္ခံ အသိအမွတ္ျပဳပါသနည္းဟူေသာ အခ်က္ျဖစ္၏။

(ဂ) ထို႔အျပင္ သဂၤါယနာတင္ေသာ ရဟန္းသံဃာသည္ ေဒသနာမ်ားကို စုေပါင္းရြတ္ဆို႐ံုမွတစ္ပါး ေစ့ငုေသခ်ာစြာ ေလ့လာဆန္းစစ္မႈ၊ ေ၀ဖန္သံုးသပ္မႈျပဳေသာ လကၡဏာမရွိေခ်။ သို႔ျဖစ္၍ အေနာက္ႏုိင္ငံ ပါဠိသုေတသီပညာရွင္တို႔က ယခုလက္ရွိ ပါဠိပိဋကတ္၏ တစ္စိတ္တစ္ေဒသမွ်သာ ပထမသဂၤါယနာ၌ အတည္ျပဳေသာ ပါဠိေတာ္မ်ား ျဖစ္တန္ရာသည္။ ထိုတစ္စိတ္တစ္ေဒသသည္ပင္ ထိုသဂၤါယနာတင္ ပါဠိေတာ္မ်ားႏွင့္ ထပ္တူျဖစ္သည္ဟုဆိုရန္ ခိုင္မာလံုေလာက္ေသာ အေထာက္အထားမရွိဟု ယူဆၾက၏။ (ဗုဒၶႏွင့္ဗုဒၶ၀ါဒ- ၂၂-၂၃)

(၄) ဗုဒၶျမတ္စြာ၏ သဗၺညဳတဉာဏ္ေတာ္ကို မယံုၾကည္မႈ

ရွင္ဥကၠ႒ႏွင့္ အေပါင္းအပါတစ္စုသည္ ျမတ္ဗုဒၶသည္ သိစရာမွန္သမွ် တစ္စမက်န္ သယမၻဴဉာဏ္ျဖင့္ အမွန္အတိုင္း သိေတာ္မူသည္ဟု လက္မခံႏိုင္ၾက။ သာမန္ဉာဏ္ႀကီးရွင္တစ္ေယာက္အျဖစ္သာ လက္ခံလုိၾက၏။ သာ၀ကတို႔ႏွင့္ ေခါင္းေဆာင္ႏွင့္ေနာက္လိုက္အေနအထားမ်ိဳးသာ ျဖစ္၏။ ထို႔ထက္မပို-ဟု ဆိုၾက၏။ သူတို႔၏ ေရးသားခ်က္အခ်ိဳ႕ကို ၾကည့္ပါဦး။

(က) အ႒ကထာဆရာတို႔သည္ ဗုဒၶ၏ ဂုဏ္အေၾကာင္းအရာမ်ားကို ခ်ီးေျမႇာက္ေရးသားရာ၌ ထိုသဗၺညဳတဉာဏ္ ရရွိသည္ဆိုေသာ တိတၳိဆရာႀကီးတို႔ကို အညံ့မခံလိုသည္ကတစ္ေၾကာင္း၊ ဗုဒၶကို အျခားအရိယာပုဂၢိဳလ္တို႔ႏွင့္ ခြဲျခားထားလိုေသာေၾကာင့္ ဗုဒၶသည္ ဘာမဆို အၾကားအျမင္ အသိရွိေသာ သဗၺညဳတဉာဏ္ ရရွိသည္ဟု ျပဆိုၾကဟန္တူ၏။

(ခ) ၀ိဇၨာသံုးပါးသည္ ရဟႏၲာတိုင္း ရရွိေသာ အသိဉာဏ္ ျဖစ္၏။ ဤသို႔ ဆိုပါမူ ဗုဒၶႏွင့္ ရဟႏၲာပုဂၢိဳလ္ တို႔သည္ မည္သို႔ ျခားနားပါသနည္း။ (အမွန္တရား သုေတသန အမွတ္ (၁) စာေစာင္)

ဦးေအးေမာင္ကလည္း အလားတူ ယူဆ၏။ သူ၏ ေရးသားခ်က္မ်ားကိုလည္း ႐ႈပါဦး။

(က) အ႒ကထာ၌ အထူးျပဆိုထားေသာ ဗုဒၶဂုဏ္ေတာ္မွာ သဗၺညဳတဉာဏ္ျဖစ္၏။ သံယုတၱနိကာယ္၌ ေကာသလမင္းက ေမးေလွ်ာက္၍ ဗုဒၶက မိမိ၌ သဗၺညဳတဉာဏ္ရွိသည္ဟု မိန္႔ၾကား၏။ သို႔ရာတြင္ ထိုသဗၺညဳတဉာဏ္သည္ မည္သို႔ေသာ ဉာဏ္မ်ိဳးျဖစ္ေၾကာင္း ရွင္းျပေတာ္မမူေခ်။ အ႒ကထာဆရာတို႔ကမူ အၿမဲထာ၀ရ ဘာမဆို ၾကားျမင္သိရွိေသာ ဉာဏ္မ်ိဳးျဖစ္သည္ ဆို၏။ (ဗုဒၶႏွင့္ဗုဒၶ၀ါဒ-၃၃၁)

(ခ) ဤဗုဒၶေဒသနာအရ သဗၺညဳတဉာဏ္မွာ သိသင့္သိအပ္ေသာ တရားအားလံုးကို ထိုးထြင္းသိျမင္မႈ၊ (၀ါ) ၀ိဇၨာသံုးပါးကို ထိုးထြင္းသိေသာ ဉာဏ္အျမင္ျဖစ္ေၾကာင္း ထင္ရွား၏။ ၀ိဇၨာသံုးပါးသည္ ရဟႏၲာပုဂၢိဳလ္တိုင္း ရရွိေသာ ဉာဏ္ျဖစ္၏။ အ႒ကထာဆရာတို႔သည္ ဗုဒၶကို ရဟႏၲာပုဂၢိဳလ္တို႔ႏွင့္ ခြဲျခားလိုေသာေၾကာင့္ ဗုဒၶ၏ သဗၺညဳတဉာဏ္ကို ထာ၀ရ အၾကားအျမင္အျဖစ္ျဖင့္ ဖြင့္ဆိုေရးသားခဲ့ၾကျခင္း ျဖစ္ေပမည္။ (စာ- ၃၃၂)

(ဂ) ဤသို႔ျဖင့္ ဗုဒၶႏွင့္ ရဟႏၲာတို႔တြင္ ဆရာႏွင့္တပည့္၊ (၀ါ) ေခါင္းေဆာင္ႏွင့္ ေနာက္လိုက္တို႔၏ ေနရာက႑ ျခားနားမႈမ်ိဳးမွတစ္ပါး အျခားျခားနားမႈမ်ား ရွိေၾကာင္း ယူဆရန္ ေဒသနာအေထာက္အထား မရွိေခ်။ (စာ-၃၃၃)

(၅) ေစတီ႐ုပ္ပြား ကိုးကြယ္မႈ
ဗုဒၶဘာသာ၀င္ဟု ေခၚဆိုစရာ အမွတ္လကၡဏာ မက်န္ေတာ့ေလာက္ေအာင္
ပရမ္းပတာ ေျပာဆိုခ်က္မ်ားကို ႐ႈပါဦး။

(က) ၀တ္ထည္ဖ်င္ခင္းကို သကၤန္းဟူ၍ မခြဲျခားေတာ့ဘဲ အ၀တ္ဟူ၍ တသားတည္း ျမင္ၾကေလၿပီ၊ သူေတာ္ေကာင္းတို႔ရဲ႕ ဆံပင္တည္းဟူေသာ အေမြးသည္ ျမင္းၿမီးထက္ပို၍ အနာေရာဂါကို ေပ်ာက္ေစႏိုင္သည္ဟူေသာ ဥပါဒါန္ကိုလည္း ယခုေခတ္၌ ေတာ္လွန္္ၾကေလၿပီ၊ ယခုအခါ၌ ျမင့္ျမတ္ေသာ ဓာတ္ေတာ္ ေမြေတာ္-စသည္တို႔ကို ဘာသာေရးအမႈိက္သ႐ိုက္မ်ား ျဖစ္သည္ဟု ကၽြႏ္ုပ္တို႔ ေသခ်ာထင္ထင္ သိျမင္ၾကကုန္ၿပီ။ (လူေသလူျဖစ္-၈၁)

(ခ) ဆီမီးအခိုးတိုင္ ထြန္းညႇိျခင္း၊ ပူေဇာ္ျခင္း၊ ဒူးေထာက္႐ိုက်ိဳး ရွိခိုးျခင္း၊ ေၾကးစည္ေခါင္းေလာင္း ထိုးျခင္း၊ ဓမၼသီခ်င္း က်ဴးရင့္ျခင္း၊ ဂုဏ္ေတာ္ ရြတ္ဖတ္ျခင္း၊ ဥပုသ္ေစာင့္ျခင္း၊ ဆုေတာင္း ပတၳနာျပဳျခင္းျဖင့္ ခ်ဥ္းကပ္ရေသာ နတ္တို႔ ဘုရားတို႔ကို ကၽြႏ္ုပ္တို႔ ယံုၾကည္ရန္ မျဖစ္ႏိုင္ေတာ့ေခ်။ (လူေသလူျဖစ္-၁၂၇)

(က) မဟာပရိနိဗၺာနသုတ္၌ ဗုဒၶဓာတ္ေတာ္မ်ားကို ေစတီတည္ထိုက္ေၾကာင္း ၊ ဗုဒၶဖြားရာ၊ ဘုရားျဖစ္ရာႏွင့္ ပရိနိဗၺာန္ျပဳရာဌာနမ်ားသို႔ ဘုရားဖူးသြားေသာ သူတို႔သည္ နတ္ျပည္သုိ႔ ေရာက္မည္ျဖစ္ေၾကာင္း ေဖာ္ျပထား၏။ ဤစကားမွာ မိမိအား ပုဂၢိဳလ္စြဲၾကည္ညိဳမႈကို ဆန္႔က်င္ေသာ ဗုဒၶ၏စကား သို႔မဟုတ္ သဂၤါယနာတင္ ရဟန္းသံဃာ၏ စကားမျဖစ္ႏိုင္ေခ်။ ဗုဒၶပရိနိဗၺာန္ျပဳၿပီးေနာက္ ႏွစ္ေပါင္းႏွစ္ရာေက်ာ္ေလာက္မွ သုတၱန္ပိဋကတ္ကို ျပင္ဆင္တည္းျဖတ္ေသာ ဆရာတို႔၏ စကားျဖစ္ရေပမည္။ (ဗုဒၶႏွင့္ဗုဒၶ၀ါဒ- ၃၃၄)

(ခ) ယေန႔ ျမန္မာဗုဒၶ၀ါဒီ လူထု၏ ဘာသာေရးနယ္ပယ္၌ အက်ံဴး၀င္ေသာ သရဏဂံုသံုးပါး၊ ဂါထာပရိတ္ ရြတ္ဖတ္မႈ၊ ႏွစ္က်ိပ္ရွစ္ဆူ ပူေဇာ္မႈ၊ ဘုရားေစတီ မြမ္းမံျပင္ဆင္မႈ စသည္တို႔သည္ မူလဗုဒၶ၀ါဒႏွင့္ အံမ၀င္ဘဲ မဟာယာန၀ါဒႏွင့္ ပိုမိုနီးစပ္ေၾကာင္း သတိျပဳသင့္ေပသည္။ (စာ- ၃၆၇)

ဤမွ်ဆိုလွ်င္ပင္ ဦးေအးေမာင္၏ ဗုဒၶႏွင့္ဗုဒၶ၀ါဒ-စာအုပ္ႀကီးသည္ အဓမၼ၀ါဒမ်ားကို ျပန္လည္ေဖာ္ထုတ္ထားေသာ စာအုပ္ႀကီးျဖစ္ေၾကာင္း ေပၚလြင္ေလာက္ၿပီဟု ယူဆပါသည္။

(သူတို႔၏ ေရးသားခ်က္မ်ား မဟုတ္မမွန္ေၾကာင္း၊ ဘက္လုိက္ေသာ အျမင္မ်ား၊ အလ်င္စလုိ ေကာက္ခ်က္ခ်မႈမ်ားသာျဖစ္ေၾကာင္း သိလိုပါက “လူေသလူျဖစ္ ၀ါဒါႏု၀ါဒ၀ိနိစၧယ- (ေထရ၀ါဒစြယ္စံုက်မ္း)” စာအုပ္ႀကီးကို ဖတ္႐ႈပါဟု ညႊန္းလိုပါသည္။)

“ရဟန္းတို႔၊ သူတစ္ပါးတို႔သည္ ငါ၏ အျပစ္ကိုျဖစ္ေစ၊ တရား၏ အျပစ္ကိုျဖစ္ေစ၊ သံဃာ၏ အျပစ္ကိုျဖစ္ေစ ေျပာၾကရာ၌ “ဤစကားသည္ ဤအေၾကာင္းေၾကာင့္လည္း မဟုတ္၊ ဤအေၾကာင္းေၾကာင့္လည္း မမွန္၊ စင္စစ္အားျဖင့္ ဤအျပစ္သည္ ငါတို႔၌ ထင္ရွားမရွိ” ဟု မဟုတ္သည္ကို မဟုတ္သည့္အတိုင္း သင္တို႔ ေျဖရွင္းရမည္။” (ဒီ။ ျမန္၊ ၁။၁၁။)

ေရးသားသူ-
အရွင္ေကာ၀ိဒ (ေယာ)

http://www.sbay-student.org/
www.dhammaanalysis.multiply.com/